www.flickr.com/
Ωραίο το άρθρο μόνο που για να το κάμεις πραγματικότητα χρειάζεσαι γνωστικούς.
Και συγκεκριμένα νέες γενιές με γνώση, γνώση όχι μόνο με πόσα χιλιόμετρα κινείται ο μετεωρίτης όταν πέφτει στην ατμόσφαιρα.
Γνώση για το πώς θα ζήσεις σαν άνθρωπος πάνω σε αυτό το πλανήτη.
Ο μετεωρίτης έτσι και αλλιώς όσο και να τρέχει για εκατομμύρια χρόνια κάνει την ίδια κίνηση και η γή δεν παθαίνει τίποτα, καμία εξέλιξη του φαινομένου.
Οι συνθήκες ζωής του ανθρώπου αλλάζουν σχετικά ραγδαία θα έλεγα.
Η μη γνώση των βασικών αναγκών της επιβίωσής του είναι ηλιθιότητα μέχρι έγκλημα.
Αναλώνονται καλοπροαίρετες αλλά αρρωστημένες ίσως προσπάθειες για ασήμαντα πράγματα όπως προστασία ζώων κλπ, χωρίς να λαμβάνεται υπ΄όψη ότι δίνουμε σημασία πως θα διασωθεί η καρέτα – καρέτα και όχι ο ίδιος ο άνθρωπος σαν οντότητα.
Αντιστεκόμαστε στα μεταλλαγμένα αλλά δεν αντιστεκόμαστε στη δική μας μετάλλαξη.
Και άμα τρώει μεταλλαγμένα ο μεταλλαγμένος άνθρωπος τι έγινε?
Και άμα χαθεί η καρέτα – καρέτα όταν έχουμε χαθεί εμείς τι έγινε?
Και άμα μαζί με τη χελώνα έχουνε χαθεί και 5 σκύλοι τι έγινε όταν του ανθρώπινου είδους ο πισινός έχει βγάλει ήδη μπουρμπούλους??
Η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο.
Όσοι μπόρεσαν να διατηρούν ακόμα κάποια φιλοσοφία για το κύκλο της ζωής εγκλωβίστηκαν σε μη πρακτικές προσπάθειες για τη διατήρησή της.
Γίνεται της πόρνης το κάγκελο γύρω μας, μας σκοτώνουν με διάφορους τρόπους και εμείς βάζουμε κουδουνάκια στα παπούτσια μας για να μη σκοτώνουμε τα μυρμήγκια επειδή μας χρειάζονται για την μετέπειτα ζωή μας μόνο που αυτή σε λίγο τείνει να είναι ανύπαρκτη.
Μπλέξαμε στην καλοπέραση, την αλόγιστη εξέλιξη και τον καταναλωτισμό χωρίς να βλέπουμε τις παγίδες.
Χάθηκε η αρχή της σοφίας η γνώση δηλαδή, γιατί είναι πλέον εξειδικευμένη μόνο σε μερικούς τομείς, δεν έχει ευρύτητα και γίναμε καλές μα ρομποποιημένες μηχανές.
Διδάσκει το παιδί μου καθηγητής Πανεπιστημίου, το καλοκαίρι του σπάει (του καθηγητή) με τον αέρα η μισή λεμονιά του και βλέπω όλη αυτή τη τεράστια κλάρα τη σπασμένη φυτεμένη στο χώμα, στηριγμένη με ένα πάσαλο και ποτισμένη για να βγάλει ρίζες.
Γελάτε???
Χα χα χα χα χα, στα κόκαλα των γονιών μου αλήθεια λέω!!
Δεν πάει έτσι η ζωή μπροστά φίλοι μου, κάπου έχει στραβώσει άσχημα.
…«είμαστε κομμάτι της γης, και η γη είναι κομμάτι του εαυτού μας».
Πολύ σωστό, μόνο που για να συμβεί πλέον αυτό χρειαζόμαστε παιδεία
Την παιδεία την προσφέρουν οι δάσκαλοι, (όχι μόνο των σχολείων).
Αν κάποτε οι «δάσκαλοι» ξυπνήσουν (δεν ξέρω πως) και εναντιωθούν στις λογικές των πολυεθνικών, τότε και μόνο κάποια γενιά θα αρχίσει να γίνεται κομμάτι της γης και η γη κομμάτι του ανθρώπου.
Άμα προλάβει βέβαια, άμα…
Χουά χα χα χα χα χα χα χα.
σχόλιο – απάντηση στο «Είμαστε κομμάτι της γης, και η γη είναι κομμάτι του εαυτού μας»
