thegreekcloud | 27.04.2015 | 07:29
Πάνος Θεοδωρίδης
Να χάσεις την εκλογική σου πελατεία είναι πανεύκολο. Διότι ο πελάτης υποσχέσεων δεν έχει διαφορές από τον πελάτη του οβελία, του τσουρεκιού και μιας μπάρμπι. Στο μαγαζί που θα μπει, αυτά περιμένει, κι αυτά θα αποκτήσει, παρεκτός και δεν του φτάνουν τα λεφτά.
Να αποκτήσεις ζηλωτές και όχι ψηφοφόρους, είναι φοβερά δύσκολο, αλλά το επιδιώκεις, επειδή δεν είναι υλική η βάση στο αλισβερίσι σας, παρά η άυλη παντοδυναμία της πειθούς. ‘Ετσι και πιστέψει ο άλλος ότι μόνον στο δικό σου μαγαζί τα μπιφτέκια είναι ουάου,ή είσαι ο μόνος στη γειτονιά που διαθέτει ψωμί από κεχρί και εσύ είσαι κεχριμανής, έληξε η ιστορία.
Ας επιθεωρήσουμε την κατάσταση, αποφεύγοντας αυτή τη φορά να ασχοληθούμε με τον Σύριζα πρωτογενώς.
Οι ΑΝΕΛ είναι μια μορφή προγεφυρώματος, ένα λιμάνι Μάλμπερι , σε μια περιοχή αλίμενη για την Αριστερά, που πάντα την θεωρούσε μέρος του ποιήματος ο βράχος και το κύμα του Βαλαωρίτη, η μέρος όπου ο όφις όφειλε να έξελθε, αλλιώς θα φρόντιζε ο καραγκιοζοπαίχτης που ερμήνευε τον μεγαλέξαντρο: ο βράχος και ο όφις ήταν η επάρατος λαϊκή δεξιά, ενώ το κύμα και ο ήρωας της σχετικής Φυλλάδας, ήταν οι επίμονοι και αθάνατοι συμβολισμοί με άκρως τοξικό περιεχόμενο για την προκοπή συντηρητικών και πίσω από τα βουνά απόψεων.
Οι ΑΝΕΛ εμφανίζονται παραδόξως σταθερή άνκαι μικρή ομάδα εκλογέων,που άντεξε πριν μπει στην κυβέρνηση πολύ πριόνισμα και ροκάνισμα. Το μπετόν της εξουσίας που ανέλαβε δύσκολα θα αφήσει να της φύγει κι άλλη Ραχήλ Μακρή προς τον Σύριζα, ενώ από την άλλη, η άψογη στάση της κυβέρνησης προς την κοινοβουλευτική Χρυσή Αυγή, επιτρέπει στην τελευταία να φουσκώνει και να περιμένει κέρδη, όχι από κυβερνητική φθορά, αλλά από την αντιπολιτευτική ανεπάρκεια της Νέας Δημοκρατίας.
Στην άλλη πτέρυγα ,την αριστερή, της εκλογικής φάλαγγας, το ΚΚΕ κρατάει τις δυνάμεις του, και με ένα κλικ υπέρ μιας μετωπικής συμπαράταξης, θα μπορούσε να φιλοξενήσει την παροδική πελατεία που μπορεί να έχει πρόβλημα με την κυβέρνηση στο μέλλον . Την τάφρο μεταξύ ΚΚΕ και Σύριζα όμως, την κατέχουν αριστεριστές, αντιεξουσιαστές και ολίγοι κυβερνητικοί που ακολουθούν συνιστώσες.
Οι θεωρητικές παραχωρήσεις προς τον αριστερισμό, οι νυγμοί για ένα διαφορετικό πρόσωπο της Καταστολής και η επιστροφή σε μια λογική αποκατάστασης των αδικιών, εμπνεόμενες πάντως από συνδικαλιστές τύπου Κοτσιφάκη, δημιουργούν ασταθές έδαφος , έναν ντουβρουτζά και μια σύγχυση στην περιοχή αυτή του πολιτικού τόξου.
