Μπροστά μας έχουμε ένα κυβερνητικό σχέδιο για τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων. Η αρχή του γίνεται με την ψήφο εμπιστοσύνης και το τέλος του τοποθετείται στην προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για σχέδιο Σαμαρά-Βενιζέλου με τη στήριξη του διεθνούς παράγοντα και αφορά στην «ομαλή» μετάβαση προς μια «Νέα Ελλάδα».
Σύμφωνα με τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στην εκδήλωση της Αθήνας για τα 40 χρόνια της Ν.Δ., «στη μάχη αυτή η παράταξη θα έχει δίπλα της και την Ευρώπη και την υπερατλαντική σύμμαχο».
Υπάρχουν δύο «λεπτομέρειες». Η πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την «ανάταξη» γνωστοποιήθηκε ύστερα από το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο και την επιστροφή Βενιζέλου από τις ΗΠΑ. Η συνάντηση Σαμαρά-Μέρκελ ερμηνεύτηκε ως άκαρπη. Η στάση των Γερμανών υποδεικνύει προς την ελληνική πλευρά να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Τελευταία το Βερολίνο αφήνει να διαρρεύσει πως έχει διαύλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέσω της τρόικας διευκολύνει και την κυβέρνηση. Δεν είναι σαφές τι ακριβώς έδωσε και τι πήρε από τους Αμερικανούς η κυβέρνηση. Το βέβαιο είναι ότι οι ΗΠΑ λόγω γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή δείχνουν να θέλουν περισσότερο την «πολιτική σταθερότητα» στην Ελλάδα και φαίνεται, όσο και αν φαντάζει αντιφατικό, να φοβούνται περισσότερο από τους Γερμανούς μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση αυτό που παρατηρείται μετά την επιστροφή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τις ΗΠΑ είναι μια πλήρης μεταστροφή στη γραμμή Βενιζέλου για «προοδευτική κυβέρνηση» και ο κοινός βηματισμός με τον Σαμαρά. Δεν θα ήταν εκτός λογικής να εικάσουμε ότι η κυβέρνηση έλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις που θα ήθελαν οι Αμερικανοί στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» για να εξασφαλίσει τη στήριξη και της «υπερατλαντικής συμμάχου».
Το βέβαιο είναι ότι Σαμαράς-Βενιζέλος θέλουν να αποφύγουν να φυγομαχήσουν όπως ο Κώστας Καραμανλής το 2009 και να καούν πολιτικά όπως ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010-2011. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ανησυχία της αστικής ελίτ της χώρας να «παραδώσει» τα κλειδιά της εξουσίας στη μεσαία τάξη και γι” αυτό δεν θέλει να διακινδυνεύσει αλλαγή κυβέρνησης. Αν κανείς προσέξει τις τελευταίες αναφορές του πρωθυπουργού, θα διακρίνει ότι επιδιώκει να απευθυνθεί σ” αυτά τα κοινωνικά στρώματα. Είτε για να ξανακερδίσει την «κρίσιμη μάζα» που θέλει «σταθερότητα» και «ασφάλεια» είτε για να ενσωματώσει αυτά τα στρώματα στην αγκαλιά της άρχουσας τάξης μέσω της ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύστημα εξουσίας, όπου θα έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη σημερινή συγκυβέρνηση, ο ρόλος της οποίας τοποθετήθηκε ως «κύρια δύναμη» και «κύριο εμπόδιο» για την πορεία της χώρας «μπροστά» ή «πίσω». «Η Νέα Ελλάδα μάς χωράει όλους, αρκεί να υπηρετείται η ευθύνη, η νομιμότητα και η αλήθεια» λένε οι κυβερνώντες και φωτογραφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι ακόμα «δεν μπορώ να τους εμπιστευτώ».
Αν το εξελισσόμενο κυβερνητικό σχέδιο δεν αποδώσει δημοσκοπικά και το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ διευρύνεται, ποιος αποκλείει ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος με πρωτοβουλία τους θα φέρουν τις πρόωρες εκλογές στις αρχές του 2015 ώστε να μεταφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα να βρει τους 180 βουλευτές τον Φεβρουάριο; Αλλά και πάλι, ποιος διαβεβαιώνει ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος θα παραμείνουν ηγέτες των κομμάτων τους και ο Τσίπρας θα μείνει αλώβητος;
- Πηγή: Ελευθεροτυπία
- Σύνδεσμος: http://www.enet.gr
- Συγγραφή: Θοδωρής Λαπαναΐτης
