Κι όπως τρέχεις, ευτυχώς προνοείς να πετάξεις χάμω το εισιτήριο σου, από φόβο μην τυχόν και οι σεκιουριτάδες δεν σε αφήσουν να περάσεις την έξοδο, επειδή λέει είναι παράνομο αν έχεις πληρώσει εισιτήριο να αποχωρήσεις από τη συναυλία, χωρίς να έχεις υποστεί το γδάρσιμο της διασκέδασης
Στις μέρες μας η τέχνη δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει. Μπορείς να χειροκροτήσεις στο θέατρο όσο ένθερμα θες τις δούλες του αχρείου Ζενέ, καθώς τις βλέπεις να δολοφονούν την κυρία τους, κανένα πρόβλημα, αλλά προς θεού, μη διανοηθείς να πας να συμπαρασταθείς στις απολυμένες καθαρίστριες στο Σύνταγμα. Τι σχέση έχει, θα σου πουν. Μην τα μπλέκεις.
Γιατί προσπαθούν να μας πείσουν πως ο πολιτισμός δεν διαπερνά από όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, αφού αυτός αποτελεί απλά μια εκδοχή της καθημερινότητας, ένα από τα πολλά μαθήματα του σχολείου, ένα από τα υπουργεία της κυβέρνησης. Τον έχουν νοηματοδοτήσει ως ένα ακέραιο και χειροπιαστό κομμάτι, σχεδόν εκτός του καθημερινού, που αν θες το παίρνεις, αν όχι, σιγά, μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτόν. Δεν έχω όρεξη για σινεμά, θα πεις, γιατί δεν πάμε καλύτερα σε ένα ιταλικό εστιατόριο;
Όλα κυλούν προμελετημένα, σαν μια καλοκαιρινή συναυλία των 32 ευρώ στο θέατρο Βράχων που εξαγγέλλεται από το Φλεβάρη, και με τον τρόπο αυτό καθιστούν τον μελλοντικό ενθουσιασμό σου, κατά τη διάρκεια του μουσικού θεάματος, ορισμένο και ελεγχόμενο αρκετούς μήνες πριν.
Κι όμως έρχεται σε πείσμα τους εκείνη η στιγμή μέσα στη συναυλία, που μια ανέγγιχτη ανάμνηση σε κυριεύει απροειδοποίητα. Είναι τότε που προσπαθείς να μιλήσεις στο αυτί του διπλανού σου και δεν τα καταφέρνεις από την οχλοβοή. Ο λογισμός σου ξεφεύγει ανεξέλεγκτα και θυμάσαι εκείνο το ξημέρωμα στην Κύθνο το 2004. Καθόσουν στην ακτή, και μπορούσες να ακούσεις πεντακάθαρα τις ομιλίες των δυο ψαράδων στη βάρκα, που βρίσκονταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την ακτή.
Τώρα μια κρίση πανικού σε εφιδρώνει από την στρέβλωση του γεγονότος. Χαιρετάς βιαστικά –κανείς δεν σε ακούει στην παρέα- και τρέχεις στην έξοδο σαν αλαφιασμένο μινκ που απελευθερώθηκε από γουνοσφαγείο της Καστοριάς. Κι όπως τρέχεις, ευτυχώς προνοείς να πετάξεις χάμω το εισιτήριο σου, από φόβο μην τυχόν και οι σεκιουριτάδες δεν σε αφήσουν να περάσεις την έξοδο, επειδή λέει είναι παράνομο αν έχεις πληρώσει εισιτήριο να αποχωρήσεις από τη συναυλία, χωρίς να έχεις υποστεί το γδάρσιμο της διασκέδασης.
http://left.gr
