thegreekcloud| 24.04.2015 | 04:40
Πάνος Θεοδωρίδης
Όταν πρωτοδιάβασα για τη Θεωρία των Παιγνίων, ήταν μια μάλλον ζαβή περίοδος,μάλλον πρώιμης ογδοντίλας, σε ένα βιβλίο ενός αριστερού που τον ήξερα από άλλες δραστηριότητες. Μερικοί φίλοι μου με υπόβαθρο θετικών επιστημών, προσπάθησαν να μου εξηγήσουν-ήταν ακριβώς η εποχή που πρωτοείδα τυπωμένη τη λέξη πληροφορική και την λέξη εντροπία.
Η λέξη παίγνιο βέβαια, ήταν η βάση του σοφίσματος αυτού. Δεν σήμαινε παιχνίδι, όπως το σκάκι, το τάβλι, το ντόμινο, η πόκα, το μπρίτζ, το τζαμί, οι ρακέτες, ποιός θα πρωτοπέσει κάτω από τη σφαλιάρα του άλλου, δεν ήταν άθλημα μήτε καν διασκέδαση. Θα το παρομοίαζα με τη λέξη ρουτίνα ή τη λέξη σέρβις.
Μου φάνηκε μιά αλληλουχία συλλογισμών, γραμμική, φτιαγμένη από μαθηματικό μυαλό που χλόμιαζε στο σπίτι του, όταν οι υπόλοιποι ξεσκιζόμασταν να κυνηγάμε τους μαθητές άλλων σχολείων που περνούσαν από τη γειτονιά μας ή καπνίζαμε υγρό καπνό κλεμμένον από ντανιασμένες αρμαθιές ,τυλιγμένον σε κατουρημένες εφημερίδες που βρίσκαμε στις φυτείες.
Το να πηγαίνεις με τα νερά του αντιπάλου σε πρώτη φάση, και μετά να τον ταράζεις στην ανασφάλεια για τις δικές σου κινήσεις, άρχισε να γίνεται συγκεκριμένη εικόνα ενός ρακόρ που πρωτογνώρισα στα άφθονα κείμενα του καθηγητή Βαρουφάκη.
Μέσα μου, είχε την ίδια σημασία που περιείχε το ρητό μη φοβάστε τους σεισμούς ή μη φοβάστε τον καρκίνο. Ωραία λογάκια για να πλάσουν ένα έξυπνο τρέιλερ μιας ΜΚΟ, να δικαιολογεί τα κονδύλια που λάμβανε από τους ασχετοάσχετους που τα κατείχαν.
Ως παράδειγμα της Θεωρίας των Παιγνίων θεωρούσα πάντοτε το να ιδρύεται έδρα τουρκολογίας χωρις να υπάρχει μάθημα παλαιοενετικών σε μια πόλη με τέσσερα εκατομμύρια έγγραφα σε αυτό το ιδιόλεκτο, ή το πως τα κατάφερε σε ένα άλλο νησί μας ένας καθηγητής να ιδρύσει κέντρο μελέτης των τσουνάμι.
Οι ποιητές, οι κομπραδόροι, οι απένταροι πλην δημιουργικοί επιχειρηματίες, οι παπατζήδες και αυτοί που σε αναγκάζουν να περιμένεις από τα ξημερώματα έξω από τα γκισέ για να λάβεις αριθμό προτεραιότητες, είχαν αείποτε άλλη άποψη για την διαπραγμάτευση.
Το μεγαλύτερο μέρος από την σχετική τεκμηρίωση, βρίσκεται στο ποίημα του Καβάφη η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου ,με την οποία και συντάσσομαι. ‘Οταν βάση των προθέσεών σου είναι να ζητιανέψεις με το βέλτιστο αποτέλεσμα ,αφήνεις τα αρμάνια και τα φεραγκάμο στα ντουλάπια και βιώνεις λάθρα την κατάσταση- μια πτυχή της μεθόδου Στανισλάφσκι. Να χωθείς στον ρόλο τελεσιδίκως.
Άλλο η λέξη παίγνιο, σοφά κολλημένη με την λέξη θεωρία, κι άλλο να χαλαρώσεις την δυσάρεστη ατμόσφαιρα, προτείνοντας στον δανειστή, πάμε για κανα ουζάκι;
Διότι αυτό που σου λείπει και θα σου λείπει, δεν είναι να προσποιηθείς τον μάγο των ίσων ευκαιριών.
Αν υπήρχαν ίσες ευκαιρίες, ενώ εσύ ζητάς γερμανικές αποζημιώσεις, θα φιλοξενούσες τους απογόνους των Μαλλών ,τότε που διέτρεχαν οι δικοί σου πρόγονοι την Πενταποταμία, να σου ζητούν πλήρη αποζημίωση για το τεράστιο βέλος που κάρφωσε τον Αλέξανδρο στο τείχισμά τους, βέλος που δεν σου επέστρεψε κανένας Πευκέστας και το ζητάς πίσω, αφού ήταν δικό σου.
