edit: dion diom manias
Δύσκολες ώρες, δύσκολες στον τόπο μας…
Δύσκολες ώρες, δύσκολες στον τόπο μας.
Κι αυτός ο περήφανος,
γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος,
αφέθηκε να τον βοηθήσουν,
εγγράψαν υποθήκες πάνω του,
πήραν δικαιώματα, αξιώνουν,
μιλάνε για λογαριασμό του,
του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα,
τον ελεούν, τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα ξέχειλα,
χαλαρωμένα,
του σφίγγουν μ’ ένα καραβόσκοινο τη μέση.
Εκείνος,μέσα στα ξένα ρούχα,
ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάει
μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του
κρατάει (ως και την ώρα του ύπνου)
σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του,
(μόνο τώρα βιός του)
γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο,
το θάνατό του.
Γιάννης Ρίτσος
Στο Πήλιο, στην Αργαλαστή πιάσαν τον Λιόντα το ληστή
που ‘χε τα χέρια τέσσερα, τα πόδια δεκατέσσερα
κι έβλεπε κι απ’ την πλάτη, μ’ ένα μεγάλο μάτι
κι έβλεπε κι απ’ την πλάτη, μ’ ένα μεγάλο μάτι
Τι φταίει που ‘γινες ληστής, τον ρώτησε ο δικαστής
Φταίει που ‘χα χέρια τέσσερα και πόδια δεκατέσσερα
μα πιο πολύ το μάτι, που έβλεπε απ’ την πλάτη
Τι φταίει που ‘γινες ληστής, τον ρώτησε ο δικαστής
Φταίει που ‘χα χέρια τέσσερα και πόδια δεκατέσσερα
μα πιο πολύ το μάτι, που έβλεπε απ’ την πλάτη
Δεν είχε κάνει φονικά, ούτε χρωστούσε δανεικά
μόνο που αυτό το μάτι του, το πίσω από την πλάτη του
τήραε τον αγά τον ψεύτη, τον κοτζάμπαση, τον κλέφτη
Δεν είχε κάνει φονικά, ούτε χρωστούσε δανεικά
μόνο που αυτό το μάτι του, το πίσω από την πλάτη του
τήραε τον αγά τον ψεύτη, τον κοτζάμπαση, τον κλέφτη
