thegreekcloud | 23.04.2015 | 05:45
Πάνος Θεοδωρίδης
1
Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει πόρους. Πολλούς της συλλέγει η ΔΕΗ. Άλλους δίνει το κράτος. Μια κρατίζουσα πολυκατοικία 17ορόφων χρωστάει στη ΔΕΗ 1,2 εκατομμύρια. Αρκετά για να φωτιστεί , να μαγειρέψει και να μπανιαριστεί ,για δυο μήνες, μια πόλη δέκα χιλιάδων κατοίκων, με άνεση.
Μόνο που η υποθετική αυτή πόλη, έχει τουλάχιστον πέντε χιλιάδες ρολόγια. Η πολυκατοικία έχει ένα ρολόι.
Η βαρύτητα της είδησης φαίνεται από τα tags : Φουστάνος, Συλλογείς φόρων Μεγάλου Πλούτου, Βαλαβάνη «ήρθε εταιρεία να δώσει δύο μιλιόνια και δεν είχε ρεύμα».
Σφαχτείτε κι άλλο και του παραχρόνου θα φανεί το πρώτο άρθρο όπου θα εκθειάζεται ο Μιχαλολιάκος ως μύστης και συνεχιστής Φωκίωνος, Αριστείδου και Ισοκράτους.
2
Κάποιου, από την «ομάδα που διαπραγματεύεται σκληρά»,του σφύριξαν οι αντίπαλοι, ότι η Ελλάδα έχει ακόμη λίπος και λευκώματα και υδατάνθρακες και πρωτεϊνες στα ταμεία των ΟΤΑ.
Τα λέει στην κυβέρνηση και ο Μάρδας ,επειδή δεν εμπιστεύεται την ΔΕΗ, και είναι και το πρώτο κομμάντο στα έσοδα, λογαριάζει έκφρων με το αριθμητήριο. Δουλεύοντας, του τηλεφωνούν τα κανάλια και τα ραδιόφωνα και ζητούν πληροφορίες. Τις διαδίδει, με ανατριχιαστικό συγχρονισμό.
«Είναι δέκα και δέκα και μου λείπουν τετρακό. Μια στιγμή, έντεκα παρά δέκα έχουμε ρεφάρει, τα βρήκαμε. Οχι, γράψε λάθος, κάναμε σύσκεψη και λείπει ένα μπιλιόνι».
Ώσπου να βαρεθεί τα λόγια και να σώζει από βέβαιο πνιγμό τους πρόσφυγες ο έρμος ο διασώστης από τη Ρόδο και να παρακαλέσει τον θκειό του τον μπακάλη να αναλάβει τα οικονομικά του κράτους, να γλυτώσουμε.
3
Τα όνειρά μου, έλαβαν εκδίκηση. Η Ελλάς είναι χώρα τοπικών ανεξάρτητων κυβερνήσεων, έχει δεκατρία κατεπανίκια και τριακόσιους ναχιέδες. Και τους αντίστοιχους κεχαγιάδες, ουσταμπασήδες και άκρως φιλικούς στο οικοσύστημα βασιβουζούκους και εμίνηδες.
Είναι χώρα-φεντεράλα. Κακώς πίστευα πως είχαμε κεντρική διοίκηση.
Γι΄αυτό και τα κρατίδια δεν θα στείλουν τα μετρητά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας. Χίλιοι πεντακόσιοι μαζεύονται, μαζί με τα αρματολίκια.
Στην αρχή μιλάνε για οκτακόσια μιλιόνια, ένας πιό προσεκτικός βρίσκει πως είναι έξι τουλάχιστον μπιλιόνια και φτάνουν για να πλερωθούν ενός μηνού λουφέδες και η φαρμακερή δόση στο ΔΝΤ η εφτακοσάρα και να γίνουν τα νενομισμένα 14 φεστιβάλ της Ανοίκσεως.
