Αν είναι αλήθεια αυτά που καταγγέλλει ο καθηγητής οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γ. Βάμβουκας για το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας, τότε η Ελλάδα, έχει σοβαρό πρόβλημα υπόστασης ως ελεύθερου κράτους. Προς το παρόν, κανένα επίσημο κυβερνητικό όργανο δεν τον διαψεύδει, τα δε λαλίστατα ΜΜΕ σιωπούν εκκωφαντικά.
Συγκεκριμένα, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μας λέει ότι το δημόσιο χρέος είναι 325 δισεκατομμύρια ευρώ ή 175% του ΑΕΠ, ο κ. Βάμβουκας μας λέει ότι το πραγματικό δημόσιο χρέος είναι 561 δισεκατομμύρια ευρώ!!! ή 313,6% του ΑΕΠ. Όπως γίνεται αντιληπτό, τέτοιο χρέος δεν αντιμετωπίζεται με τίποτα. Όχι δηλαδή πως και τα 325 δις είναι βιώσιμο χρέος, αλλά…
τα 561 είναι εκτός κάθε σκέψης.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την ανάλυση που παρουσιάζει ο κ. Βάμβουκας, με βάση τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού και των εθνικών λογαριασμών, το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος των 561 δισεκατομμυρίων ευρώ προκύπτει ως εξής:
1) 325 δις χρέος κεντρικής κυβέρνησης.
2) 84 δις συμφωνίες ανταλλαγής βραχυχρόνιων τίτλων (swaps).
3) 75 δις συμφωνίες ανταλλαγής μακροχρόνιων τίτλων (swaps).
4) 55 δις χρέος φορέων της γενικής κυβέρνησης, οι οποίοι έχουν λάβει δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
5) 10 δις χρέος φορέων της γενικής κυβέρνησης, οι οποίοι έχουν λάβει δάνεια χωρίς εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
6) 7 δις χρέος φορέων εκτός γενικής κυβέρνησης.
7) 5 δις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου τις οποίες δεν έχει πληρώσει.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων, τότε απλά πρέπει να κατεβάσουμε ρολά και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Πρέπει επιτέλους τα επίσημα χείλη να επαναλάβουν τη φράση του Χ. Τρικούπη. Μόνο έτσι θα ξεμπλοκάρουν τα πράγματα. Αυτή η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη και κυρίως δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να αφήνουμε τη διαχείριση στο ίδιο πολιτικό σύστημα που μας χρεοκόπησε.
Ενώ το κράτος είναι κατάχρεο και το 90% των Ελλήνων εξαθλιώνεται, εντούτοις ένα 10%, δηλαδή η ελίτ του τόπου και οι περί την ελίτ καρεκλοκένταυροι αυξάνουν τα πλούτη τους με αστρονομικές ταχυτητες.
Από hassapis-peter
One Comment
aris
Να το πάρουμε λίγο πονηρά το πράμα ορέ παιδιά.
Πές εγώ πάω έδεπα σε ένα τοκογλύφο και δανείζομαι, μετά πάω και σε άλλο και σε άλλο και μετά τσου ξαναζητάω. Άντε να τη πατήσει ο ένας να μου ξαναδώσει, άντε να ρισκάρει και άλλος ένας μετά τίποτα, πάπαλα δάνεια που λένε.
Μια πιθανότητα υπάρχει μονάχα να μου ξαναδώσουν. Η περιουσία μου να είναι τέτοια που άμα τη βάλουνε στο χέρι τα παίρνουνε διπλά.
Πως μας δανείζανε οι αγορές (διεθνείς τοκογλύφοι), που ο ένας με τον άλλονε είναι κώλος με σώβρακο και ξέρουνε τα πάντα και βλέπουνε και διακόσια χρόνια μπροστά?
Από κάπου περιμένουνε ξεχρέωμα και με το παραπάνου που λένε.
Ας σκεφτεί ο καθένας πως θα γένει και τι θα γένει.
Εμένα όχι από μαντευτικές ικανότητες αλλά από διάφορες κινήσεις, κινήσεις που επικεκτροποιούνται χρονικά εκεί κατά το Φλεβάρη – Μάρτη κάτι μου λέει ότι τότε θα ξεκαθαρίσει το «τοπίο» που λένε, δηλαδή απλά του τι παίζει μπάλα μόνο, αλλά ίδωμεν (μη ξεφτιλιστούμε κιόλα).
Άντε να το πάω λίγο παρακάτω, «φιλοξενία» πατρόνων βλέπω δυστυχώς.
Και το χειρότερο μην είμαστε και ευχαριστημένοι κιόλας.
Απόψεις ενός μη ειδικού πάντα βέβαια, μακάρι να είμαι λάθος.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.