Eυρωπουλιές σε χέρσα χωράφια στην επαρχία, με ώριμους καρπούς στα κλαδιά τους
efsyn | 29.03.2015, 14:02
Νίκος Ασημακόπουλος
Ο πρώτος και βασικότερος κανόνας όταν πας σε μια διαπραγμάτευση λέει ότι πρέπει να είσαι ευπρεπής. Να μην πουλάς τσαμπουκάδες, να μην το παίζεις μάγκας, να μην κοκορεύεσαι και ειδικότερα να πατάς στη γη, ειδικά από τη στιγμή που θέλεις να πάρεις και όχι να δώσεις. Φανταστείτε έναν ζητιάνο που τον πλησιάζεις να του αφήσεις «το κάτι τι» σου κι αυτός σε βρίζει: «Α, ρε καπιτάλα, τόσα λεφτά έχεις και μου δίνεις ένα εικοσαλεπτάκι!» Το πιθανότερο είναι να σηκωθείς και να φύγεις μόλις τον ακούσεις, χωρίς να του ρίξεις ούτε κάλπικο κέρμα.
Αντίθετα με ό,τι συνηθίζεται, από τις εκλογές και μετά εκείνοι που έγιναν κυβέρνηση άρχισαν να παίζουν ένα παιχνίδι παραγωγής κακών εντυπώσεων. Αντί να καταλάβουν ότι η κουβέντα που θα ξεκινούσε ήθελε μια στρατηγική και μια τακτική που θα έδινε το περιθώριο στον απέναντι να τους δει με συμπάθεια, εκείνοι, θέλοντας να χαϊδέψουν τα αυτιά του κοσμάκη και να δείξουν ότι… δεν χαμπαριάζουν, άρχισαν διάφορα κόλπα. Οχι μόνο πετούσαν κούφιες κορόνες, αλλά συμπεριφέρονταν και σαν να τους έτρεχαν τα πεντακοσάρικα από τα μπατζάκια. Το αγαπημένο τους χόμπι ήταν τα… βαφτίσια! Η τρόικα έγινε «Θεσμοί», το Μνημόνιο «Πρόγραμμα» και άλλα τέτοια ωραία που δεν ακούγονταν ευχάριστα από κανέναν σοβαρό άνθρωπο.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πέρασαν δύο μήνες με… μηδέν εις το πηλίκον.
Από μια άποψη ήταν ένα παιχνιδάκι εντυπώσεων που δυστυχώς πιάνει ειδικά σε κολημένα μυαλά και ακροατήρια. Πολλοί γουστάρουν το παραμύθι και το έχουν κάνει βασικό συστατικό της άνοστης ζωής τους. Μόλις χθες η κομματική «Αυγή» κυκλοφόρησε με τον ιστορικό πρωτοσέλιδο τίτλο «Λεφτά υπάρχουν!», προκαλώντας τσουνάμι γέλιου.
Ολοι φανταστήκαμε ότι για να το γράψει, μάλλον θα ήξερε πως οι πιονέροι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν φυτέψει τους προηγούμενους μήνες… ευρωπουλιές σε χέρσα χωράφια στην επαρχία, για να μπορούμε τώρα να μαζέψουμε σαν ώριμους καρπούς τα ευρώ που έβγαλαν στα κλαδιά τους και να λύσουμε το πρόβλημα από τη στιγμή που η Ραχήλ δεν κατάφερε να κατεβεί ακόμη στα υπόγεια του νομισματοκοπείου για να τυπώσει χαρτονομίσματα.
Χρειάστηκε, λοιπόν, να γίνει το ραντεβού του Τσίπρα με τη Μέρκελ την περασμένη Δευτέρα για να μπουν τα πράγματα στη λογική τους βάση: «Κοιτάξτε, κυρία μου, είμαστε μια χώρα με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, τα ταμεία μας αδειάζουν, σε λίγο δεν θα ’χουμε να πληρώσουμε τίποτα, η κατάσταση είναι απελπιστική, βοηθήστε μας να τα βγάλουμε πέρα μπας και καταφέρουμε να βρούμε μια άκρη». Τρία γραμμάρια μυαλό χρειαζόταν για να καταλάβουν όλοι προς τα πού θα πήγαινε το πράγμα αργά ή γρήγορα και να κάνουν νωρίτερα όσα τρέχουν και δεν φτάνουν την τελευταία στιγμή.
Αλλωστε, όπως φάνηκε σε αυτό το ραντεβού, όλα τα πράγματα μπορούν να ειπωθούν με τον τρόπο τους. Ακόμη και η κακιά λέξη «Siemens» μπροστά στη Μέρκελ, την ώρα που ο Χριστοφοράκος πίνει ανενόχλητος την μπίρα του λίγο παραπέρα. Δεν χρειάζεται δηλαδή ούτε να κάνεις… δάχτυλα στον άλλο, ούτε να λες τη Γερμανία «τέταρτο Ράιχ», ούτε να φωνάζεις «εμείς θα τους βαράμε κι αυτοί θα χορεύουν», ούτε ότι «θα τους κεράσουμε ένα καφέ στο Σύνταγμα και θα φύγουν», ούτε τίποτα από όλες αυτές τις αριστερές μπουρμπουλήθρες, που απλά χαλάνε την καλή διάθεση του οποιουδήποτε για σοβαρή συζήτηση. Φτάνει να δείξεις ότι έχεις δέκα αρχές πάνω στις οποίες θα πατήσεις και θα φανείς συνεπής ώς το τέλος. Αλλά έχεις; Και ποιες απ’ όλες; Τις πριν από τις εκλογές ή… τις μετά; Εκεί γίνεται το μπέρδεμα…
