Τις ήσυχες μέρες του Αυγούστου επέλεξε τελικά η Κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τα σχέδια της για την μετατροπή του Ιονίου σε μια θάλασσα βίαιης εξορυκτικής δραστηριότητας, τεμαχίζοντας θαλάσσια οικόπεδα σπάνιας ομορφιάς και φυσικού πλούτου, με σκοπό την παραχώρησή τους σε μεγάλους ενεργειακούς κολοσσούς, για την εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Κι είναι παντελώς τραγική, εχθρική και ανιστόρητη η κεντρική αυτή επιλογή της, καθώς η εξορυκτική αυτή μορφή εκμετάλλευσης σε μια θάλασσα που φημίζεται για την ομορφιά και την μοναδικότητά της, θα είναι καταστροφική για το μέλλον της, το μέλλον των νησιών του Ιονίου, των κατοίκων τους, αλλά και όσων απολαμβάνουν κάθε χρόνο τις σπάνιες ομορφιές των νερών και των νησιών μας. Με σκόπιμο δε, απατηλό και δόλιο τρόπο, επιλέγει τον Αύγουστο για την δημοσίευση των προκηρύξεων των διαγωνισμών παραχώρησης, ακριβώς για να μην αντιληφθούν οι κάτοικοι των νησιών του Ιονίου (που ποτέ δεν ενημερώθηκαν, ούτε φυσικά ερωτήθηκαν), οτι παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις για μια ήπια παραχώρηση ενός, το πολύ δύο, θαλασσίων οικοπέδων, τελικά, μόνο στην Κεφαλονιά τα υπό παραχώρηση θαλάσσια οικόπεδα είναι πενταπλάσια, τόσο στα δυτικά όσο και στα ανατολικά σύνορά της.
Μέχρι τώρα, για τους περισσότερους η συζήτηση για τις εξορύξεις στο Ιόνιο, αφορούσε ίσως μια “γραφική” οικολογική υπερευαισθησία ή έστω μια ανεπίκαιρη θεματολογία για το πεπερασμένο χαρακτήρα των ορυκτών καυσίμων και την ανάγκη μιας σταδιακής απεξάρτησης από αυτά. Έτσι, δικαιολογήθηκε κάπως η αδιαφορία για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, η ανοχή και η σιωπή τοπικών και περιφερειακών παραγόντων, η απροθυμία των υπευθύνων να ενημερώσουν ουσιαστικά και αναλυτικά τις τοπικές κοινωνίες για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας φύσεως και έντασης εξορυκτικής δραστηριότητας. Για να καταλήξουμε τελικά στο σήμερα, όπου μέσα στον Αύγουστο, ακόμη και μια αισθητική σύγκριση της εικόνας του φετινού καλοκαιριού, μιας σπάνιας σε ομορφιά θάλασσας που χαίρονται οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της, μοναδικών τοπίων και νησιών, με τον χάρτη των οικοπέδων παραχώρησης για το στήσιμο των δεξαμενών εξόρυξης, αποβαίνει συντριπτικά τραγική και ενδεικτική για την πάσης φύσεως ερημοποίηση που επιφυλάσσει η Κυβέρνηση για το Ιόνιο, την Κεφαλονιά και τις όμορες περιοχές.
Από την διεθνή εμπειρία τέτοιων δραστηριοτήτων, από τις έρευνες και τις επιστημονικές μελέτες, αλλά και με την απλή κοινή λογική, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αυτή η μορφή εκμετάλλευσης είναι απαγορευτική σε μια παρθένα για τέτοιου είδους φυσική λεηλασία, περιοχή. Οι κίνδυνοι, μεγάλοι, άμεσοι και ουσιαστικοί, δεν αφορούν μόνο στην διατάραξη του θαλάσσιου οικοσυστήματος, τον ξαφνικό θάνατο της χλωρίδας και πανίδας, την εξαφάνιση ή μετανάστευση σπανίων ειδών που ζουν στα νερά του Ιονίου. Πρόκειται ουσιαστικά, για μια επώδυνη, επικίνδυνη, βίαιη, ανεπανόρθωτη παρέμβαση στην φυσική, ανθρώπινη, κοινωνική, οικονομική δραστηριότητα με ανυπολόγιστες δυσμενείς συνέπειες, στο προσεχές -κιόλας- χρονικό διάστημα. Έτσι:
– Οι εξορύξεις σε μεγάλα βάθη ιδιαίτερα πάνω σε μια έντονη σεισμική περιοχή όπως η δική μας, στην οποία, πρόσφατα μάλιστα, δυο δίδυμοι σεισμοί συντάραξαν το νησί της Κεφαλονιάς, επαυξάνουν τις πιθανότητες ενός ατυχήματος. Η εμπειρία από παρόμοια ατυχήματα είναι τραγική, αναγκάζοντας ακόμη και τη μητρόπολη (ΗΠΑ) αυτής της μορφής ανάπτυξης να κηρύξει απαγορευτική την συγκεκριμένη δραστηριότητα σε μεγάλα βάθη με έντονη διέγερση. Κι ακόμη σε μια περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα, υπάρχει άμεσος κίνδυνος περαιτέρω σεισμικών δονήσεων, όπως φάνηκε από τις εργασίες εξερεύνησης φυσικού αερίου στη βορειοδυτική Αγγλία, γεγονός που σε τέτοιες περιοχές, πάνω δηλαδή στο σεισμικό τόξο του Ιονίου, κάνει απαγορευτική την τέτοιας φύσεως επέμβαση. Σε μια τέτοια “ατυχή” αλλά όχι και τόσο σπάνια λόγω των σεισμών της περιοχής μας περίπτωση, οι επιπτώσεις στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τις ανθρώπινες κοινωνίες θα είναι τραγικά μη αναστρέψιμες και θα έχουν διάρκεια πολλών δεκαετιών.
