Ολοι είμαστε κοντά στα παιδιά που δίνουν αυτές τις μέρες εξετάσεις, είτε πανελλήνιες, είτε της δυτεροβαθμίου. Σκυμμένα κεφαλάκια, γεμάτα άγχος, αγωνία, χτυποκάρδια, τρακ, αϋπνίες, νεύρα. Τα περάσαμε,τα γευτήκαμε κι ακόμα μεγάλοι σε ηλικία πλέον, τα ζούμε στους εφιάλτες μας.
Πραγματική δοκιμασία για τα παιδιά μας οι μέρες αυτές. Θα πω κι εγώ κάτι χιλιοειπωμένο: μη τα ζορίζετε. Αυτά ξέρουν καλύτερα από μας τις δυνάμεις, τις αδυναμίες τους και τα όριά τους.
Οι υπερπροστατευτικές μαννάδες που συνοδεύουν τα παιδιά τους μέχρι τα κάγκελλα του σχολείου, πάντα με εκνεύριζαν.
Δεν κρέμεται δα και η υπόλοιπη ζωή τους απ’αυτές τις εξετάσεις!
‘Εχω πάμπολλα επειχηρήματα να σας αραδιάσω, από μαθητές που με το ζόρι βγάλανε ένα Λύκειο κι έγιναν εφοπλιστές και επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς.
Οι πιο καλοί μαθητές; ‘Αντε και μια καλή θεσούλα στο δημόσιο,τίποτα παραπάνω.
Τώρα που η αγορά εργασίας είναι ανοιχτή και αξιολογικότερη, αφήστε τα παιδιά να βρούνε μόνα τους το δρόμο τους.
Απομυθοποιείστε τις εξετάσεις λοιπόν! Δεν είναι το άλφα και το ωμέγα της ζωής τους. Δεν τους στιγματίζει. Για φαντάσου!
‘ Ενα τεστ είναι, τίποτα παραπάνω. Δεν ζυγίζονται οι αξίες και οι ικανότητες!
Το αναθρέψαμε. Δεν του είπαμε ότι πρέπει να εξαργυρώσει τα έξοδά μας, με τις μαθητικές του επιδόσεις. Δεν μου αρέσουν αυτά!
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα. Απολιτρωμένα.
Μια Θιακιά
