Έγραφε πριν λίγες μέρες ο Γιώργος Σταματόπουλος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ένα πολύ επίκαιρο άρθρο σχετικά με την περιβόητη «Πολιτική Ασθένεια» των ημερών. Θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το άρθρο αυτό πόσο κοντά είναι και με την τοπική κατάσταση, ιδιαίτερα στο Δήμο, μετά τις δημοτικές εκλογές που η πολιτική αυτή ασθένεια έχει μεταδοθεί σε πολλούς.
Καλύτερα όμως να διαβάσετε το κείμενο για να καταλάβετε ότι η ….νόσος έχει κυριολεκτικά εξαπλωθεί εν ριπή οφθαλμού και βρίσκεται ένα στάδιο πριν το τελειωτικό ξέσπασμα.
«Ουδέποτε θα καταλάβουμε εμείς οι κοινοί θνητοί τους ανθρώπους που δηλώνουν πολιτικοί, ακόμη κι αυτούς τους καημένους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Οταν εκλέγονται και καταλαμβάνουν «αξιώματα» είναι σαν να τους τσιμπάει μέλισσα ψηλώνουν (έτσι νομίζουν), αποκτούν ύφος εκατό καρδιναλίων, αλλάζει η συμπεριφορά τους, το ντύσιμό τους και, ενίοτε, προσπαθούν να αλλάζουν και το λεξιλόγιό τους. Οι ταλαίπωροι.
Ξέρουμε ότι η εξουσία φθείρει και γελοιοποιεί συγχρόνως όσους την ασκούν, αλλά δεν μπορούν, πλην ελάχιστων, να την απαρνηθούν. Εάν ποτέ κάνετε, για διάφορους λόγους, παρέα με «επαγγελματίες» πολιτικούς, θα φρίξετε. Είναι αλλού οι άνθρωποι.
Κατ’ αρχάς δεν ακούν, δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σ’ ό,τι τους λες, εκτός εάν αφορά τους «αντιπάλους» ή την απήχησή τους στον κόσμο ή τους βομβαρδίζεις με «φιλοφρονήσεις». Τους μιλάς για λογοτεχνία λχ. ή ιστορία ή θέατρο και σε κοιτάζουν σαν βλάκες. «Μα τι λέει ο μαλάκας» σκέφτονται, «πού ζει ο κακομοίρης;». Και άλλα πολλά που δεν γράφονται, μου τα έχουν όμως εκμυστηρευθεί σε στιγμές που το αλκοόλ λύνει τη γλώσσα και προσφέρει μια δόση αυτοκριτικής ή αυτογνωσίας.
Υπερασπίζεσαι κάποτε την τέχνη ή την ελληνική γλώσσα και απλώς ανθυπομειδιούν έχοντας πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων κάθε τι άυλο, οτιδήποτε δεν ενισχύει το δικό τους κύρος και την αναγνωρισιμότητά τους.
Πιστεύω ότι όλοι τούτοι είναι άρρωστοι, ο πυρετός όμως τους ενδυναμώνει αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Κομμάτι δύσκολο εάν όχι ακατόρθωτο να αναρρώσουν ποτέ. Θερμοκέφαλοι, ξεροκέφαλοι εξουσιοπυρέσσοντες, όπως ίσως θα έλεγε ο Εμπειρικός, λάτρεις του κακού γούστου και του φτηνού λόγου.
Ακόμη κι όταν δεν περνάει πια η μπογιά τους, επιμένουν. Τι θλίψη! Εχουν όμως, μάλλον, δίκιο. Δεν μπορεί να ξεπέσεις εύκολα από τα μεγαλεία στην περιφρόνηση. Βλέπω τους Βενιζέλο και Παπανδρέου να κατασπαράσσουν κατά την πτώση τους το πάλαι αγλαόν «σοσιαλιστικό» κίνημα. Τι να επιδιώκουν άραγε; Η «αρρώστια» είναι αυτή που τους τυφλώνει και αφαιρούν τις λιγοστές σάρκες που έχουν απομείνει στο σώμα του κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα πολλές δεκαετίες, από το ‘81 και εντεύθεν.
Η ίδια αυτή αρρώστια τούς έχει αφαιρέσει τη σύνεση και το μέτρον και δεν σέβονται έτσι τους ελάχιστους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους, αλλά ούτε και την έννοια αξιοπρέπεια. Βλέπω και τα κάποτε «στελέχη» αυτού του κόμματος που κάποτε φιλοδόξησαν να γίνουν αρχηγοί κομμάτων, πρωθυπουργοί και δεν συμμαζεύεται. Ιδρώνουν, αγωνιούν, υποφέρουν να μπουν σ’ ένα χώρο υγρό («Ποτάμι»), αδιαφορώντας για το πώς κατασκευάστηκε τούτο το κεντροδεξιό, άμορφο μόρφωμα, που λέει ότι πάει κόντρα στο παλαιό, παρωχημένο πολιτικό σύστημα και μετέρχεται τις ίδιες και απαράλλακτες μεθόδους για να εγκατασταθεί σ’ αυτό το σύστημα.