Η διαρροή πετρελαίου στο θαλάσσιο περιβάλλον θα διακόψει βίαια την λειτουργία των φυσικών οικοσυστημάτων και θα επηρεάσει ανθρώπινες παραδοσιακές δραστηριότητες. Συγκεκριμένα, το πετρέλαιο μεταφέρεται υπό τη δράση των ανέμων, των θαλάσσιων ρευμάτων, των κυμάτων και της παλίρροιας, καταλήγοντας στις ακτές. Η επικόλλησή του στις βραχώδεις επιφάνειες, αλλά και η ενσωμάτωσή του στο αμμώδες υπόστρωμα παρατείνει τη διάρκεια των επιπτώσεων, που αυτονόητα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα καταστρέψει σπάνιες σε ομορφιά παραλίες και παράκτιες περιοχές, θα καταστήσει απαγορευτικό για μεγάλο χρονικό διάστημα το κολύμπι και φυσικά θα εξαφανίσει μόνιμα κάθε τουριστική προοπτική στα νησιά μας, όταν οι ίδιες αυτές παραλίες διαφημίζονται εδώ και χρόνια για τη μοναδικότητά τους σε διεθνή έντυπα και καταχωρήσεις. Ο δε αντίλογος περί λήψης μέτρων ασφαλείας, προφανώς και δεν συνεκτιμά πως σύμφωνα με τις συμβάσεις εγχώρησης την ευθύνη των μέτρων θα έχει η ίδια η εξορυκτική εταιρεία με ο,τι αυτό σημαίνει και πως δεν υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα ασφαλούς λειτουργίας σε περιοχές τόσο έντονης και ιδιαίτερης σεισμικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με τα μεγάλα βάθη γεωτρήσεων.
– Παράλληλα, εκτός από την περίπτωση ενός (πολύ πιθανού λόγω των ιδιαιτεροτήτων αυτών) ατυχήματος, σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, σημαντικές ποσότητες αποβλήτων και άλλων ρύπων καταλήγουν στο περιβάλλον, υποβαθμίζοντας το. Έτσι, απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα οξείδια του αζώτου, του θείου, καθώς και άλλες επικίνδυνες ουσίες, όπως το βενζόλιο. Επιπλέον, η μόνιμη καύση αερίων στους πυρσούς των εγκαταστάσεων για τον έλεγχο της πίεσης εκλύει βαρέα μέταλλα και άλλες τοξικές ουσίες στον αέρα. Οι ουσίες αυτές, έρμαια των επιλογών του Αιόλου, θα σταματούν την εναέρια πορεία τους στον ορεινό όγκο που χαρακτηρίζει τα νησιά μας με αποτέλεσμα μέσω της βόσκησης τους να περνούν στην διατροφική μας αλυσίδα.
– Σε βάθος χρόνου θα εξαφανιστούν παραδοσιακές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η αγροτοκτηνοτροφία , η αλιεία και ο τουρισμός, καθώς δεν είναι συμβατές με τις εξορυκτικές δραστηριότητες. Ο τουρισμός θα υποστεί βαρύ πλήγμα, τα αγροτοκτηνοτροφικά και αλιευτικά προϊόντα θα υποβαθμιστούν στην διατροφική και εμπορική τους αξία και η μόνη οικονομική αξία του Ιονίου θα είναι τα υπερκέρδη των μεγάλων ενεργειακών κολοσσών, ενώ τμήματα του ντόπιου πληθυσμού θα οδηγηθούν στην αναγκαστική μετανάστευση.
