Tvxs | Ανάλυση | 10:25 | 06 Ιαν. 2015
Σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά και προφανή. Για παράδειγμα, αν το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών δεν καταφέρει να μπει στη Βουλή τότε ο Γιώργος Παπανδρέου εξαφανίζεται αυτομάτως από τον πολιτικό χάρτη. Οι υποψήφιοι βουλευτές και τα στελέχη που τον ακολούθησαν θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση και ο ίδιος θα μείνει με τη στάμπα του “διασπαστή” που τιμωρήθηκε από τον ίδιο τον κόσμο της παράταξης. Αν πάλι περάσει το όριο του 3%, το οποίο οι επιτελείς του θεωρούν βέβαιο, τότε ανοίγεται μπροστά του ο δρόμος της “αποκατάστασης” γιατί θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει τις πολιτικές του ικανότητες από άλλη θέση και με νέο ρόλο, ως αρχηγός μικρού κόμματος της αντιπολίτευσης.
Η τύχη του Γ. Παπανδρέου ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον Ευ. Βενιζέλο γιατί ο πολιτικός του θάνατος εγγυάται τη δική του ζωή και το αντίστροφο. Τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, Μ. Χρυσοχοίδης, Α. Λοβέρδος, που τον στήριξαν στον “πόλεμο” με τον Γ. Παπανδρέου, βρήκαν την ευκαιρία να πουν πως αμέσως μετά τις εκλογές θα γίνει συνέδριο με όλα τα θέματα ανοιχτά, και αυτό της ηγεσίας. Επομένως, ο Ευ. Βενιζέλος γνωρίζει πως θα αμφισβητηθεί την επόμενη μέρα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι στέλνοντας τη Φώφη Γεννηματά στην Β Αθήνας της έδωσε και το δαχτυλίδι της διαδοχής, γιατί αν βγει πρώτη στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, που είναι το πιθανότερο, τότε θα έχδει πλεονέκτημα έναντι κάθε άλλου. Επίσης, αν Λοβέρδος ή Χρυσοχοίδης που πολιτεύονται επίσης στη Β “κοπούν”, βγαίνουν αυτομάτως εκτός παιχνιδιού. Η Φ. Γεννηματά είναι οπωσδήποτε πιο εύκολα διαχειρίσιμη περίπτωση από τους άλλους δύο για τον Ευ. Βενιζέλο γιατί δεν εκφράζει επιθετικά τη φιλοδοξία της. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να δώσει μάχη για να μείνει στη θέση του και τα επιχειρήματά του θα ενισχυθούν αν δεν είναι καλό το αποτέλεσμα για τον Γ. Παπανδρέου.
Μένοντας στον ενδιάμεσο χώρο, βλέπουμε τον Στ. Θεοδωράκη ο οποίος ασφαλώς δεν κινδυνεύει όπως και να πάνε τα πράγματα για το Ποτάμι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο που να τον απειλεί στο κόμμα του. Εκεί ο αρχηγισμός είναι τέλειος, επομένως το κόμμα και η ηγεσία σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονται. Ομως, από το εκλογικό αποτέλεσμα θα κριθεί το αν ο Στ. Θεοδωράκης ήρθε για να μείνει στην πολιτική σκηνή ή αν θα κάνει ένα σύντομο πέρασμα. Ενα αποτέλεσμα κοντά σε αυτό της επίδοσης του Ποταμιού στις ευρωεκλογές (6,6%) θα θεωρηθεί επιτυχία με δεδομένη την πόλωση και κάθε υποχώρηση θα εκτιμηθεί με βάση και τις επιδόσεις ΠΑΣΟΚ και κόμματος Παπανδρέου.
Τα πιο ενδιαφέροντα από πολιτική άποψη θα συμβούν στην ΝΔ. Εκεί υπάρχει σιωπή σε σχέση με τη διαδοχή του Α. Σαμαρά, όμως οι διεργασίες παρασκηνίου είναι εντονότατες. Προβάδισμα θα έχει ο Κ. Μητσοτάκης αν βγει πρώτος στην Β Αθήνας και το παλεύει. Η Ντ. Μπακογιάννη δίνει μάχη για την τριάδα στην Α Αθήνας αλλά δυσκολεύεται με την δημοφιλέστατη Ο. Κεφαλογιάννη, ακόμη και με τον Β. Κικιλία που απολαμβάνει τη σύλληψη του Ξηρού. Ο Μ. Βορίδης φαίνεται πως δεν πρόκειται να κινηθεί μετεκλογικά, αλλά θα παίξει ρόλο ως Νο2 κάποιου δελφίνου, ενώ φιλοδοξίες έχουν από τον Μ. Κεφαλογιάννη μέχρι τον καραμανλικό Ευ. Στυλιανίδη. Το κλειδί έτσι κι αλλιώς κρατά ο Κ. Καραμανλής γιατί το δικό του νεύμα θα βοηθήσει πολύ όποιον εξασφαλίσει την προτίμησή μου στην προσπάθεια να πάρει την ηγεσία. Αλλά ποιο αποτέλεσμα θα θεωρηθεί κακό για τον Α. Σαμαρά; Οι γνώμες διίστανται. Αλλοι λένε για οποιαδήποτε διαφορά πάνω από πέντε μονάδες, άλλοι θεωρούν ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το ποσοστό, πάνω ή κάτω από αυτό των εκλογών του 2012. Το προφανές είναι ότι καθοριστικό ρόλο θα παίξει η αίσθηση που θα δημιουργηθεί την επόμενη μέρα για τη σταθερότητα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν, δηλαδή, θα υπάρχουν ελπίδες για “αριστερή παρένθεση” ή όχι. Στην πρώτη περίπτωση, ο Α. Σαμαράς θα έχει κάποια επιχειρήματα στην προσπάθειά του να μείνει αρχηγός, κάτι για το οποίο ασφαλώς και θα παλέψει.