Η Κομισιόν και τα περισσότερα υπουργεία εξωτερικών και οικονομικών, φίλτατε Βαρουφάκη, ξέρουν τύπους σαν κι εσένα πριν ακόμη γεννηθείς. Μας δάνειζαν ,γνωρίζοντας με ασφάλεια τι καπνό φουμάρουμε, όχι ως ανθρωπολογική ανάλυση, αλλά ποιοί είναι οι συνεργάσιμοι ανάμεσά μας, ποιοί οι Τσιριμώκοι και ποιοί οι χρήσιμοι ηλίθιοι.
Δεν είναι φοβικό σύνδρομο να ξέρεις πως έχουν λεπτομερείς καταλόγους κάθε ευρώ που σου έδωσαν, με πόσες γελοίες προφάσεις και απατεωνίες έπαιρνε η χώρα σου κονδύλια του κάκου και στον βρόντο. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν σε βοηθάει η θολούρα των δηλώσεων και η χρήση αντιμέτρων για να μη σε καταρρίψουν.
Το μόνο που σε σώζει είναι ο αιφνιδιασμός. Να οργανώσεις σιωπηλά και αφανώς τις δικές σου εναλλακτικές. Και να στηριχτείς στον λαό σου, αφού τον επινοήσεις.
Δεν ξέρω από την Ιστορία κανένα παράδειγμα οικονομικού πολέμου που δεν ξεκίνησε από την πολιτική.
Όταν ζητάς πολιτική λύση στο οικονομικό σου πρόβλημα, η απάντηση είναι υπερβέβαιη :
Μα για πολιτική μιλάμε, χαζόπραμα! Μόνον για πολιτική! Σε ταϊζαμε όσο η ελαφρομυαλιά σου μας βόλευε.Ήρθε η ώρα να ενταχτείς στον σχεδιασμό μας.Ξέρεις από πόσους και πόσους «προστάτες» σου έχουμε φίνες αναλύσεις που το πάς και σε τι προσδοκάς;
Επειδή τηρούμε για τα μάτια τις διαδικασίες, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα καινοτομήσεις; Ειδικά όταν βλέπεις την καινοτομία ως επιστροφή σε αρχές που ανεχόμασταν ώσπου να κλειδώσουμε το κλουβί σου; Δεν κατάλαβες πως όταν άρχισες να τρέχεις σε Ρώσους και Κινέζους, είχαν ήδη λάβει από εμάς τα σχετικά ραβασάκια;
Στο δημοψήφισμα, εμείς σε οδηγούμε. Στεγνόν. Ταπί. Φυσικά, όχι ψύχραιμον. Στο δημοψήφισμα, είτε ψηφίσεις «ναι σε όλα» έρχεσαι στα γράδα μας, είτε ψηφίσεις «όχι και πάλι όχι», πάλι στα γράδα μας έρχεσαι.
Διότι σε έχουμε προγραμματίσει σε μισθούς των 300 και συντάξεις των 120. Αν δεν πείθαμε με ένα «μπου» τον οραματιστή του Καστελλόριζου, προβλέπαμε επαρκώς πως η αρχομανία και τα πείσματά σας θα έφεραν άλλον και παράλλον και αντιπαράλλον στη κενή εξουσία σας.
Αιφνιδιασμός θα ήταν να πήγαιναν στράφι οι προεκτιμήσεις μας.
Να ρίχνατε ό,τι χρεωμένο στον Καιάδα σας, να αλλάζατε το Σύνταγμα, να κατεβάζατε από μόνοι σας τις προδιαγραφές σας, να περνούσατε μια κόλαση στα πέντε χρόνια που πέρασαν, ώστε σήμερα, να παζαρεύατε τη νέα θέση σας στο Σύστημα.
Να ψάχναμε ρουφιάνους και να μη βρίσκαμε.
Βέβαια θα κάγχαζε η πάσα γή με τα επικοινωνιακά βάραθρα που θα σας ρίχναμε, αλλά φέτο θα αρχίζατε να συνέρχεστε, πτωχευμένοι και από τα χαμηλά, αλλά με προοπτικές αισιόδοξες.
Φέουδα παραλάβαμε, με φέουδα συνεννοούμαστε και σήμερα. Ευτυχώς, με τα φούμαρα που εμφυτεύσαμε στις συνειδήσεις σας, κι όπως έχετε αποδεχτεί όλα τα στερεότυπα που σας πλασάραμε ως «αναζήτηση ιδιοπροσωπείας» ως «δυσπιστία σε κάθε γείτονα», «ως ακατάλυτες αρχές του Γένους, της Φυλής και του Προσώπου», ως συνεχιστές «4,5 ή και 6 χιλιάδων χρόνων λαμπρής Ιστορίας», στο παιχνίδι αυτό παίζετε τους μικρούς βοναπάρτηδες,κι εμείς τους σκληροπυρηνικούς μαλάκες.
Εμείς μπλοφάραμε, κορόιδα! Κι εμείς και όλοι οι προστάτες σας. Είμαστε απίστευτα κουτοί και μαλάκες, γι αυτό και δεν μας πιάνει κανένας από τη μύτη, ξυπνοπούλια.Είστε η πρώτη ύλη για τα αναγνωστικά μας. Διότι δεν υπάρχει μεγαλωσύνη στα Έθνη που να μετριέται με το στρέμμα. Με το εκτάριο μετριέται.
Δειτε επίσης:
