efsyn | 22:30 | 25 Μαρ. 2015
Του Νίκου Ασημακόπουλου
Πριν από λίγο καιρό το ΒΒC έδειξε στο πρόγραμμά του ένα βίντεο-ντοκουμέντο από επεισόδια έξω από κάποιο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Σε λιγότερο από μισή ώρα είχε πάρει στο τηλέφωνο την αστυνομία η μητέρα του ενός από τους πρωταγωνιστές για να πει ότι αναγνώρισε τον γιο της, λέγοντάς τους πού βρίσκεται για να πάνε και να τον συλλάβουν! Πείτε μου έναν ή μία στην Ελλάδα που θα έκανε το ίδιο…
Διάβασα εκατοντάδες απελπιστικά ομοιόμορφες απόψεις μετά την αυτοκτονία του Γιακουμάκη. Ολοι έτοιμοι να ρίξουν το ανάθεμα στους αυτουργούς, να συμπαρασταθούν στην οικογένεια, να εκφράσουν θλίψη, απελπισία ή ό,τι άλλο τους ερχόταν εκείνη την ώρα στο μυαλό. Κανένας δεν κατάφερε να μπει στην αιτία και να ρίξει μια μικρή ματιά στην Αγία Ελληνική Οικογένεια. Σ’ εκείνους που επειδή είναι γιος τους, κόρη τους, άνδρας τους, γυναίκα τους, αδερφός τους θεωρούν περίπου ιερό καθήκον να τον (την) προστατεύουν, οτιδήποτε κι αν έχει κάνει.
Μόλις λίγες μέρες πριν είχε σηκώσει μεγάλη συζήτηση η σύλληψη από την Αντιτρομοκρατική της μητέρας του Τσάκαλου επειδή φιλοξενούσε τη μικρή Αγγελική στο σπίτι της, στη Σαλαμίνα. «Τι πιο φυσιολογικό από το να κρύψει τη φίλη του γιου της! Δεν είναι δυνατόν να συλλαμβάνεται για κάτι που θα έκανε ο καθένας μας»… Ετσι ακριβώς: Ο καθένας μας!
Υπάρχουν μια σειρά από πράγματα που θεωρούνται εντελώς φυσιολογικά. Κάθε τι, από παράνομο ή παράτυπο μέχρι ανήθικο ή χυδαίο, οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι θεωρούν υποχρέωσή τους να το κουκουλώσουν, αφού το δικό τους παιδί «είναι παιδί», «είναι καλό», «παρασύρθηκε», «αποδείχτηκε λιγάκι επιπόλαιο» και… «εντάξει, τόσα και τόσα γίνονται, τον δικό μας βρήκαν να πιάσουν».
Η περίπτωση του μικρού Αλεξ, που τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι πριν από μερικά χρόνια στη Βέροια, συγκαλύπτεται ακόμη επειδή οι οικογένειες των πιτσιρικάδων, που στην πραγματικότητα βασάνιζαν καθημερινά ένα συμμαθητή τους, νιώθουν την οικογενειακή προστασία και αρνούνται να μιλήσουν. Κι όλο αυτό θεωρείται αυτονόητο σε μια κοινωνία, συνηθισμένη να βάζει το κεφάλι στην άμμο, πιστεύοντας ότι θα κρύψει «τις πομπές της», όπως είναι η συνηθισμένη έκφραση από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ακόμη και βουλευτή είχαν βάλει μέσον κάποιοι για να τη βγάλουν στεγνά οι κανακάρηδές τους που είχαν κάνει χόμπι να ταλαιπωρούν (μέχρι θανάτου όπως αποδείχτηκε) ένα άλλο παιδί διαφορετικής λογικής, κουλτούρας και τρόπου σκέψης που εμφανίστηκε τελικά αδύναμο να τους αντιμετωπίσει και βρέθηκε νεκρό, επειδή ήταν αδύνατον να γίνει το ίδιο «λεβέντης» με τους άλλους.
