Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς
Η λογική του κ. Σόιμπλε, λογική του Ευρωπαίου, είναι απλή, «τετράγωνη». Μας λέει στους Ελληνες: Ζητήσατε και επιμείνατε να γίνετε δεκτοί στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επικαλεστήκατε λόγους πολιτικούς και ιστορικούς. Δεν άργησε να φανεί ότι το μόνο που πραγματικά σάς ενδιέφερε, ήταν το χρήμα. Η πρώτη εικοσαετία της μετοχής σας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν για σας ένα ξέφρενο πανηγύρι. Ποτέ στην ιστορία του νεωτερικού ελλαδικού κράτους δεν είχαν εισρεύσει τέτοιοι πακτωλοί χρημάτων στη χώρα σας. Σας χαρίστηκαν οι πακτωλοί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να κατορθώσετε τη σύγκλιση της οικονομίας σας με τις οικονομίες των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
«Σύγκλιση» δεν σήμαινε εξίσωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος στις χώρες της Ε.Ε. – αποτέλεσμα μιας γαλαντομίας των πλουσίων που μοιράζουν ελεημοσύνες στους φτωχούς. Το χρήμα σάς δόθηκε για να οργανωθεί η παραγωγικότητα της χώρας σας, να μεθοδευτούν οι καλλιέργειες, να ενισχυθεί η δημιουργική επιχειρηματικότητα, να γίνουν έργα υποδομής απαραίτητα για την ανάπτυξη της παραγωγής και την προώθηση της παραγωγής – δρόμοι, λιμάνια, τρένα, αεροδρόμια, εκσυγχρονισμένη ακτοπλοΐα, αποδοτική δημοσιοϋπαλληλία, προηγμένη έρευνα.
Υστερα από είκοσι χρόνια ήταν πια φανερό ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτής της πρωτοφανούς στην Ιστορία χρηματοδότησης μοιράστηκε από τα κόμματα στους πολίτες για να εξαγοράζεται η ψήφος τους.
Η Ελλάδα έμεινε κολλημμένη στην ίδια παραγωγική μιζέρια και κακομοιριά, αλλά οι Ελληνες έγιναν πλούσιοι, με επίπεδο καθημερινού βίου ασύγκριτο με αυτό των υψηλής παραγωγικότητας ευρωπαϊκών κοινωνιών. Πολυτελή αυτοκίνητα, σπίτι εξοχικό για όλους, εκπληκτικοί δείχτες κατανάλωσης ποτών, κοσμημάτων, ειδών πολυτελούς αμφίεσης – ώς και στις πιο μικρές πόλεις της υπαίθρου ξεφύτρωσαν «μπουτίκ» με άκρως εξεζητημένα προϊόντα της επικαιρικής διεθνούς μόδας.
Η παραγωγικότητα υποβαθμιζόταν συνεχώς, τα «πακέτα» της Ε.Ε. λιγόστευαν, η χώρα στράφηκε, αναπόφευκτα, στον δανεισμό. Οι καταναλωτικές απαιτήσεις των Ελλήνων αυξάνονταν, το πελατειακό κομματικό κράτος γινόταν αδηφάγο, η διολίσθηση σε έναν εξωφρενικό υπερδανεισμό συντελέστηκε «ανεπαισθήτως». Η χώρα με τον καταναλωτικότερο πληθυσμό της Ευρώπης βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας, της κατάρρευσης. Και τότε οι κυβερνήτες της (πρωθυπουργοί που δεν τους έχει ακόμα αγγίξει η Δικαιοσύνη) επέλεξαν, ο μεν την επαίσχυντη φυγή από το πρόβλημα, οι δε διάδοχοί του την παραίτηση από την ανεξαρτησία και αυτονομία της χώρας: αποδέχθηκαν την επιτρόπευση.
Η λογική της επιτρόπευσης ήταν (και είναι): Δημιουργήσατε οι Ελληνες χρέος τόσο μεγαλύτερο από τα όσα παράγετε, ώστε να είναι αδύνατη κάθε προοπτική να το ξεπληρώσετε, σε οποιοδήποτε βάθος χρόνου, από το παραγωγικό σας περίσσευμα. Ομως οι δανειστές σας πρέπει να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Και αφού δεν έχετε χρήμα, ούτε δυνατότητα να αποτρέψετε στρατιωτική εισβολή, θα υπογράψετε τη συγκατάθεση να κατασχεθούν περιουσιακά σας στοιχεία: Να αποκτήσουν οι δανειστές την ιδιοκτησία νησιών ή εκτάσεων γης ή ακτών με εμπορεύσιμη φυσική ομορφιά. Την ιδιοκτησία του οδικού και σιδηροδρομικού σας δικτύου, της παραγωγής ηλεκτρισμού και της ηλεκτροδότησης, της υδροδότησης, των λιμανιών και αεροδρομίων της χώρας. Οι δανειστές σας θα ενοικιάσουν σε εταιρείες και τη διαχείριση των αρχαιολογικών σας χώρων (οι εταιρείες μπορεί να είναι και τουρκικές ή σκοπιανές).
