να βοηθάει η παναγιά το θιάκι από τσου θιακούς

κάθε πρωί αγιασμό θέλει το βαθύ

γράφει: διον διομ μανιάς

παλιά δεν υπήρχε πρόβλημα με τη συγκοινωνία στο θιάκι, υπήρχαν οι γαϊδάροι, τα καίκια, τα κάρα και το λεωφορείο του σταμουλάτου (σταμελάτου) για βαθύ χωριά, “μοιάζει σαν ανάποδο αυγό χήνας με ρόδες” έλεε ο μπάρμπα πρέσβης στον καΐρη “και ν ακούσεις πως βογκάει σ εκειόνε το παλιόδρομο μέχρι ν ανεβεί στη κουτσουπιά”.

δεν είχανε ανάγκη ν ανεβαίνουνε οι βαθυσάνοι στα χωριά αλλά να κατεβαίνουνε οι χωριάτες στο βαθύ γι αυτό και το λεωφορείο ήτανε χωριάτικο.

βάσανος αυτός ο χωματόδρομος, είτε με γάϊδαρο ήσουνα είτε με τα πόδια είτε με του σταμουλάτου.

βάσανος κι όταν έγινε ασφαλτόδρομος.

τ ανηφοροκατήφορα στα δεξά και στη κουτσουπιά κι εκείνες οι στροφές παναγία μου, κατάρα, κάθε μέρα πάνου – κάτου για να πας να βγάλεις το ψωμί σου, και να μη φορείς και κράνος, και να μη βάζεις ζώνη, ευτυχώς που δεν προλαβαίνεις ν κοιτάς απουκάτου.

κάτι έκαμε ο αστραπόγιαννος μ εκείνες τσι μπάρες αλλά δεν μπάβει νάνε εφιάλτης έλεε ένας τουρίστας απ ένα χωριό τση μάνης κι έτσι που τρέχουνε σα δαιμονισμένοι, ούτε τη θέα θέλω ούτε τα αρχαία τα καλά τους.

καλό θάτανε για ούλους νάτανε αυτάρκη τα χωριά να μη χρειαζόντανε αυτά τα πάνω – κάτου, γιατί λιμάνια έχει η βόρειος, να κάνουνε το ελικοδρόμιο αεροδρόμιο, να φτιάξουνε ένα γυμνάσιο ή ΤΕΙ κι ένα παράρτημα δημαρχείου κ είμαστε εντάξει, άσε που δεν χρειάζεται να καταργηθεί κι ο δρόμος, αν κ οι θιακοί μια ζωή με τα ποδάρια πηαίνανε, να τους γλυτώνει απ΄όλα τα κακά.

τώρα αστεία – αστεία ευτυχώς που δεν έφτιασε ο μπιρηρής το δρόμο βαθύ – κιόνι από το κρυτάμι κι ο γιάνναρος το δρόμο άντρι – κιόνι γιατί θα τέλειωνε το θιάκι, ούτε πουρνάρι δεν θα έμενε.

τι μαλακία μας δέρνει ρε παιδιά, σαν να μας βοηθάει η παναγιά από κάτι τέτοια (καταργηθεί δεν καταργηθεί ο δρόμος), αν και μια καλή ιδέα είναι να μπούνε διόδια στο δίστρατο για όσους ανεβαίνουν και να τα δίνουν σ όσους κατεβαίνουν.

μα τι κουβέντες είναι τούτες πρωί – πρώι

τέλος πάντων, καλημερούδια να έχουνε  τα δυο όμορφα σας μάτια.

υ.γ. κι άντε μάστε καμιά ελιά, κόψτε και κάνα ξύλο κι αφήστε τους θιακοαθηναίους να σκάνε από τη ζήλια τους  χα χα χα