του νίκου λουράντου
Εχουμε και λέμε λοιπόν, στίς θηριωδείες των Ναζί συμμετείχαν συνηθισμένοι άνθρωποι, που οι περισότεροι δεν ήταν ούτε σαδιστές ούτε φανατικοί, πώς εξηγήται αυτό; Πως είναι δυνατόν να συνέβει αυτο το κακό; πως μπόρεσαν τόσοι πολλοί άνθρωποι να συμμετάσχουν σε αυτο το έγκλημα διαρκείας, η έστω μόνο να το ανεχθούν; μια εξήγηση λέει οτι το ναζιστικό καθεστώς υπήρξε δημοφιλές και δεν αναπτύχθηκε αξιόλογη αντίσταση σε αυτο, κατα μείζονα λόγο επειδή οι Γερμανοί και ιδιαίτερα τα χαμηλά και μεσαία στρώματα ωφελήθηκαν απο την σκοπίμως φιλολαϊκή πολιτική την οποία ασκούσε πάση θυσία η εθνικοσοσιαλιστική ηγεσία, ακόμη και οταν οι πόροι που χρειάζονταν για τις πολεμικές επιχειρήσεις ηταν τεράστιοι και έφερναν στα όρια της χρεοκοπίας τα κρατικά ταμεία. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση για να συμβεί αυτο, ήταν η ολοκληρωτική λεηλασία των Εβραίων της Γερμανίας και όλων των κατεχομένων κρατώντουλάχιστον οπου υπήρχε συνεργασία των εγκάθετων αρχών (μια απο αυτές τις χώρες αυτές ηταν και η Ελλάδα), συχνά δε δυστιχώς και του τοπικού πληθυσμού. Οι Γερμανοί μπορεί να μην ήξεραν τι ακριβώς γινόνταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλα πάντως γνώριζαν οτι οι πρώην γείτονες και συμπολίτες τους θανατώνονταν. Ισως είναι δόκιμο να μιλάμε για παθητικό, παρα για δραστήριο αγωνιστικό- αντισημιτισμό, αν και αυτο δεν φερει καμιά διαφορά στο αποτέλεσμα, απλα και μονο για λογους δεοντολογίας, απο την πλειονότητα του λαού της Γερμανίας που ενδεχομένως δεν διακατέχονταν απο μίσος και φανατισμό πρός τούς Εβραίους η συμόρφωσή του δε, προς το καθεστώς και η ανοχή προς την εγκληματική του δράση, εξηγείται πρωτίστως απο εναν απλό και ταπεινό λόγο – απολάμβανε ως επικαρπωτής την λεία…π.χ οι Γερμανικές οικογένειες με στρατιώτες είχαν υψηλότερα εισοδήματα κατα την διάρκεια του πολέμου απο οτι σε καιρό ειρήνης. Ο Γκετς Αλι γράφει σχετικά “..το σύστημα είχε κατασκευαστεί για το γενικό Γερμανικό καλό (κάπως σαν τωρα δηλαδή..) στο τέλος είχε κάθε άρχοντας – και αυτο δεν είναι μονο κάποια στελέχη των Ναζί, αλλα το 95% των Γερμανών – μερίδιο απο τα κλεμένα στην τσέπη στη μορφή χρήματος η ως εισηγμένα απο τις κατακτημένες χώρες (καθε ομοιότητα δεν ειναι τυχαία..) και τρόφημα στο πιάτο, πληρωμένα με κλεμένο χρήμα και χρυσό. Τα θύματα των βομβαρδισμών φορούσαν τα ρούχα των δολοφονημένων και ανάσεναν στα κρεβάτια τους γεμάτοι ευγνωμοσύνη που ξέφυγαν ακόμη μια φορά, ευγνώμονες προς το κράτος και το κόμμα που τους είχε βοηθήσει τοσο γρήγορα. Το ολοκάυτωμα παραμένει ακατανόητο οσο δεν αναλύεται ως η συνεπέστερη μαζική ληστεία μετά φόνου της σύγχρονης ιστορίας..”
Αν και ηπαραπάνω τοποθέτηση αλλα και η πληρέστερη ανάλυση του Γκετς Αλι που περιέχεται στο βιβλίο του “Το Λαϊκό κράτος του Χίτλερ” μπορεί να υποτιμά την ιδεολογική διάσταση του θέματος, καθώς και μόνον το υλικό συμφέρον, πιθανόν να μην εχει την δύναμη να εγγυηθεί επι μακρόν δεσμούς πολιτικής υποταγής, και για αυτο το λογο η Ναζιστική προπαγάνδα παρουσίαζε τους Εβραίους ως υπανθρώπους, και ετσι χωρίς καμιά τύψη να μπορούν να εξοντωθούν, απο την αλλη μεριά μας δείχνει οτι συνιθισμένοι “κανονικοί”άνθρωποι είναι ικανοί για το κακό και πράγματι το πράττουν, κάτω απο συγκεκριμένες συγκηρίες, είναι σημαντικό να το έχουμε υπόψη μας αυτο γιατι συχνα ο Ναζισμός συνδέεται με παθολογικές συμπεριφορές και οι “φορείς”του αναγορεύονται σε παράφρονες αμ δε…
ΥΓ:
Ουτε σατανικό βάθος, ούτε δαιμονική κακία, άνθρωποι κοινότυποι..
γράφει κάπου η Αρεντ για τον Αϊχμαν ο οποίος κατα την διάρκεια της δίκης του παρουσιαζόνταν αμετανόητος υπάληλος που απλά εκτέλεσε διαταγές σύμφωνα με τους νόμους..” ..το πρόβλημα με τον Αϊχμαν ηταν οτι υπήρχαν πολλοί σαν αυτόν και οτι οι περισσότεροι δεν ηταν διεστραμένοι ουτε σαδιστές, αλλα ηταν, και εξακολουθούν να είναι φοβερά και τρομερά φυσιολογικοί…”
ΥΓ
Ελπίζω να σου απάντησα στην ερώτησή σου περι φασισμού, η τουλάχιστον να σου έδωσα ενα κάποιο ερέθισμα ετσι ώστε εσυ να τα καταφέρεις καλύτερα να εξηγήσεις το φαινόμενο… Λουϊζα
Homo homini lupus