Με άκρα συγκατάβαση σας προσφέρουμε, λέει η λογική των Ευρωπαίων, μιαν εναλλακτική λύση: Εμείς, οι δανειστές σας, θα επιτροπεύουμε, με άμεσο επιτόπου έλεγχο, τόσο τη λειτουργία της οικονομίας σας όσο και τη λειτουργία κάθε πτυχής του κρατικού σας μηχανισμού. Θα καθορίζουμε τη λειτουργία των Τραπεζών σας, των νοσοκομείων σας, των ασφαλιστικών σας Ταμείων, το ύψος των αποδοχών και των συντάξεών σας. Μέχρι να φθάσετε σε επίπεδα παραγωγικότητας που να εξασφαλίσει την εξόφληση του χρέους σας. Ομως, έστω και με ασφυκτική επιτρόπευση, θα σας επιτρέψουμε να παίζετε, σαν άσχετο με τη ζωή σας κουκλοθέατρο, παντομίμα «δημοκρατίας»: Με κόμματα, Βουλή, εκλογές, «ελευθερία» πληροφόρησης.
Απέναντι στην τετράγωνη αυτή λογική των Ευρωπαίων τι θα μπορούσε να αντιτάξει μια διαφορετική, ας την πούμε «ελληνική» λογική. Τίποτα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει πια ούτε ίχνος του ελληνικού τρόπου. Ενας ιδιοφυής ιστορικός, που θα προσέγγιζε την Ιστορία χωρίς τα υποχρεωτικά πια ματογυάλια των δυτικών πλαστογραφήσεων (πρβλ. «Βυζάντιο», «γραικοί», «συνέχιση της ελληνικής φιλοσοφίας από τον Σχολαστικισμό» κ.λπ.) θα μπορούσε να μας πληροφορήσει, όχι να μας καταστήσει έμπειρους της διαφοράς κάποτε του ελληνικού τρόπου από τον τρόπο των βαρβαρικών φύλων και ορδών που συγκρότησαν τη μεταρωμαϊκή Δύση. Τη Δύση, που μετά την έξοδο του Ελληνισμού από το ιστορικό γίγνεσθαι (1453) μονοπώλησε, αντιστάσεως μη ούσης, την ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Ιστορίας και τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού «παραδείγματος».
Σήμερα ο λόγος για γόνιμη, προκλητική διαφορά του ελληνικού τρόπου από τον παγκοσμιοποιημένο πια τρόπο της Δύσης, παραπέμπει ή σε καραγκιοζιλίκια τύπου Καρατζαφέρη και Καμμένου ή σε ψυχοπαθολογικές υστερίες «γνησίων Ορθοδόξων». Για να αρθρωθεί σοβαρός, έντιμος λόγος σε αυτό το πεδίο, προϋποτίθεται σπουδή της ελληνικής διαχρονίας, από τον Ηράκλειτο ώς τον Γρηγόριο Παλαμά και, κυρίως, κριτήρια αποτίμησης των δύο τρόπων. Η Τέχνη παραμένει, βέβαια, ο αποκαλυπτικότερος διασώστης κριτηρίων.
Επειδή, λοιπόν, το ζητούμενο είναι ανέφικτο, στην τετράγωνη λογική της «Ευρώπης» σήμερα θα συνεχίσουμε να αντιτάσσουμε τη μεταπρατική μας ανεπάρκεια (όπως θα έκανε και κάθε άλλη τριτοκοσμική απομίμηση του τυπικού προϊόντος της Δύσης, που είναι το έθνος – κράτος): Ή τον επαρχιωτισμό της επιδεικτικής ευφυΐας του κ. Βαρουφάκη ή τη μικρόνοια της ιδιοτέλειας του διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου.
Στην πρώτη περίπτωση εισπράττουμε, τουλάχιστον, ψευδαίσθηση αξιοπρέπειας, στη δεύτερη μόνο ντροπή.
