η σάμη χωρίς καράβι, σάμη – πάτρα, πάτρα – σάμη, καράβι γιόκ

του Βαγγέλη Σακκάτου

Η Κεφαλονιά από την αρχαιότητα ήταν Τετράπολις. Τέσσερεις πόλεις ανεξάρτητα κράτη.
Κράνη, Πρόννοι, Σάμη και Πάλη.
Η Σάμη ανέκαθεν υπήρξε το επίνειο της Κεφαλονιάς, γιατί βρίσκεται περίπου στη μέση της, στα ανατολικά της και είναι αναλογικά το πιο κοντινό λιμάνι σε όλα τα σημεία του νησιού, βρίσκεται δε σε μια οριζόντια ευθεία από την Πάτρα.
Ο γράφων, γεννημένος το 1930 -αν εξαιρέσουμε την κατοχή- δεν θυμάται ποτέ τη Σάμη χωρίς καράβι.
Κι όμως, στην εποχή της πλήρους διάλυσης των πάντων, με την πλήρη κυριαρχία της ιδεοληψίας της θαυματουργής ιδιωτικής πρωτοβουλίας με αποκλειστικό σκοπό το ατομικό κέρδος κι ας πάει να κουμπουριαστεί η κοινωνία, όλα μπορούν να συμβούν:
Με τον καταστροφικό, μετά τον “Καποδίστρια”, “Καλλικράτη”, οι επτά Δήμοι της Κεφαλονιάς, Αργοστολιού, Παλικής, Λειβαθούς, Ελιού-Πρόννων, Σάμης, Πυλάρου, Ερύσσου και η Κοινότητα Ομαλών, έγιναν ένας Δήμος. Όλο το νησί ένας Δήμος. Ο “Δήμος Κεφαλλονιάς” με δύο (λ), αναζωογονώντας και την παλιά αντιδικία/αντιπαράθεση γι’αυτό το ζήτημα: Το Κεφαλληνία με δύο (λ) το Κεφαλονιά με ένα ή και τα δύο με δύο (λ).
Κάποιοι από τους Δήμους αυτούς είχανε προσφέρει σημαντικό έργο. Κάποιοι άλλοι τίποτα.
Και το νησί της Ιθάκης, το Θιάκι, που ανήκει κι αυτό στο νομό Κεφαλληνίας και Ιθάκης, “ιμπεριαλιστικό” νομό που επεκτείνεται ως τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, συμπεριλαμβάνοντας και όλα τα νησιά και τις βραχονησίδες των Εχινάδων Νήσων, που τώρα τα ξεπουλάνε πυρ-παρά, αποτελεί κι αυτό, το Θιάκι, το Δήμο Ιθάκης. Τώρα, ο ένας Δήμος έχει κάμει εκ των πραγμάτων όλο το νησί πρωευουσιανοκεντρικό. Για το παραμικρό ζήτημα θα πρέπει να πας στο Αργοστόλι.
Οι πρώην Δήμοι, που κάποιοι λειτουργούνε και ως τοπικές εκπροσωπίσεις του ενός νέου Δήμου, υπολειτουργούνε, με ελάχιστο προσωπικό και σχεδόν χωρίς καθόλου μέσα.
Και ερχόμαστε στο μεγάλο πρόβλημα του καραβιού της Σάμης.
