γράφει: διον διομ μανιάς
οι τέσσαρες κατηγορίες θιακών
– αυτοί που όταν με βλέπουν χαμογελούν, γιατί χαίρονται που με βλέπουν
– αυτοί που δεν θέλουν να με βλέπουν και με κοιτούν με κακία και επιθετικά
– αυτοί που όταν με βλέπουν γελούν ειρωνικά
– αυτοί που με κοιτούν ανάλογα με τι γράφω
βέβαια υπάρχουν κι άλλες μικρότερες κατηγορίες όπως:
- αυτοί που δεν με γνωρίζουν
- αυτοί που με κοιτούν αδιάφορα
όπως καταλαβαίνεται οι περισσότεροι είναι αυτοί που δεν θέλουν να με βλέπουν μπροστά τους και καλά κάνουν τι διάολο θέλω κι ανακατώνομαι εκεί που δεν με σπέρνουν.
μα εγώ σκέφτομαι:
– Η βία στο περιβάλλον συγκαλύπτεται μόνο με ψέματα και τα ψέματα συντηρούνται μόνο με τη βία και τον εισαγγελέα. (παράφραση διον διομ μανιάς )
– Δυο που ήταν χωροφύλακες βαρούσανε έναν που δεν ήταν χωροφύλακας. (Νίκος Χουλιαράς, 1940 -, συγγραφέας, ζωγράφος, ποιητής (από τον “Λουσία”, 1979))
– Αν τα νέα, μια χώρας είναι πάντα καλά, τότε οι φυλακές αυτής της χώρας είναι γεμάτες με καλούς ανθρώπους. ( Daniel Patrick Moynihan, 1927-2003, Αμερικανός Γερουσιαστής)
– Παντού, από τη λαϊκή κουλτούρα μέχρι το προπαγανδιστικό σύστημα, υπάρχει μια συνεχής πίεση να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι άσχετοι και ότι ο μοναδικός τους ρόλος είναι να υποστηρίζουν αποφάσεις και να καταναλώνουν. ( Noam Chomsky, 1928-, Αμερικανός γλωσσολόγος & ακτιβιστής )
– Όταν ο φασισμός θα έρθει στο θιάκι, θα είναι τυλιγμένος σε μια σημαία και θα κρατάει ένα σταυρό. ( παράφραση διον διομ μανιάς )
– Ένα νησάκι, δέκα άνθρωποι είναι το θιάκι, τι διάολο δεν μπορούμε να τους κοροϊδεύουμε. ( διον διομ μανιάς )
– Για μένα το λοιπόν, πιο εκπληκτικό και πιο επιβλητικό και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι μια κοινωνία που την εμποδίζουν να βαδίζει εκεί που θέλει, μια κοινωνία που την αλυσοδένουν. ( Ναζίμ Χικμέτ, 1901-1963, Τούρκος ποιητής )
– Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα; (από τον ύμνο της ΕΟΝ, της νεολαίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου )
βέβαια όλ αυτά ισχύουν για όλη την ελλάδα, για όλον το κόσμο, μα στο νησί ζω και πάντα θ αναρωτιέμαι…….
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα
Για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;
Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;
υ.γ. εύχομαι να ξεπεράσω σύντομα κάτι εμπόδια και να μπορώ να είμαι πιο συγκεκριμένος.
One Comment
aris
Η Ελλάς του Φραγγοπηδήματος.
Γειά σου φίλε «δουδουμανιά», μου αρέσουν οι κατηγορίες των Θιακώνε που ανάρτησες.
Τέσσαρες και δύο έξι το σύνολο! Ευτυχώς που δε υπάρχει και η έβδομη! Ποια είναι αυτή?
Άστηνα καλύτερα…
Μπορείς να συνενώσεις τσι έξι, ή επτά σε πακέτο της μίας αν θέλεις, πανεύκολο.
1) Άρχισε να μην έχεις άποψη.
2) Γράφε για τις ηλιόλουστες ανοιξιάτικες μέρες, για τα ωραία ηλιοβασιλέματα.
3) Για τα ωραία άμφια του παπά και τον νοσταλγικό ήχο της καμπάνας.
4) Γράφε για τα σκυλάκια και τα γατάκια.
5) Γράφε για το καθημερινό ύψος του κυματισμού που κουνάει τα μπατέλα στο λιμάνι, (καλή πλάκα – πλάκα αυτή η ενημέρωση και μπορείς να βρείς ένα ανταποκριτή στο μώλο για να μη πηγαινοέρχεσαι).