2 Comments
Alexandros Raskolnick
Έχει σε πολλά δίκιο ο κ. καθηγητής αλλά κακώς παραπέμπει κι αυτός στην πάγκαλη ρήση… “Ύστερα από είκοσι χρόνια ήταν πια φανερό ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτής της πρωτοφανούς στην Ιστορία χρηματοδότησης μοιράστηκε από τα κόμματα στους πολίτες για να εξαγοράζεται η ψήφος τους”, λέει ο κ. καθηγητής, αλλά αν με το καλό μπούμε κάποτε στις λεπτομέρειες, θα δούμε ότι κι αν “όλοι μαζί τα φάγαμε” οι μερίδες μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, ήταν τερατωδώς άνισες.
Επιπλέον, εκτός του αυτομαστιγώματος, καλό είναι συζητήσουμε κάποτε και για την ευθύνη εκείνων που μας δάνειζαν ασυστόλως και αφρόνως όλα αυτά τα χρόνια, γνωρίζοντας άριστα ότι οι αντοχές της ελληνικής οικονομίας ήταν πέρα από τέτοια πιστοληπτική ικανότητα και παρόλα αυτά το έπρατταν, μόνο και μόνο για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Ας μιλήσουμε επιτέλους! http://my-pillow-book.blogspot.gr/2015/03/audit.html
aris
LaRouche: Οι Έλληνες δεν χρωστάνε τίποτα, το χρέος είναι απάτη!
Ο Lyndon LaRouche είναι Αμερικανός πολιτικός ακτιβιστής και ιδρυτής του κινήματος LaRouche, ο οποίος μέσα στο άρθρο του…
αναπτύσσει την άποψη ότι το χρέος της Ελλάδας είναι πλασματικό.
«Το Ελληνικό χρέος δεν είναι ως επί το πλείστον ελληνικό χρέος. Το χρέος το οποίο η Γερμανία και άλλες χώρες απαιτούν να πληρώνεται αφορούν χρήματα που οι Έλληνες δεν πήραν! Έτσι, οι Έλληνες δεν οφείλουν αυτά τα χρήματα. Πρόκειται για απάτη, γιατί οι Έλληνες δεν επιβαρύνονται με το χρέος».
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι Αμερικανοί για την Ελλάδα και «το χρέος της» είναι πως η νέα ελληνική κυβέρνηση ζητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει να τη διοικεί μέσω Wall Street-Λονδίνου και να κάνει δυνατή την οικονομική ανάπτυξη και πάλι στην Ευρώπη.
Αν αυτό δεν συμβεί, η επιδείνωση και τελικά η πτώχευση του συνόλου του υπερατλαντικού τραπεζικού συστήματος θα συνεχιστεί, όπως και οι αντιπαραθέσεις με τις μεγάλες δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας… Και η απειλή του Παγκοσμίου Πολέμου θα γίνει πραγματικότητα…
Η υπόλοιπη Ευρώπη, μέχρι στιγμής, αρνείται να κλείσει η αισχροκερδής Wall Street αισχροκέρδειας και ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Jack Lew υποστηρίζει την άρνηση, μεταξύ άλλων και με απειλητικά τηλεφωνήματα προς τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Τι απαιτούν Ομπάμα, Μέρκελ και λοιποί εξουσιαστές να κάνει η Ελλάδα, αντί για τερματισμό αυτής της πανευρωπαϊκής απάτης από τις τράπεζες; Θέλουν να… τρέξει ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα ύψους 4,5% της ετήσιας οικονομίας της, αποκλειστικά και μόνο για να πληρώσει το «ελληνικό χρέος».
Γνωρίζετε τι θα σήμαινε αυτό αν προωθούνταν ως λύση για τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Να… τρέξουν ένα φορολογικό πλεόνασμα 750 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, προκειμένουν η κυβέρνηση να πληρώσει το χρέος της.
Δεν θα ακούσετε τον Ομπάμα ή τον υποτακτικό του, Lew να μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία… Γιατί; ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΊ…
Το «ελληνικό χρέος» είναι μια απάτη ίδια με τη διάσωση TARP εδώ στις ΗΠΑ. Γίνεται εκτύπωση των $ 4 τρισεκατομμυρίων σε νέα κεφάλαια για να καλύψουν τα χρέη της Wall Street. Και δράστες είναι οι ίδιες οι συστημικές τράπεζες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μεγάλες τράπεζες πήραν τα εκατομμύρια και τα μετέτρεψαν σε τοξικά χρεόγραφα που ανατίναξαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και το σύνολο της οικονομίας το 2008. Η κυβέρνηση τους γλίτωσε την ίδια ώρα που το βιοτικό επίπεδο των πολιτών βυθίστηκε.