Σε όλα ,θα τιμηθεί ο συμπαραστάτης παντός καμποτινισμού, τονε λένε Μπαλασόπουλο, άρχων των αρματολών και των καπεταναίων, από τότενες που τους εκυνήγα ο Μαυρογορδάτος και ο Άρμανσμπεργκ.
4
Την απόφαση τηνε παίρνουν με τον βιαστικό τρόπο, που λέγεται και Πράξη νομοθετικού περιεχομένου.
Αφτή είναι μία πράκση ωσάν του σεξουαλικού και οικολογικού περιεχομένου. Δεν πολυρωτάν όταν την πσηφίζουν.
Στην επιτροπή της Βουλής, όπου έχει περιοριστεί η αντιπολίτευση και σπαταλάει την ώρα μας, κρίνουν σκόπιμο να βάλουν πρόεδρα τον Διαμαντόπουλο, που κατέει από διαδικασίες, όσα εγώ για τον Γεώργιο Στρατήγη.
Στο τουρλουμπούκι που ακολουθεί, άπαντες κραυγάζουν ή απλώς σκέφτονται «δώστε του Πρόεδρα αυτοκίνητο και οδοιπορικα, να ψηφοσυλλέξει στη λίμνη Ζάζαρη, να γλυτώκουμε».
Ευτυχώς στην επιτροπή είναι ο μπαλαντέρ της σωτηριώδους παρέμβασης, ονόματι Φίλης. Δεν κατέει απο ρητορικές, αλλά έχει το ιδίωμα να μαζεύει τους λυτούς και να παρέχει ενέσιμα στους παραλοϊσμένους. Δίδει ένα διήμερο για τη συζήτηση και εκτονώνει ταις φωναίς. Σκέφτεται πως με τον Σαμαρά ρήτορα, η κυβέρνησή του θα ανακάμψει από την αστάθεια σε ένα φιλικό προς το περιβάλλον μπετόν αρμέ.
5
‘Εχουν ενωθεί οι λίστες και βγαίνουν παπάδες. Ένας Μπόμπολας πληρώνει τον χρέο μια εβδομάδα πριν εκπνεύσει μια προθεσμία.
Όλος ο υπόλοιπος σχολιασμός είναι δηκτικός αλλά έχει τόσον ανατριχιαστικές ομοιότητες με αυτά που έσουρναν στον Ανδρέα Συγγρό και τον Μποδοσάκη τα παλιά χρόνια, που συνιστώ να εκδοθούν οι παλιές κατηγόριες σε τόμο που να διανέμεται δωρεάν, δίπλα στον τόμο για τση κακοί Αμερικάνοι και τση χιτλερικοί Ευρωπαίοι, ώστε άπαντες να εμπεδώσουν πως (1) χωριό που φαίνεται ,κολαούζο δεν θέλει και πως (2) αν δεν βρίζεις επί γενεές δεκατέσσερις τον αίτιο της ημέρας, αποκλείεται ο άθρωπας να του δώκουν όνομα σε δρόμο ή πλατεία ή προτομή, πάνω στο γύρισμα της τέταρτης γενιάς.
Εξαίρεση ο Βελουχιώτης, που τονε βάζουν τραγικα φιλοτεχνημένο σε υπουργούς φιλότεχνους, χωρίς να πειράζουν τους μύριους δρόμους, προτομές και λιβανιστήρια για τον Ναπολέοντα Ζέρβα.
6
Κι εγώ τα ίδια και χειρότερα θα έκαμνα ως κυβέρνηση, εάν οι Ουρανοί με έφερναν σε συνύπαρξη με τέτοιαν αντιπολίτευση.
Και με τέτοια «ενημέρωση».
Και με την προϋπόθεση πως θα βρισκόμασταν στην παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1848, όταν Ευρώπη διεσαλεύετο από πολλάς εκρήξεις και επαναστάσεις, επομένως οι τύχες της Γραμβούσης και των Κραβάρων θα ήτον αδιάφορες στο γενικό κοινό.
