Φωτογραφία: ΑΠΕ
Συναίνεση a la carte: Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος προσκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για το χρέος και προτείνει διάλογο με την αξιωματική αντιπολίτευση για μεγάλες θεσμικές αλλαγές, όπως είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Την ίδια ώρα, ωστόσο, η κυβέρνηση ενοχλείται από τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να έχει λόγο στην επιλογή της νέας διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος και στον ορισμό Επιτρόπου, αφού αυτές οι αποφάσεις δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση.
Γίνεται σαφές στην πράξη ότι τα μεγάλα λόγια για εθνική συνεννόηση εντάσσονται σε μια επικοινωνιακή τακτική που αποσκοπεί στον κατευνασμό των εταίρων/πιστωτών οι οποίοι σταθερά επιδιώκουν τη σύγκλιση μεταξύ των μεγάλων ελληνικών πολιτικών δυνάμεων. Ακόμη περισσότερο αποτελεί προσπάθεια να εκτεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως παράταξη της άρνησης συμμετοχής στη διαμόρφωση των μεγάλων αποφάσεων που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας.
Η πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη εμφανίζεται ως υπέρμαχος μιας ανοιχτής γραμμής ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα ενώ σε ιδιωτικές συνομιλίες της επικαλείται το παράδειγμα των σχέσεων του πατέρα της Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον Αντρέα Παπανδρέου με τον οποίο πάντα διατηρούσαν επικοινωνία, ακόμη και όταν οι σχέσεις τους ήταν ανοιχτά εχθρικές. Ο υπουργός Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος, εξάλλου, αναφέρεται εμφατικά στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης και ως υπουργός Εξωτερικών έκανε αρκετές κινήσεις για να δείξει ότι σέβεται το θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από την άλλη ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, υπερασπιζόμενος την αυτονομία του ΠΑΣΟΚ, κάλεσε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν μαζί κυβέρνηση συνασπισμού, γιατί, άλλωστε, όπως είπε ο Κώστας Σκανδαλίδης (στον ΣΚΑΙ) “μέχρι πότε θα σας σώζουμε;”.
Στο μεταξύ γίνονται διάφορες πονηριές όπως η επιχείρηση σπασίματος του μπόνους των πενήντα εδρών στο πρώτο κόμμα, που τελικά δεν προχωράει, αφού διαφώνησε ακόμη και ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνωρίζοντας ότι είναι κάτι, το λιγότερο, άκομψο να πάρει τέτοια πρωτοβουλία η κυβέρνηση όταν προηγείται ο πολιτικός αντίπαλος.
Όπως όλα δείχνουν, εμπεδώνεται η αίσθηση ότι μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές όποτε και αν γίνουν η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός αν μεσολαβήσουν μεγάλα απρόοπτα. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ όλο και πιο ανοιχτά αναφέρονται στην προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο οποίο η ΝΔ επιτίθεται με εμφυλιοπολεμικούς όρους και με το οποίο ο αρχηγός τους Ευ. Βενιζέλος έχει άκρως συγκρουσιακή σχέση. Στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα, η πλειοψηφία των στελεχών πλέον αναγνωρίζει ότι ο φυσικός τους σύμμαχος βρίσκεται στα αριστερά τους.
Με αυτά τα δεδομένα, η επίκληση της εθνικής συνεννόησης, επιλεκτικά και με γνώμονα το κομματικό συμφέρον, είναι το τελευταίο παιχνίδι. Είναι μια αγχωμένη προσπάθεια να συντηρηθεί η δυνατότητα νομής της εξουσίας ακόμη και αν αυτό προϋποθέτει υποχώρηση μπροστά σε μια διαφαινόμενη ιστορική νίκη της Αριστεράς και όχι τη “νέα Βάρκιζα” που ονειρεύεται ο Τάκης Μπαλτάκος.