Τελικά, ένα από τα πιο σάπια συστήματα στην ελληνική κοινωνία είναι «η οικογένειά μας». Και δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου. Οχι μόνο περιχαρακώνει μέσα σε τέσσερις τοίχους και πίσω από κλειστά παράθυρα όλα όσα θέλει να κρύψει, αλλά έχει αποδειχτεί πολλές φορές η μεγαλύτερη πηγή αναξιοκρατίας από την οποία ξεκινούν ένα σωρό κακά για τους υπόλοιπους που κι εκείνοι βολεύονται να μένουν στο «μην ασχολείσαι», «μην ανακατεύεσαι» και «να κοιτάς τη δουλειά σου».
Ο καθένας θεωρεί αυτονόητο καθήκον του να βάλει μέσον για να πάρει το δικό του παιδί εκείνη τη θεσούλα επειδή «δεν ξέρετε πόσο άξιος είναι». Το να υπάρχει κάποιος άλλος με περισσότερα προσόντα, αλλά χωρίς το απαραίτητο δόντι, ούτε που περνάει από τον νου. «Εντάξει ο δικός μας… Βολεύτηκε»!
Για τη θητεία στον στρατό δεν το συζητάμε, καθώς εκεί εξαντλούμε όλες τις άκρες που μπορούμε να βρούμε για να μην ταλαιπωρηθεί το αγόρι μας, σε βάρος φυσικά κάποιου άλλου, που κι αυτός θα ήθελε να έχει την ίδια μεταχείριση αλλά δεν μπορεί.
«Φυσιολογικές» καταστάσεις όλα αυτά, σε σημείο που όχι μόνο να μην ενοχλούν κανέναν, αλλά και να ενθαρρύνουν τα φαινόμενα κωλοπαιδισμού που συναντάμε καθημερινά δίπλα μας. Ετσι, όταν μέσα από τέτοιες νοοτροπίες και συμπεριφορές βγαίνουν τα τέρατα που μας απασχολούν κάθε τρεις και λίγο με διάφορες αφορμές, όλοι πέφτουμε από τα συνηθισμένα σύννεφα!
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Μπαλτάς: Τοποθετούνται ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί…
One Comment
aris
Με αυτό τον τρόπο που περιγράφει ο κ Ασιμακόπουλος διαμορφώνουμε συνειδήσεις Ελλήνων πολιτών και μετά μας φταίνε όλα τα άλλα εκτός από τον «κακό μας τον καιρό».
Δυστυχώς τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από τα περιγραφόμενα.
Πριν κάνα χρόνο λοιπόν παιδί φίλου μου παρουσιάζεται στρατιώτης μαζί με ένα συμφοιτητή του με μια «προνομιούχα» ειδικότητα λόγω πτυχίου σε συγκεκριμένο αντικείμενο. Χωρίς γλείψιμο και τα δύο (αν και υπήρχε), δεν χρειάζεται να παραμείνουν για συγκεκριμένη σχολή εκπαίδευσης αφού ήδη ήταν έτοιμα και φεύγουν ο ένας για Κύπρο και ο άλλος για Έβρο με χαρτί αμετάθετου (τώρα πόσο ισχύει αυτό το αμετάθετο είναι άλλη υπόθεση). Χα χα χα. Στον Έβρο λοιπόν ο ένας κάνει ταυτόχρονα τον καψυμιτζή, το κομάντο (αλεξίσφαιρα, περιπολίες κλπ), βάρδιες , αγγαρείες και φυσικά και βάρδιες στην ειδικότητά του. Όλα αυτά μαζί άφηναν και 3-4 ώρες ύπνου. 13 κιλά σε 2 μήνες είχε χάσει ο άνθρωπος! Ψυχή δεν στέρνανε εκεί επάνω και στην Αθήνα τους δίνανε άδεια εξόδου γιατί δεν υπήρχαν κρεβάτια να κοιμηθούνε, χα χα χα. Καλά για τον άλλον στη Κύπρο άλλη καλύτερη κατάσταση (πλάκα – πλάκα ήταν λίγο καλύτερη), Ας κάνει ο καθένας μας τους συσχετισμούς του και ας συμπεράνει την εικόνα που διαμόρφωσαν αυτά τα παλληκάρια (και πόσα άλλα φυσικά), για το τι σημαίνει Ελληνικό κράτος. Φυσικά δεν είχαν πρόβλημα με αυτά που προσέφεραν στη πατρίδα, αλλά για τη διαφορά που είχαν με άλλους.
