Μη το περνάτε στο ντούκου, είναι πιο σοβαρό απ’ ότι φαντάζεστε. Δεν μιλάω για Δημαρχιακές εκλογές. Ξέρω, αυτές αναδεικνύουν υποψήφιους ανάλογα με βαθμό συγγένειας ή συμφερόντων.
Τοπικές κοινωνίες, δε βαριέσαι, μέχρι και τα σουβλάκια παίζουν τον ρόλο τους. Λαϊκό πανηγύρι σας λέω, με παιδικά παιχνίδια και ψευτοκοσμήματα. ‘Οτι αρπάξουμε.
Τι ξεστόμισε ο άνθρωπος πρωϊνιάτικα! Ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Ν.Δ, κ.Κεφαλογιάννης – πάπου προς πάπου πολιτική οικογένεια – ήρθε να μας πεί και είχε την απαίτηση να τον πιστέψουμε, ότι “Η Ελλάδα έχει μπροστά της… πεδίον δόξης λαμπρόν”.
Που στηρίζει αυτήν την υπεραισιοδοξία του ο υποψήφιος αυτός;
Το 25% της ύφεσης, το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, τον οδήγησαν σ’ αυτά τα συμπεράσματα;
Μεγαλοστομίες, υποσχέσεις, απ’όλα έχει το προεκλογικό μενού!
Υπάρχει ‘Ελληνας, που να πιστεύει αυτόν τον υποψήφιο; Τι τους συμβουλεύει η τσέπη τους;
Σοβαρά τώρα. Πρέπει να διαλέξουμε αντιπρόσωπο, που να μπορεί να διεκδικεί και να συνδιαλεγεται για τα συμφέροντα της Πατρίδας μας.
Αυτοί οι Ευρωβουλευτές, δεν είναι απλοί Βουλευτές, είναι οι άνθρωποι που θα μας μας αντιπροσωπεύσουν στην Ευρωβουλή, έχουν βεβαρυμένη ευθύνη.
Αυτός που θα ψηφίσουμε, πρέπει να αποκαταστήσει την πληγωμένη μας υπερηφάνεια, την λεβεντιά μας!
Μας τσαλάκωσαν σαν λαό, το αξίζαμε – δεν το αξίζαμε, θα το δείξει η ιστορία.
Τέτοιο ακριβό αντίτιμο, στην αναξιοπιστία, στους κακούς πολιτικούς ελιγμούς, δε νομίζω να πλήρωσε άλλος λαός, στην Ευρώπη, σαν εμάς
Μια Θιακιά
