γιατί είναι σίγουρο πως θα κερδίσει ο συΡιζΑ

Στο ερώτημα “ποιό κόμμα θα κερδίσει τις εκλογές;”, η απάντηση είναι τόσο σίγουρη ώστε σήμερα η εταιρεία στοιχημάτων Sportingbet δίνει στον ΣυΡιζΑ απόδοση 1,04 και στην ΝουΔου 9,00. Σαφώς δυσκολώτερο είναι το ερώτημα “γιατί υπάρχει τόση σιγουριά ότι ο ΣυΡιζΑ θα κερδίσει τις εκλογές;”, όπου οι απαντήσεις ποικίλλουν.

Οι πλέον ανερμάτιστες απαντήσεις που δίνονται σ’ αυτό το ερώτημα, είναι αυτές που αναφέρονται στα προγράμματα των κομμάτων, λες και οι πολίτες ψήφισαν ποτέ με βάση τα όποια κομματικά προγράμματα ή λες και οι πολίτες διάβασαν ποτέ κομματικά προγράμματα προκειμένου να επιλέξουν το πού θα ρίξουν το κουκί τους. Οι πλέον λανθασμένες απαντήσεις είναι αυτές που κάνουν λόγο για λαϊκή αγανάχτηση κατά της κυβέρνησης, λες κι αυτή η κυβέρνηση δεν προήλθε από τις ψήφους των “αγαναχτισμένων”, που βούλιαζαν τις πλατείες και ζητούσαν “να καεί, να καεί…” δέκα μόλις μήνες πριν τις εκλογές τού 2012. Και οι πλέον συνωμοσιολογικές απαντήσεις είναι αυτές που αναφέρονται σε φιλο-ΣυΡιζΑ στροφή κάποιων μεγάλων ΜΜΕ, εκτιμώντας πως η στροφή αυτή πιστοποιεί την σιγουριά των μεγαλομουμουέδων για τις εξελίξεις.

Η πλέον τεκμηριωμένη απάντηση είναι πολύ απλή: η σιγουριά για την νίκη τού ΣυΡιζΑ πηγάζει από την σιγουριά που έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για την ήττα του! Διότι, παρά τα όσα ισχυρίζεται η προεκλογική προπαγάνδα τής Νέας Δημοκρατίας και παρά τα όσα -λέει πως- οσφραίνεται στην ατμόσφαιρα ο αρχηγός τού κόμματος, η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς και η συμμωρία του(*) είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι θα χάσουν τις εκλογές και, μάλιστα, με διαφορά. Κι επειδή αυτό ακούγεται ως αφορισμός, ας το τεκμηριώσουμε.

Κατ’ αρχάς, ας σημειώσουμε δυο σημαντικά χρονικά ορόσημα. Το πρώτο είναι η λήξη τής θητείας τού Παπούλια στην προεδρία τής δημοκρατίας τον προσεχή Μάρτιο. Το δεύτερο είναι η λήξη τού μνημονίου, η οποία ήταν προσδιορισμένη για την 31η Δεκεμβρίου 2014. Αυτό το δεύτερο ορόσημο σημαίνει ότι έπρεπε μέχρι το τέλος της προηγούμενης χρονιάς να έχουμε ελεχθεί από την τρόικα, να τα έχουμε βρει, να έχουμε υπογράψει τις τελευταίες συμφωνίες και να έχουμε κλείσει την τελευταία δόση των 7,2 δισ. Κι ενώ υπάρχουν δεδομένα τα παραπάνω ορόσημα, τί έκανε ο Σαμαράς;

Πρώτα-πρώτα, επικαλέστηκε την ύπαρξη “τεχνικών προβλημάτων” (τα οποία ποτέ και κανένας δεν μας εξήγησε, ούτε καν ο κατά τα άλλα λαλίστατος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) προκειμένου η λήξη τού μνημονίου να μετατεθεί κατά δυο μήνες. Και μόλις συμφωνήθηκε η παράταση, “τράβηξε” προς τα μπρος κατά δυο μήνες την εκλογή προέδρου.

