Εφκειόνε τον επιχρυσωμένο πυραυλάκο να πα να τον πάρεις εσύ γιέ μου – γιέ μου που γλυκοκοιτάζεις το επιχρυσωμένο κινητό που μας πλασάρεις.
Το κινητό αυτό θέλει και ηλεκτρονικά αντίμετρα πυραυλικών επιθέσεων γιατί σε έχουν με αυτό κιαλαρισμένο ακόμα και όταν κάνεις μπούρι σου.
Ακούνε ακόμα και το πλίτς- πλίτς και καταλαβαίνουν αν λειτουργεί καλά το ουροποιητικό σου σύστημα. Ελέγχεται ακόμα και ο προστάτης!
Εγώ δεν κυκλοφορώ με κινητό και τη σκήτη την έχω για παραλλαγή, σε μια ελιά αλάργα πάω και αράζω και κοιμάμαι και αφοδεύω με την ησυχία μου.
Εφκειό λοιπόν το χρυσό κινητό μου θυμίζει τσου νεόπλουτους του περασμένου αιώνα που εβάνανε χρυσά δόντια για να φαίνουνται πλούσιοι.
Αυτή ήταν και η χριστιανική παιδεία της εποχής!
Πήαινε να κοινωνήσεις μου έλεε η νόνα μου να κάμεις χρυσό δοντάκι!
Εμένα δε μου αρέσανε ούτε τα χρυσά δοντάκια ούτε τα χρυσά μπιχλιμπίδια που εκρεμάανε οι παπάδες και στολίζανε τσι εικόνες.
Θυμόμουνα το φτωχό Χριστούλη που εψόφαε στο κρύο και προσπαθούσε να ζεσταθεί από τα χνώτα των φίλων του των ζώων της φάτνης και με πιάνανε τα διαόλια μου.
Αλλά έκανα το βλάκα και επήαινα γιατί σεβόμουνα τη νόνα μου. (Μάλλον το ξύλο από τη μάνα μου φοβόμουνα αλλά τι να πω τώρα).
Και παρατηρώ ότι οι μόνοι φίλοι που μείνανε στο Χριστό είναι ακόμα τα ζώα όχι στα μυαλά, αλλά στη φύση τους.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 30 Σεπτεμβρίου 2012 10:40 π.μ.
άσχετο:
αυτός δε ο ιησούς ουκ επίστευεν εαυτόν αυτοίς δια το αυτόν γινώσκειν πάντας, και ότι ου χρείαν είχεν ίνα τις μαρτυρήση περί του ανθρώπου· αυτός γαρ εγίνωσκε τι ην εν τω ανθρώπω.
ου γαρ απέστειλεν ο θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού. ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται, ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του θεού. αύτη δε εστιν η κρίσις ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως· ην γαρ αυτών πονηρά τα έργα. πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού· ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα ότι εν Θεώ εστιν ειργασμένα.
(γι αυτό γράφε φίλε μου)
ο θεός δεν θέλει τον θάνατο κανενός. θέλει να αποτρέψει τους ανθρώπους από τον ολέθριο δρόμο που έχουν διαλέξει. οι άνθρωποι εμμένουν στα φαύλα έργα τους, και τούτο είναι που τους κρίνει. από την στιγμή που αγάπησαν το σκότος παρά το φως, μοιραία θα υποστούν τα επίχειρα της λογικής τους και της κακίας τους. η απομάκρυνση από το φως και την αλήθεια είναι που γεννά τον όλεθρο και το ζόφο.
σχετικό:
– λοιπόν τώρα που το λες πραγματικά μ αρέσει, είναι πολύ όμορφο, αλλά να πάω στο ντουμπάϊ με τέτοια ζέστη, μεγάλη η χάρη του.
– όσο και για το ουροποιητικό μου σύστημα, ποιο σύστημα; άστο να πάει, άστο να το παρακολουθούνε.
– οι νεόπλουτοι του περασμένου αιώνα; τι εννοείς τους δοσίλογους των γερμανών και τους μαυραγορίτες τύπου λάτση; καπελάκια καπετανίστικα φοράανε δεν βάζανε δόντια.
– οι σημερινοί νεόπλουτοι του ΠΑΣΟΚ, που εμείς τους ψηφάαμε για πολλές τετραετίες δεν αγοράζουν γκατζετάκια των 1500 ευρώ, αγοράζουνε πολυκατοικίες στο λονδίνο, λίμνες στη ελβετία, πύργους στη πολωνία, βίλες στη σάντα μαργαρίτα και σκάφη φίλε μου, μεγάλα σκάφη.
– όσο για τα ζώα φίλε μου η φύση τους είναι να τρώει το ένα τ άλλο και τα χνώτα τους μυρίζουν αίμα, αλλά δεν βαριέσαι, δίκιο έχεις κάπως έτσι μεγάλωσε ο χριστός, με ποτάμια αίμα έγινε άντρας.
καλάγεμου