Εδώ και πολλά πολλά χρόνια, από προπολεμικά, μετά την “Πύλαρο”, την “Ασσο” και τον “Πολικό” και το ιταλικό άσπρο καράβι, που πέρναγε μέσα από τον πορθμό, τα δειλινά, κάθε Σάββατο, μέχρι λίγο πριν απ’ τον πόλεμο, και σφύραγε λυπητερά μοιρολογώντας τους δύο ψαράδες που είχε πνίξει παρασέρνοντας τη βάρκα τους, μπροστά από το Σταυρό της Ιθάκης, μεταπολεμικά υπήρχε ο “Γλάρος”, το “Κωστάκης Τόγιας”, και κάποια άλλα και εδώ και αρκετά χρόνια το “Κεφαλονιά” των Στρίντζηδων, που έκανε δυο δρομολόγια την ημέρα, Πάτρα-Σάμη-Ιθάκη και αντίστροφα. Έφευγε το πρωί μετά τις 8.00 από τη Σάμη, έφτανε γύρω στις 12.00 στην Πάτρα, έφευγε από εκεί στις 12.30, έφτανε στη Σάμη μετά τις 15.00, πήγαινε στον Πίσω Αετό της Ιθάκης και επέστρεφε κι έφευγε στις 17.00 από Σάμη για Πάτρα. Έφτανε εκεί κατά τις 20.00, έφευγε ξανά για την Σάμη και έφτανε πάλι εκεί κατά τις 23.00. Πήγαινε και διανυχτέρευε στην Ιθάκη και το πρωί γύριζε στη Σάμη, απ’ όπου έφευγε στις 8.00 για την Πάτρα.
Έτσι, το καράβι αυτό εκάλυπτε πλήρως τις βασικές συγκοινωνιακές ανάγκες και των δύο νησιών.
Το καλοκαίρι πιάνανε στη Σάμη στο πήγαινε-έλα στην Ιταλία και ιταλικά καράβια, που επίσης εξυπηρετούσανε και τοπικά ή και ελληνικά εξωτερικών γραμμών, Πρίντεζι, Μπάρι. Υπήρχε επίσης γραμμή Κυλλήνης-Πόρου και το καλοκαίρι μπαίνανε εξτρά πλοία και για Αργοστόλι και Ληξούρι.
Εκτός από αυτά υπήρχαν και οι τοπικές “παντόφλες”, μικρά φέρυ-μποτ, Σάμη-Αστακό, Σάμη-Πισαετό-Φισκάρδο-Λευκάδα κ.λπ. Έτσι η Κεφαλονιά είχε τις καλύτερες θαλάσσιες συγκοινωνίες. Όμως, μετά τον “Καλλικράτη” το “Κεφαλονιά” αγοράστηκε από τον επιχειρηματία, πρώτον σε σταυρούς σύμβουλο του συνδυασμού του εκλεγέντος Δημάρχου Κεφαλονιάς και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Αλέξανδρου Παρίση, Διονύση Λυκούδη, λέγεται δε πως και ο Δήμαρχος έχει κι αυτός μετοχές στην εταιρία του αγοράσαντος το πλοίο.
Ο κ. Διονύσης Λυκούδης είναι Αντιδήμαρχος Αργοστολίου και Σάμης. Έτσι, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, φρόντισε για το βασικότερο: Να μείνει η Σάμη χωρίς καράβι, για να μπει αυτό Κυλλήνη-Πόρο, που έχει -λόγω μικρότερης απόστασης- αρκετά κέρδη, δεδομένου ότι η απόσταση Πάτρας-Σάμης είναι υπερδιπλάσια: 53 ν.μ. Πάτρα-Σάμη, 23 ν.μ. Κυλλήνη-Πόρος Κεφαλονιάς. Σε καμιά περίπτωση λοιπόν, δεν συνέφερε το καράβι του να παραμείνει στην παλιά του γραμμή, που χρειαζότανε διπλάσια και παραπάνω καύσιμα. Ενώ Πόρος-Κυλλήνη, μπορεί να κάνει διπλά δρομολόγια και να έχουνε σημαντικά κέρδη.
Πέρσι είχανε βάλει στη γραμμή Πάτρα-Σάμη δυο ζακυνθινά καράβια, το “Κάλβος” και το “Σολωμός”, καθώς και το “Ionian Star”. Φέτος τίποτα. Κανένα καράβι στη Σάμη για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Προς το τέλος του περασμένου καλοκαιριού, κάτι ακούστηκε για κάποια συζήτηση στην Πάτρα απ’τους αρμόδιους για το θέμα, χωρίς καμιά συνέχεια.
Και ο λαός και οι επαγγελματίες της Σάμης, με την τουριστική περίοδο χωρίς καράβι, που σημαίνει καταστροφή, τσιμουδιά. Δεν αντέδρασαν σχεδόν καθόλου. Ανεξήγητα πράγματα.