6) Και προπαντός χάιδευε αυτιά πολλά, αυτιά γαϊδάρων τε ανθρώπων, χα χα.
Και μετά θα έχεις μόνο την απορία:
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα όταν με βλέπει?
Και θα σου απαντήσει από λίγο μακριά ο γέρος σου, μα λόγω μαλάκυνσης ορέ ζωντόβολο!
Μια απογοήτευση ο κόσμος των νησιών μας εφέτο!
Γύρισα από εδώ γύρισα και στο άλλο, με λίγους ανθρώπους μπόρεσα να πω και να ακούσω δυο λόγια σοβαρά και κατάληξα σε μια αμπελοσοφία:
Μια κούπα καλός βαρύς γλυκός καφές ο κόσμος της Θιακοκεφαλονιάς από τη φύση του.
Το καϊμάκι το χάναμε πάντα δε μπορούσε να παραμείνει, οι συνθήκες οδήγησαν να χάσουμε και τον κυρίως καφέ.
Φουντάκι σκέτο πλέον στη τσάσκα, το αφήνεις λίγη ώρα κατακάθεται και ίσα και περισσεύει λίγο ζουμί να πιείς να σε δροσίσει.
Βολέψου με αυτό φίλε και κολύμπα.
Εγώ το έψαξα έτι περισσότερο, πήγα στούς Ελληνικούς αγίους τόπους μεταξύ Αμαλιάδας – Πύργου. Περιοχή Αγίας μονής Φραγκοπηδήματος (θηλαίων).
Όλη η Θιακοκεφαλονιά ένα Φραγκοπήδημα είναι είπα μα, και όλη η Ελλάδα η νεότερη μια από τα ίδια. Φράγκος στα γονίδια και εγώ, η περιοχή Φραγκοπηδήματος καλύτερη από την ιδιαίτερη πατρίδα μου φαίνεται.
Εδώ λένε τα πράματα με το όνομάτσου τουλάχιστο, βαρέθηκα τσι μακακίες τσι κουτοπονηριές και τσι παγαποντιές.
Έδεκει λοιπόνε που εμπλουτσάριζα τσι ποδάρες μου παραλιακά λέω σε ένα ντόπιο:
Ρε φίλε σκέφτομαι να ανέβω κατά αηπάνου μεριά προς την Αγία μονή Φραγκοπηδήματος να πηδήξω και εγώ, εσείς εδώ τι κάνετε πηδάει κανένας?
Τι λες ρε πατριώτη μου λέει είσαι με τα καλά σου? Εκεί ένας κουρλόφραγκος πήδηξε και μόλις και μετά βίας την έβγαλε στεγνή.
– Και εγώ Φράγκος είμαι του λέω δεν έχω ανάγκη.
– Ναι αλλά αυτός είχε άλογο και τη γλύτωσε, εσύ που θα έβρεις, μήτε γάιδαρος δεν υπάρχει έδεπα.
– Δηλαδής ορέ? Γιατίς δε καταλαβαίνω…
– Να ορέ αυτός πήδηξε και το άλογο τα τίναξε!
– Και πως έγινε αυτό?
– Να όταν πήδαε εφώναζε Άη Νικόλα μου βοήθα και κειός τον εβόηθησε στον πήδουλο και τη πλέρωσε το έρμο το άλογο σαν την Ιφιγένεια εν Αυλίδι!
– Ορέ Άγιο έχω καλύτερο εγώ τον Άη Γεράσιμο και ντόπιο μάλιστα δεν έχω ανάγκη, αλλά άλογο μπορείς να μου έβρεις?
Τώρα λοιπόνε περιμένω να μου έβρει άλογο να πάω εκεί απάνου κατά τη μονή να πηδήξω. Και άμα δε τη γλυτώσω μη λυπηθείτε. Όλοι όσοι πήανε από πήδημα άντρακλες βγήκανε και ησυχάσανε κιόλας, άσε που θα με κλάψουνε και τόσες καλόγριες ενώ εσάς καμία.
Υ.Γ.
Μπορείτε να ψάξετε στη Google για «Αγία Μονή Φραγκοπηδήματος» και να την επισπευτείτε.
Τώρα άμα θέλει να πηδουλιάσει και κανένας είναι δική του δουλειά, χαρά τση Ελλάδας και των απόξουθε κολλητών τση. Όσοι λιγότεροι μένουμε τόσο το καλύτερο!!!
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.