Η “συζήτηση” στη Βουλή ήταν τρεις χαμένες μέρες. Σίγουρα δεν ωφέλησε την κυβέρνηση που την προκάλεσε. Σίγουρα δεν ωφέλησε προσωπικά τον Σαμαρά, που άφησε να τον αντικαταστήσουν και να “καθαρίσουν” για λογαριασμό του πολιτικοί χωρίς την παραμικρή αξία: κάθε άλλο παρά τα κατάφεραν. Κι ο ίδιος, που ολοκληρώνει τώρα την ομιλία του, δεν μπόρεσε να κερδίσει την τελευταία στιγμή τη χαμένη παρτίδα, καθώς εμφανίστηκε εμφανώς εκνευρισμένος και ανασφαλής. Οι συριζαίοι ομιλητές, χωρίς να εντυπωσιάσουν, επί τρεις μέρες έφεραν ο ένας μετά τον άλλον τον αέρα νίκης και την ευφορία που τους διακατέχει αυτή την εποχή. Δεν ήταν καλύτεροι από τις προηγούμενες φορές αλλά ήταν εμφανέστατα περισσότερο οργανωμένοι και μελετημένοι. Τα άλλα κόμματα, του πασόκ συμπεριλαμβανομένου, δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν. Ως προς τους στόχους (της πολιτικής κίνησης που έκανε η κυβέρνηση με την πρόταση εμπιστοσύνης) παρατηρήθηκε η απόλυτη γκαντεμιά, αν εξαιρέσει κανείς τον ηρωικό Νικήτα Κακλαμάνη: δεν ακολουθεί εύκολα κάποιος τον βέβαιο ηττημένο των επόμενων εκλογών, οι οποίες κλείδωσαν για την αρχή της νέας χρονιάς – πλην τραγικού απροόπτου. Μάλλον καλοβλέπει προς τον πιθανό νικητή και τις δικές του επιλογές.
Οκτωβρίου 11, 2014
http://panosz.wordpress.com/