Για να είμαστε ακριβείς, πρέπει να πούμε ότι ποτέ ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος και τα επιτελεία τους δεν πίστεψαν ότι η απελθούσα βουλή θα μπορούσε να εκλέξει πρόεδρο και τα όσα ακούστηκαν για εξαγορά ψήφων βουλευτών δεν είναι παρά φούμαρα. Στόχος των δυο συγκυβερνώντων ηγετών ήταν να συσπειρώσουν τα κόμματά τους και, ταυτόχρονα, να βάλουν σε κίνηση τις διαδικασίες τρομοκράτησης και εκφοβισμού τής κοινωνίας, προκειμένου να μειώσουν όσο μπορούσαν την άνοδο του ΣυΡιζΑ.

Το κόλπο ήταν απλό αλλά είναι αυτή η απλότητά του που το καθιστά μεγαλοφυές (κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι έχει βάλει κι ο Βενιζέλος το χεράκι του, αν δεν το σχεδίασε μόνος του). Αν, παρ’ ελπίδα, η βουλή έβγαζε πρόεδρο, η κυβέρνηση θα βρισκόταν “καβάλα στ’ άλογο”, θα συνέχιζε το έργο της, θα έρριχνε τις υπογραφές της μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν (όπως έγινε, εν τέλει) δεν εκλεγόταν πρόεδρος… Εδώ είναι η βάση τού ισχυρισμού μου ότι ο Σαμαράς είναι σίγουρος πως θα χάσει τις εκλογές. Και εξηγούμαι:

Η Νέα Δημοκρατία ήξερε πως, όποτε κι αν γίνονταν εκλογές, θα τις έχανε. Επί πλέον, ήξερε πως όλα αυτά τα παραμυθάκια περί σαξές στόρυ, περί εξόδου από την κρίση και περί ανάπτυξης, γρήγορα θα αποδεικνυόταν πως δεν είναι παρά φούμαρα. Ήξερε πως το αύριο δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ καλύτερο από το σήμερα κι αυτό σήμαινε ένα πράγμα: όσο καθυστερούσαν οι εκλογές, τόσο μεγαλύτερο θα γινόταν το στραπάτσο. Έτσι, λοιπόν, αποφασίζει να επιταχύνει τις διαδικασίες εκλογής προέδρου, επισπεύδοντας παράλληλα και τις εκλογές, παρ’ ότι ξέρει πως θα τις χάσει. Πλέον, στόχος δεν είναι η αποφυγή τής ήττας αλλά η αποφυγή τής συντριβής.

Παράλληλα, ο Σαμαράς παίζει το τελευταίο του χαρτί για να παραμείνει στην ηγεσία τού κόμματος. Χάνει μεν τις εκλογές αλλά, έχοντας παρατείνει την λήξη του μνημονίου κατά δυο μήνες, στέλνει τον ΣυΡιζΑ να κλείσει τις διαπραγματεύσεις και να βάλει τις τελικές υπογραφές. Ξέρει ότι, παρά τα όσα ισχυρίζεται η προεκλογική προπαγάνδα, η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να υπογράψει, δίνοντάς του την ευκαιρία αφ’ ενός μεν να “ξεβρακώσει” νωρίς-νωρίς τον αντίπαλό του από την “αριστερή” ρητορεία του αφ’ ετέρου δε να βγει στα κεραμίδια διαλαλώντας ότι, εφ’ όσον η κυβέρνηση υιοθέτησε τις επιλογές του, απεδέχθη πως οι επιλογές αυτές ήσαν σωστές. Έτσι, δίνει μια παρηγοριά στους χαμένους νεοδημοκράτες και, ταυτόχρονα, βάζει κάποια στηρίγματα εν όψει του πολέμου για την διαδοχή στην ηγεσία τού κόμματος, ο οποίος είναι σίγουρο πως θα ξεσπάσει από την επομένη της ήττας.

Να γιατί είπα πρωτύτερα ότι το σχέδιο Σαμαρά ήταν μεγαλοφυές. Και να γιατί υποστηρίζω ότι αυτό το σχέδιο πιστοποιεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο πιο σίγουρος απ’ όλους για την νίκη τού ΣυΡιζΑ στις επερχόμενες εκλογές είναι ο ίδιος ο Σαμαράς.

(*) Όπως έχω εξηγήσει επανειλημμένα: συμμωρία = συν + μωρία (λέξη ζουράρειας έμπνευσης)

cogito ergo sum