Γράφει ο Παύλος Παπαδάτος.
Επικοινωνιολόγος-Οικονομολόγος.
Κάποια στιγμή η πολιτική σκοπιμότητα πρέπει να εγκαταλειφθεί και τη θέση της να πάρει ο ρεαλισμός, γιατί όποιος πιστεύει ότι είναι υγιής ενώ είναι βαριά ασθενής, δεν πρόκειται ποτέ να θεραπευτεί. Ζώντας λοιπόν με φαντασιώσεις, προσπαθήσαμε να απεμπλακούμε από το ΔΝΤ, τη στιγμή που οι αγορές γνωρίζουν ότι δεν έχουμε κάνει τις βασικές δομικές αναδιαρθρώσεις που είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη στη χώρα μας… τη χώρα μας, την οποία δυστυχώς λόγω επικίνδυνης αφέλειας και ανεύθυνου πολιτικού ανταγωνισμού, βάλαμε σε περιπέτεια.
Το χρηματιστήριο κατέρρευσε, τα spreads των ελληνικών ομολόγων πήραν την ανηφόρα, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου – την ώρα που το γράφω – είναι 9%, η Standard & Poor’s προειδοποιεί για πτώχευση εντός των επόμενων 15 μηνών και έπονται τα stress tests των τραπεζών! Και όλα αυτά γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι είναι προτιμότερο να δανειζόμαστε με πολύ υψηλά επιτόκια από τις αγορές, οι οποίες φυσικά και δεν θα μας δανείσουν, από το να μας δανείζει χαμηλότοκα το ΔΝΤ!!! Ναι, έτσι απλά.
Το μόνο εμπόδιο στην ανάπτυξη της Ελλάδας είναι η δική μας – έκδηλη πλέον -ανικανότητα και όχι η τρόικα. Ποιος διαφωνεί π.χ με την πρόταση της τρόικα οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο δημόσιο να αμείβονται με τον ίδιο μισθό με τον οποίο αμείβονται οι νεοπροσλαμβανόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και φυσικά να μην είναι και μόνιμοι; Πού βρίσκει κανείς το λάθος στην πρότασή της να σταματήσουν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές (οι οποίοι δεν δουλεύουν) να αμείβονται ή στην απαίτησή της να παταχθεί άμεσα το λαθρεμπόριο πετρελαίου;
Για να πάμε μπροστά χρειάζονται επενδύσεις τις οποίες πλέον μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να κάνει. Και όμως, στη συζήτηση στη βουλή δεν ακούστηκε ούτε μία λέξη που να ενθαρρύνει επιχειρηματίες και επενδυτές να επενδύσουν στη χώρα μας, όπου το 36% είναι πτωχοί και το 26% άνεργοι. Αντιθέτως μάλιστα, το αποκαρδιωτικό, ασταθές πολιτικό σκηνικό σε συνδυασμό με τα διαρκώς διογκούμενα γραφειοκρατικά εμπόδια, την καλλιέργεια φόβου, τη συνολική ποινικοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, την καθιέρωση των φορολογικών αδικημάτων ως διαρκώς αυτόφωρων και την θολή νομοθεσία που ο κάθε εφοριακός ως βούλεται ερμηνεύει, απομακρύνουν ακόμη και τον πλέον «γενναίο» επενδυτή!
Σημείωση
Στη Ελλάδα, επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία δεν γίνονται. Εν τούτοις αν και είχαμε την ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε το πρόγραμμα HORIZON ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ, που θα σήμαινε την αυτόματη μετεγκατάσταση κορυφαίων ερευνητικών ιδρυμάτων στη χώρα μας, η πολιτεία μας αδιαφόρησε (αμφιβάλλω αν το γνώριζε καν), με αποτέλεσμα να χαθεί μία μεγάλη ευκαιρία. Για να πάει η χώρα μπροστά δεν χρειάζεται μόνο κυβέρνηση. Πρωτίστως χρειάζεται καλή διακυβέρνηση.
