ithakicians cultural therapy

γράφει ο διον διομ μανιά

είναι πολύ σπουδαίο να προτιμάς τα θεάματα από τον άρτο

 όσο και νάνε κάνα ευρώ παραπεταμένο θα βρεθεί, τι στο κατζέλο τση νόνας από την αγροτική σε καμιά χαραμάδα σφηνωμένο, τι από τη 10 ευρώ σαλάτα που θα φάει ο τουρίστας που θα βγει από το κότερο ψόφιος στη πείνα, όλο και τζιράρει το πράμα.

με τα θεάματα όμως τί γίνεται τώρα που τελειώνει το μουντιάλ;

πολιτιστικά λένε οι δήμοι.

τα παιδιά μας, τούτα τα ταλαντούχα καλιτεχνούδια μας, επιτρέπεται ν αφήνουν τα ταλαντα τους να τα τρώει η μιζέρια;

κι εκείνοι οι σύμβουλοι που αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους, για να στηρίξουν την πρόοδο της κοινωνίας του νησιού μας, αντί να παίζουν θανάση, να μην σιλοϊστούν καμιά πολιτιστική βραδιά με κανένα τσούρμο και να πάρουν το 30%, και λίγα λέω.

τι ωραία εφεύρεση τα πολιτιστικά του καλοκαιριού στη ελλάδα, τι ωραία βιομηχανία.

κανείς να μην μπορεί να πει σταματήστε τη ρεμούλα ρε μαλάκες.

είναι καταξιωμένες στο μυαλό του κοσμάκη αυτές οι εκδηλώσεις χρόνια τώρα.

πόσους και πόσους νέους καλλιτέχνες δεν βοήθησαν να μεγαλουργήσουν.

τι ποιητές, τι δημοσιογράφους, τι ζωγράφους, τι μπαλλαρίνους, τι χορευτάδες, τι σκηνοθέτες, τι συνθέτες, τι τραγουδιστάδες, μεγάλα ονόματα που θα μείνουν στην αιωνιότητα, και δεν τ αναφέρω εδώ όχι γιατί ζηλεύω αλλά γιατί φοβάμαι μην ξεχάσω κανένα και παρεξηγηθώ.

όλοι αυτοί που ως κι από την αγγλία, αμερική, ανταρκτική, μαδαγασκάρτη έρχουνται για να τους χαρούμε για να διασκεδάσουμε σοβάρα όχι όπως παλιά που είχαμε κάτι παλιοκαραγκιόζοπαίχτες, κάτι παλιοπαλαιστές του δρόμου που σπάανε πέτρες, κάτι νταουλιάρηδες αρκουδιάρηδες και μαιμουδιάρηδες.

τα νησιά τα πιο φημισμένα στο κόσμο, πιο πολύ κι από τη μύκονο, τη κρήτη, τη σαντορίνη, με εκατομμύρια πιο πολλούς τουρίστες, όπως τα νησιά της καραιβικής, οι σευχέλες, τα φίτζι κλπ, δεν έχουν αρχαία, δεν έχουν ψευτοπολιτιστικές μαλακίες, έχουν φοίνικες, έχουν θερμό κλίμα, ωραίες και καθαρές αμμουδιές, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, ξέρουν να κάνουν το τουρίστα να περνάει όμορφα και να τους διαφημίζει.

εμείς έχουμε πιο ήπιο κλίμα, πιο ωραία δέντρα και περιβάλλον γενικά, κάπως καθαρές θάλασσες, χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και κατακλέφτουμε συνήθως τον τουρίστα.

αν τα πιο πάνω αρνητικά μας τα διορθώναμε, ίσως καλό θα ήτανε να είχαμε και κάποιους λαϊκούς χορευτές να τους υποδεχότανε όπως οι παπούα, κι όχι ξεβράκωτους αλλά φουστανελάδες και ρεμπέτες.

τι να τα κάνουμε ούλοι τα λεφτά;

με τι επιδέξιους κώλους;

χωρίς λίγο θέαμα πάμε χαμένοι.

cultural therapy που λένε