Στην Ευρώπη, οι τράπεζες αγόρασαν τα χρεόγραφα ενυπόθηκων δανείων από τις τράπεζες των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα έκαναν εκατομμύρια unrepayable subprime δάνεια των δικών τους – όχι μόνο για τους ιδιοκτήτες σπιτιού, αλλά και για τις κυβερνήσεις, χωρίς τα μέσα για να τα εξοφλήσουν, όπως εκείνες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας και άλλων.
Μεγάλες τράπεζες της Wall Street είχαν εμπλακεί, ιδίως η Goldman Sachs, η οποία δημιούργησε τα «μαγικά» παράγωγα: Το «Πάρτε ένα τραπεζικό δάνειο για την Ελλάδα», το κάνουν να μοιάζει με ένα απλό «νόμισμα ανταλλαγής» και όχι ένα χρέος – αλλά δέκα χρόνια αργότερα το μετατρέπουν σε ένα πολύ μεγαλύτερο χρέος.
Η κρίση χρέους στις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες ξέσπασε το 2009, ένα χρόνο αργότερα από την κρίση που σημειώθηκε στο αμερικανικό τραπεζικό σύστημα.
Τότε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες ήταν εξίσου υπερχρεωμένες, δημιούργησαν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), το αντίστοιχο δηλαδή TARP (Troubled Asset Relief Program), ύψους 1 τρισ. δολαρίων.
Διέσωσαν τους τραπεζικούς κολοσσούς, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, χρησιμοποιώντας «μόνο» τα 600 δισ. για να πληρώσουν τα ανεξόφλητα χρέη των κυβερνήσεων. Τα 275 δισ. δολάρια καταβλήθηκαν για την αποπληρωμή του «ελληνικού χρέους».
Αυτή η τεράστια τραπεζική διάσωση εγκρίθηκε από την ελληνική, την ιρλανδική και άλλες κυβερνήσεις και πέρασε κατευθείαν στις τράπεζες που υπήρξαν οι subprime δανειστές τους.
«Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτό το γεγονός είναι πρωταρχικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Μπορεί να βυθιστεί η Wall Street εξαιτίας του. Αν υποβαθμιστεί η ελληνική απάτη, θα ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση του διεθνούς υπερατλαντικού συστήματος, όπως το σύστημα της Wall Street, το βρετανικό κ.α.
Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλεται το χρέος και όχι στους Έλληνες»
Η απάτη με το Ελληνικό χρέος είναι κλασικό κόλπο.
Το 2009 το χρέος στην Ελλάδα ήταν 300 δισ. δολάρια. Στη συνέχεια, η χώρα έλαβε δύο τεράστια πακέτα διάσωσης για το 2010 και το 2012, περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια το καθένα. Λιγότερο από το 10% των εν λόγω 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων έμεινε στην Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση. Τουλάχιστον το 90% των χρημάτων αυτών πήγε κατευθείαν και άμεσα στην Deutsche Bank, την HSBC, την JPMorgan Chase, καθώς και στους υπόλοιπους καρχαρίες, ενώ αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου δόθηκαν στα hedge funds.
Η πρώην υπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης Λούκα Κατσέλη έχει προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση έλαβε μόνο το 3% των 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι μόνες τράπεζες που αναγκάστηκαν να διαγράψουν το «Ελληνικό χρέος» ήταν οι Ελληνικές.
Οι τράπεζες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου διατήρησαν το τοξικό χρέος στο «ενεργητικό» τους, εγγυημένο 100% από την ευρωπαϊκή απάτη διάσωσης.
Όλο αυτό οδήγησε στη χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, αναγκάζοντας την Ελληνική κυβέρνηση να δανειστεί άλλα 50 δισ. δολάρια για να τις διασώσει. Έτσι, αντί να μειώνεται, το ελληνικό χρέος αυξανόταν. Μία απόλυτη απάτη!
Στη συνέχεια, από το 2010 μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, κλπ υποχρεώθηκαν να πληρώσουν το «λογαριασμό» για τη διάσωση των τραπεζών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Επέβαλαν τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας που οι πολίτες τους μετανάστευσαν, τα ποσοστά θνησιμότητας αυξήθηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν και η αιθαλομίχλη έπνιξε τις πόλεις, αφού οι κάτοικοι δεν μπορούσαν πλέον να πληρώσουν για τη θέρμανσή τους.Μετά από πέντε χρόνια «τιμωρίας» και αφού 250 δισ. δολάρια δόθηκαν στις τράπεζες, το χρέος της Ελλάδας από τα 300 αυξήθηκε στα 350 δισ.