[divider] [/divider]
Με τη θηλιά στο λαιμό!
Γράφει ο Παύλος Παπαδάτος.
Επικοινωνιολόγος-Οικονομολόγος.
Ακούω ότι ένα από τα βασικά όπλα του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ευρωπαίους είναι η νωπή λαϊκή εντολή που έχει. Δηλαδή επειδή δύο – τρία εκατομμύρια Έλληνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει 450 εκατομμύρια Ευρωπαίοι να κάθονται προσοχή! Αυτό πραγματικά με ξεπερνάει. Τελικά, αν βρεθούμε εκτός ευρώ, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ολόκληρη η Ευρώπη συνωμοτεί εναντίον του πλέον υπερήφανου λαού της γης!
Αυτό που επίσης με ξεπερνάει είναι πως η επαιτεία και ο εκβιασμός γίνονται ξαφνικά αξιοπρέπεια και εθνική περηφάνια! Δηλαδή έχοντας ως «όπλο» την αποχώρησή μας από την Ευρώπη πιέζουμε και συνεχώς ζητάμε. Με άλλα λόγια ενώ έχουμε καταντήσει οι ζήτουλες της Ευρώπης εμείς πιστεύουμε ότι κάνουμε αγώνα για να προστατέψουμε την υπερηφάνειά μας!
Τελικά, ως αποδεικνύεται, είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς ότι για να μειωθεί η ανεργία, αλλά και να αυξήσει τα έσοδά του το κράτος θα πρέπει να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα. Είναι δύσκολο επίσης να αντιληφθεί κανείς ότι αν δεν βελτιώσουμε το επενδυτικό περιβάλλον, στο τέλος θα μείνουν ανοικτές μόνο οι επιχειρήσεις που πουλούν λουκέτα. Γιατί μόνο ένας ανόητος επενδύει όταν γνωρίζει ότι θα φορολογηθεί αγρίως η επιχείρησή του και εκ των υστέρων θα φορολογηθεί και το μέρισμά του σαν να επρόκειτο για εισόδημα φυσικού προσώπου!
Στην σημερινή όμως «επαιτεία» μας οδήγησε o κύριος Σαμαράς, γιατί αν είχε κλείσει την διαπραγμάτευση, ως όφειλε, τον Ιούλιο του 2014 ίσως να έχανε ξανά τις εκλογές αλλά θα κέρδιζε η Ελλάδα. Γιατί τα επιτόκια της δεκαετίας θα ήταν στο 2,5% και η νέα κυβέρνηση θα δανειζόταν με 30ετή ομόλογα όπως η Πορτογαλία και φυσικά θα αποπληρώναμε το ΔΝΤ. Έτσι όφειλε να είχε κάνει και ούτε να είχε βάλλει θηλιά στο λαιμό της χώρας μας με την δίμηνη παράταση που αποσκοπούσε να «πνίξει» την επόμενη κυβέρνηση.
Επίσης, είθισται στη ΝΔ, ο αρχηγός που χάνει τις εκλογές να παραιτείται από την αρχηγία του κόμματος γιατί έτσι παραδέχεται ότι φταίει αυτός και όχι το κόμμα. Δηλαδή η παραίτηση ισοδυναμεί με προστασία του κόμματος. Και όντως. φταίει άραγε το κόμμα για τη θλιβερή προεκλογική καμπάνια, και όχι μόνο, που έκανε η ΝΔ, η οποία θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί αντεθνική;
Σημείωση
Μη μου πει κανείς ότι καμιά φορά ο αρχηγός δεν παραιτείται για να κρατήσει ενωμένο γιατί και ο Γιώργος Παπανδρέου τα ίδια έλεγε. Με συνέπεια πρώτα να το καταστρέψει το ΠΑΣΟΚ και έπειτα να το παραδώσει ενωμένο! Μόνο που από το 44% είχε φύγει το ένα 4 και έμεινε το 4%!