Τώρα με τα χωσίματα σε θέσεις εργασίας άλλο δράμα και το χειρότερο δε φτάνει που μπαίνουνε «αμπωτοί» σου πουλάνε και μούρη έπειτα! Χα χα χα.
Και τι δεν έχω γνωρίσει μια και καλώς, ή κακώς δεν είχα γλείψιμο όταν βγήκα στην αγορά εργασίας!!
Το πιο χαρακτηριστικό, προσλαμβάνομαι μετά εξετάσεων, συνεντεύξεων αστυνομικών ψαξιμάτων κλπ, σε μια μεγάλη – μεγάλη ιδιωτική Ελληνική εταιρεία, ημέρα του Άη Νικόλα ήτανε θυμάμαι και αφού το καλοσκέφτηκα πήγα κατ΄ ευθείαν στα κεντρικά γραφεία. Ρώτα από δω και από κει φτάνω στο γενικό δερβέναγα. Και με πόσα λεφτά προσλήφθηκα αρωτάω??
-Τόσα μου λέει ο απέναντί μου.
-Μα η τελευταία μου λέξη ήταν για τόσα!
Με κόβει από πάνω μέχρι κάτω ο τύπος, ανοίγει ένα συρτάρι δίπλα του, κοιτάει προφανώς τι γλείψιμο είχα και αφού δε βλέπει τίποτα μου απαντάει:
Μα παιδί μου αυτή τη θέση την πιάνουν άλλοι με υπουργό και εσύ δεν θέλεις?? Χα χα χα.
Πήγα και σε τρεις μήνες πήρα αύξηση 33% , όπως και πήρα γεύση του θράσους που λόγω άγνοιας είχα προς το συγκεκριμένο πρόσωπο που απαύτωνε και έδερνε τότε. 10 χρόνια έκατσα εκεί μέσα!
-Η κοπέλα μου δίνει εξετάσεις στο ΝΑΤ, βγαίνει πρώτη και μας παίρνανε το βράδυ τηλέφωνο στο σπίτι για να μας πείσουν ότι ήταν δεύτερη μαζί με δύο άλλες και από αυτές με κλήρωση παρωδία προσελήφθη μία που την γνώριζαν όλοι εκεί μέσα!
Γελάσαμε με τη ψυχή μας θυμάμαι μια και είχε στο μεταξύ περάσει σε πολύ καλύτερο πόστο.
Θα μπορούσα να γράψω αρκετές προσωπικές εμπειρίες για γέλια και για κλάματα, ά ένα ακόμα καλό! Κάποιος εκπρόσωπος των εργαζομένων ( κομματόσκυλο) στην επιτροπή προσλήψεων σε μια άλλη επιχείρηση, αφού δεν έβρισκε πώς να με κόψει έθεσε θέμα πως θα παίρνω εγώ τα ίδια χρήματα με τους ένα χρόνο πριν προσληφθέντες ! Αλλά δε του πέρασε! Χα χα χα. Και ήταν εκπρόσωπος των εργαζομένων όχι ο επιχειρηματίας! Χα χα χα χα!
Παραγελάω έ? Είπαμε είμαι λίγο κουρλός Θιακοκεφαλλονίτης!
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.