Έπρεπε να τους λυπόμαστε όλους αυτούς, αλλά τελικά δεν είναι για λύπηση μόνο περιφρόνηση τους πρέπει κι ας μην ξεμακραίνουν από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, κι ας βολοδέρνουν στα πλοκάμια του. Στην εξουσία να ‘ναι κοντά, κι ας τους φτύνει η κοινωνία έχουν τον τρόπο τους να επιβιώνουν και να πείθουν, δεν έλειψαν δα οι πολιτικά αφελείς και μικροσυμφεροντολόγοι σε τούτο τον τόπο (και παντού). Δεν αξίζει όμως σε πολλούς .—η τέτοια υποτίμηση της νοημοσύνης τους από τους «ασθενείς» της πολιτικής».
Μη μου πείτε, καταπληκτικό άρθρο, λες και γράφτηκε για μας, λες και γράφτηκε για το Δήμο Κεφαλονιάς και τους Πολιτικούς του τόπου αυτού.
Βέβαια, θα μου υπενθυμίσουν κάποιοι ότι υπάρχουν και στην αντιπολίτευση πολιτικοί που πάσχουν από την ασθένεια αυτή, όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το φαινόμενο αυτό έχει κάπως ….εξασθενήσει, μετά την πτώση του ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα εδώ στην Κεφαλονιά. Επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ το φαινόμενο αυτό ήταν σε μεγάλη έξαρση, όλοι ζήσαμε τις μέρες εκείνες που άλλες φορές έντονα κι άλλες φορές σε ήπια μορφή, κυριολεκτικά μας είχαν…. πηδήξει.
Σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο αντιδήμαρχος «αντ’ αυτού» μιλάει για γυρολόγους, αναφέρομαι στην αδικαιολόγητη επίθεση του Δ. Λυκούδη, προς τον Νίκο Γκισγκίνη. Να του υπενθυμίσω, διότι δεν το γνωρίζει, ότι ο Νίκος έφυγε από το ΠΑΣΟΚ όταν μεσουρανούσε. Δεν έφυγε όπως σήμερα λόγω που βουλιάζει το καράβι, την «κάνουν» οι περισσότεροι.
Εξάλλου, ο Διον. Λυκούδης έχει μια περίεργη αντίληψη περί «κωλοτούμπας». Έχει ξεχάσει φαίνεται τις δικές του, ιδιαίτερα όταν αποκαλούσε τον Αλ. Παρίση «ο θεατρικός συγγραφέας» μαζί με τον Θόδωρο Γαλιατσάτο τότε στη Νομαρχία που ο Αλέξανδρος δεν έμεινε πολύ γιατί διεκδίκησε την βουλευτική έδρα. . Μετά από πολλά «πήγαινε έλα» σε ΠΑΣΟΚ, μετά με το Θόδωρο. Τελικά, στην αίθουσα του Μεντιτερανέ σ’ ένα συνέδριο ο Διον. Λυκούδης μπροστά στον Αλέξανδρο Παρίση έδωσε τα διαπιστευτήρια του, λέγοντας, ότι ο Αλέξανδρος ήρθε για να μείνει. (Αξέχαστες στιγμές).
Κι όλ’ αυτά βέβαια δεν τα γράφω για να «μαλώσω» τον Διονύση. Η πολιτική έτσι είναι, ψάχνεις το καλύτερο κατά την αντίληψη σου, κι ασφαλώς μπορεί να κάνεις λάθος, μπορεί και να βρεις πολιτικό κελεπούρι.
Εξάλλου, όλη την περίοδο που ήταν εναντίον του Παρίση μαζί είμασταν. Πιστεύω να μην τα ξέχασε.
Παραδείγματα έχουμε πολλά ιδιαίτερα από την απερχόμενη βουλή που πολλοί βουλευτές άλλαξαν στρατόπεδο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα, όχι με κακία, αλλά σαν συμβουλή.
Προς τον ιδιαίτερο του Διον. Λυκούδη, που τον συμβουλεύω να τον μαζέψει.
Αγαπητό παιδί μου, θυμάσαι τους αγώνες που κάναμε μαζί ενάντια στο Αλέξανδρο Παρίση; Θυμάσαι που περίμενες κάθε πρωί να αναρτήσεις τις «ΑΣΤΟΧΙΕΣ» για να τις βάλεις στην εφημερίδα σου; Τι έχει αλλάξει από τότε και μου φέρεσαι έτσι χυδαία; Κοίταξε αγόρι μου, όση λάσπη κι αν μου ρίχνεις όπως χρησιμοποιώντας προσωπικά δεδομένα για τη μητέρα μου, δεν πιάνει. Το θέμα αυτό έχει κλείσει, έχω εξηγήσει τι συνέβη, αν θέλεις ρώτα τον Μάκη Αποστολάτο να σε πληροφορήσει. Τώρα, γιατί το χρησιμοποιείς αφού όπως λένε πολλοί πρόκειται για μια ολκής μαλακία του Ανουσάκη, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει. Όχι μόνο εσύ βέβαια αλλά και ο έτερος υποστηρικτής του Αλέξανδρου Παρίση ο ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ.
Ο καθένας μας έχει την ιστορία του σ’ αυτό τον τόπο, και δεν μπορείς να με φτάσεις.
Ηρεμήστε λοιπόν γιατί θ’ αλλάξουν πολλά πράγματα.
Σπύρος Αλεβιζόπουλος.