Κι όλα αυτά, όταν για χρόνια το δόγμα της όποιας τοπικής ανάπτυξης είχε ως πυλώνες την αγροτοκτηνοτροφία, την αλιεία και τον τουρισμό, όταν δεκάδες πολίτες του νησιού επένδυσαν κόπο και χρήμα σε προσωπικά επιχειρηματικά οράματα ή απόθεσαν την αγωνία της επιβίωσης τους και το μέλλον των παιδιών τους στους συγκεκριμένους τομείς της τοπικής οικονομίας, όταν το ίδιο το κράτος μέσω επιχορηγήσεων και άλλων κινήτρων ώθησε τους ανθρώπους αυτούς προς την συγκεκριμένη δραστηριότητα, σε λίγα μόλις χρόνια θα πρέπει όλοι να συμβαδίσουν με το ενεργειακό ρεύμα της εποχής. Κι αν αντίλογος σε αυτό είναι ότι δεν θα υπάρξει καμία επίπτωση στην υπάρχουσα οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα και ότι μια πετρελαιοπηγή μίλια ανοικτά της Κεφαλονιάς σαφέστατα δεν επηρεάζει την κτηνοτροφία στη Φάλαρη ή μια μονάδα ενοικιαζόμενων δωματίων στην Αγ. Ευφημία, εκ του πονηρού δεν αναφέρεται η αυτονόητη μείωση του εισαγόμενου τουρισμού που ανοικτά της Κεφαλονίτικης ακτογραμμής θα αντικρίζει μια ή δεκάδες πετρελαιοπηγές ή θα διαβάζει σε τουριστικούς οδηγούς για αυτές, όπως δεν αναφέρεται και η μείωση της αξίας των ντόπιων προϊόντων που σε κάθε περίπτωση άλλη είναι τώρα και άλλη θα είναι όταν από την κορφή και τις πλαγιές του Αίνου, ως φόντο θα στέκει μια δεξαμενή άντλησης πετρελαίου. Για να μην μιλήσουμε για το λεγόμενο τουρισμό της κρουαζιέρας που από το να “βολτάρει” ανάμεσα σε δεξαμενές άντλησης, θα επιλέξει άλλα νερά με καλύτερη “θέα”.
– Σε ο, τι έχει να κάνει, τέλος, με τα αντισταθμιστικά οφέλη, αφενός είναι αντιστρόφως δυσανάλογα των τραγικών συνεπειών των εξορύξεων, αφετέρου με μια ορθολογική και πιο δίκαιη και ανθρώπινη ανάπτυξη των ήδη υπαρχουσών δραστηριοτήτων τα οφέλη θα είναι τα ίδια, ενώ η πολλά υποσχόμενη απορρόφηση ντόπιου εργατικού δυναμικού δεν προκύπτει από την διεθνή εμπειρία, καθώς οι συγκεκριμένες μονάδες όλων των πετρελαϊκών κολοσσών, απασχολούν “δικούς τους” εξειδικευμένους επιστήμονες και τεχνικούς και οι μόνοι “απαραίτητοι” εργάτες απορροφούνται σε βοηθητικές εργασίες με μισθούς πείνας.
Σίγουρα, όλα τα ανωτέρω μόνο ενδεικτικά και επιγραμματικά θα μπορούσαν να αναφερθούν σε ένα κείμενο χωρίς ειδικές επιστημονικές υπογραφές. Κι ίσως ακόμη, στην ανάγνωσή του να φαντάζει ανιαρή, ιδιαίτερα εν μέσω θέρους, η “Αυγουστιάτικη” αυτή παράθεση καταστρεπτικών συνεπειών, μιας τουλάχιστον ανιστόρητης και εχθρικής για την Κεφαλονιά και το Ιόνιο δραστηριότητας. Την ίδια αυτή στιγμή, όμως, η Κυβέρνηση δια του λαλίστατου αρμοδίου Υπουργού (αντι-) Περιβάλλοντος, ετοιμάζει το ιστορικό, φυσικό και ανθρώπινο έκτρωμά της. Η Κεφαλονιά, που τον φετινό Αύγουστο ίσως και να ζει τις τελευταίες ελεύθερες, καθαρές και μεγαλειώδεις μέρες της, βρίσκεται στο μέσο ενός βίαιου και καταστροφικού κυκλώνα εξορύξεων. Από του χρόνου κιόλας, αυτή η ομορφιά της που την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο, θα έχει βιασθεί. Είναι επομένως η ύστατη ώρα για να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Πολίτες, κάτοικοι, επισκέπτες, φορείς, επιμελητήρια, δημοτικές παρατάξεις και ομάδες πολιτών και πρωτοβουλίες, η Βουλευτής του νησιού και η νέα Περιφερειακή Αρχή, οφείλουμε όλοι απο κοινού να αντιδράσουμε με κάθε νομικό, πολιτικό, κοινωνικό, αγωνιστικό μέσο, μέσα στους καθοριστικούς επόμενους έξι μήνες. Η φυσική μας αδυναμία είναι (σε αντίθεση πχ. με τις Σκουριές ή την Κερατέα) τα θαλάσσια σύνορα με τα “οικόπεδα” του εγκλήματος. Το εξίσου φυσικό πλεονέκτημά μας, η Κεφαλονίτικη “πολυμήχανη” σκέψη μας και η Οδύσσεια αγωνία για τον τόπο μας. Κι ο τόπος αυτός δεν μπορεί να χωρέσει στα υπό παραχώρηση οικόπεδα του Κυρίου Μανιάτη. Η καταστροφική μεσιτεία του, ας βρει οικόπεδα στην εξίσου “παραγωγική” σε κοιτάσματα, εκλογική του περιφέρεια.
Ας του δείξουμε τον…δρόμο.
http://www.left.gr
