Τάσος Παππάς
Η καγκελάριος Μέρκελ στη συνάντηση της με τον Τσίπρα στις Βρυξέλλες έδειξε κατανόηση και φέρεται να είπε ότι «δεν πρέπει να αφήσουμε την Ελλάδα χωρίς ρευστότητα». Μία μέρα μετά, οι υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup στη Ρίγα επιτέθηκαν στον Βαρουφάκη χαρακτηρίζοντάς τον τζογαδόρο και ερασιτέχνη, τον κατηγόρησαν ότι σπαταλάει χρόνο και δεν έκαναν ούτε ρούπι πίσω στις απαιτήσεις τους για μέτρα, τα οποία έχει απορρίψει προκαταβολικά η κυβέρνηση. Τι συμβαίνει εδώ; Έχουμε το γνωστό κόλπο του σκληρού και μαλακού ανακριτή; Αυτή είναι η εκτίμηση όσων γνωρίζουν από διαπραγματεύσεις και διαβουλεύσεις.
Λένε πως έτσι γίνεται όταν ο ισχυρός παίκτης θέλει να πετύχει το στόχο του χωρίς να μετέλθει βίαια μέσα. Νομίζω όμως ότι στην προκειμένη περίπτωση το πιθανότερο είναι πως η πλευρά των δανειστών δεν έχει ενιαία άποψη σχετικά με το τι πρέπει γίνει στην Ελλάδα.
Γνωρίζουμε ήδη ότι το Δ.Ν.Τ είναι αδιάλλακτο σ’ ότι αφορά τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαική Επιτροπή είναι πιο συνεργάσιμες. Στο θέμα όμως της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους τα πράγματα είναι ανάποδα.
Το Δ.Ν.Τ με καθαρά οικονομικά κριτήρια έχει ταχθεί υπέρ της αναδιάρθρωσής του, πιστεύοντας ότι ως έχει δεν είναι βιώσιμο, ενώ οι άλλοι δύο θεσμοί ισχυρίζονται ότι είναι μια χαρά βιώσιμο το χρέος και δεν σηκώνουν κουβέντα περί του αντιθέτου. Δεν επικαλούνται βεβαίως ούτε τα στοιχεία (προφανώς γιατί είναι συντριπτικά εις βάρος τους) ούτε όμως και κάποια οικονομική θεωρία (γιατί απλούστατα δεν υπάρχει).
Αυτό που δεν λένε δημοσίως είναι ότι από τη στιγμή που η Γερμανία δεν θέλει το κούρεμα του ελληνικού χρέους για πολιτικούς λόγους, αυτό τους είναι αρκετό. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, έχουμε μπλέξει πολύ άσχημα με φανατικούς οι οποίοι έχουν αγκυροβολήσει στις εμμονές τους και δεν λένε να αποπλεύσουν.
Το μόνο παρήγορο είναι ότι δεν συμφωνούν μεταξύ τους για το πως θα συνεχίσουν να …σώζουν την Ελλάδα.