Και ενώ πρώτα, έφτανε κανείς από την Αθήνα στο Νιοχώρι της Ερύσσου σε πέντε ώρες τώρα θέλει δέκα. Θα πρέπει να διασχίσει επιπλέον όλη τη βορειοδυτική Πελοπόννησο: Πάτρα – Μιντιλόγλι – Κάτω Αχαγιά – Βάρδα – Λεχαινά -Κυλλήνη και όλη την Κεφαλονιά από νότο προς βορρά, ανεβοκατεβαίνοντας με το λεωφορείο βουνά της οροσειράς του Αίνου.
Εκτός από τη Νότια Κεφαλονιά, όλη η άλλη, η μεγαλύτερη έκτασή της, Ανατολική, Κεντρική, Βόρεια και βορειοδυτική, είναι χωρίς καράβι, κατάσταση που κάνει εμάς τους Κεφαλονίτες να το ξανασκεφτόμαστε πολύ αν θα ξαναπάμε στο χωριό μας ή μήπως αυτό είναι το επιδιωκόμενο;
Κι ακόμα, αυτό είναι καταστροφικό για τον τουρισμό όλου του νησιού.
Κάποιος έλεγε πως μας γυρίζουνε με τα λεωφορεία και τα 366 χωριά του νησιού, για τουριστικούς και εγκυκλοπαιδικούς λόγους. για ν’αποκτήσουμε γνώσεις πατριδογνωσίας. Όπως είναι γνωστό, τα χωριά της Κεφαλονιάς είναι όσα και οι μέρες του χρόνου.
Το άσχημο είναι πως πολλοί έχουνε συμβιβαστεί με τη λογική, πως αφού οι πλοιοκτήτες δεν βγαίνουνε με τα καύσιμα, τί να γίνει; Θα το υποστούμε.
Το γεγονός πως οι θαλάσσιες συγκοινωνίες σε μια νησιώτικη χώρα είναι υποχρέωση και ευθύνη του κράτους η άψογη λειτουργία τους κι ότι θα πρέπει να λειτουργούν απρόσκοπτα, να βελτιώνονται και ν’ αναπτύσσονται διαρκώς, φαίνεται πως δεν περνάει καν απ’το μυαλό τους.
Έτσι βλέπουνε σαν τετελεσμένο δεδομένο, σχεδόν σαν αυτονόητο γεγονός, το σημαντικότερο λιμάνι του Ιονίου μετά την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα, να είναι χωρίς καράβι.
Η πρώτη ενέργεια του πρώτου σε σταυρούς του πλειοψηφίσαντος νεοδημοκρατικού δημοτικού συνδυασμού κ. Δ.Λυκούδη, αμέσως μετά την επιτυχία του και τον ορισμό του από το Δήμαρχο ως Αντιδήμαρχο Αργοστολιού και Σάμης, ήταν ν’ αγοράσει και να βγάλει το καράβι “Κεφαλονιά” από τη γραμμή της Σάμης. Κι αυτό μάλιστα, όταν ο Δήμαρχος κ. Α.Παρίσης είναι Ρυσσιάνος, δηλαδή από την Έρυσσο, τη Βόρεια Κεφαλονιά, το πιο απομακρυσμένο μέρος της από τον Πόρο.
Αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, όταν μέλη της Δημοτικής Αρχής Κεφαλονιάς, για ίδιον όφελος, αγοράζουνε και βγάζουνε το καράβι από το βασικότερο επίνειο του νησιού, τη Σάμη, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στους κατοίκους, στον τουρισμό και στους επισκέπτες του νησιού, ενώ βασικό τους καθήκον είναι η επίλυση των μεγάλων και δραματικών προβλημάτων του: σεισμόπληκτοι, άνεργοι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, κ.λπ.
Όλη η Κεφαλονιά, με μια κραυγή θα πρέπει να απαιτήσει: Αμέσως καράβι στη Σάμη!