Το αποτέλεσμα είναι προφανές: οι νοικοκυραίοι και οι εξεγερμένοι λόγω ΕΝΦΙΑ και άλλων στενωπών, δεν αναγνωρίζουν αριστερά του Σύριζα μια αρμόδια φωνή, κατάλληλη να τους σώσει. Αλλά μήτε και στα δεξιά του! Στηρίζονται στο ύφος και στην κατανόηση του Δραγασάκη, του Σταθάκη και άλλων μετριοπαθών, παρά στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που έχουν στην πλάτη τους εκείνο το mail Χαρδούβελη.
Για την αντιπολίτευση στον Σύριζα και κατά συνεκφορά, στην Κυβέρνηση, απομένει ο υπόλοιπος χώρος, αυτός που γνώριζε το όριο του mail Χαρδούβελη και παρά την ύπαρξή του, παρέμεινε στις απόψεις του, αυτές που διαμορφώθηκαν μεταξύ 2012-2015. Για την ώρα, κυριαρχείται, με όλο και μικρότερη απήχηση, από τον Σαμαρά.
Αυτό που βλέπουμε να διαδραματίζεται στη Βουλή, δεν είναι η οργίλη αντίδραση στους κυβερνητικούς χειρισμούς! Είναι μιας μορφής νεοπλασία: να αναδειχτούν οι δελφίνοι που θα οδηγήσουν τον ασταθή χώρο του Κέντρου και της Πολιτικής Άνοιξης σε μιά νέα παράταξη, ικανή να μπετονάρει τους υπάρχοντες οπαδούς και να προσελκύσει ζηλωτές, έστω από τον ίδιο χώρο. Διότι αυτός ο χώρος, συγκέντρωσε τον Ιανουάριο, ένα ποσοστό κοντά στο 40%.
Υπάρχει περίπτωση αυτός ο χώρος να αποκτήσει ρεύμα, ζηλωτισμό και προοπτικές;
Είναι αμφίβολο. Ανεξάρτητα από τα διαφαινόμενα χάλια της χώρας, ο αριθμός των Ζηλωτων του Σύριζα που δεν είναι πελάτες του, αυξάνεται. Κι αν καταφέρουν να παρουσιάσουν μιά συμφωνία που θα περιέχει ένα 5% πιό ανεκτικό από το mail Χαρδούβελη, το μόνο που σίγουρα θα καταφέρουν ,είναι να νευροτομήσουν κάθε εναλλακτική πιθανότητα άλλου τύπου διακυβέρνησης.
Όποιος προσώρας σκληρίζει και θορυβεί στη Βουλή, και δεν είναι ο Λοβέρδος, είναι υποψήφιος σωτήρας του Κέντρου.Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον η πολιτική συμπεριφορά των μελών της οικογένειας Μητσοτάκη.
Ο γενάρχης συνέβαλε όσο κανένας στη δημιουργία της σχέσης ΑΝΕΛ-Σύριζα. Με περιορισμένο, αλλά δραστικό στόχο την απονεύρωση Σαμαρά, κλείνοντας την αρχαία υπόθεση των γεγονότων του 1993.
Τώρα, η Ντόρα παίζει τον ρόλο του διαδόχου του πατρός, στον συμβολικό ρόλο του εκφραστή ενός φιλελευθερισμού. Και ο Κυριάκος αγωνίζεται να μεταβληθεί σε εκτελεστικό βραχίονα του Κέντρου.
Φαίνεται πάντως πως ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος θα παίξουν έναν ρόλο στις μετεξελίξεις. Ενώ δεν υπάρχει βενιζελισμός, υπάρχει και ακμάζει ένας νεοκαραμανλισμός.
Η πολιτική επιρροή του Βενιζέλου, που σήμερα φαίνεται μηδενική, εάν απομακρυνθεί από κάθε πράσινη απόχρωση, εγκαθιστά ,σε μακροπρόθεσμη προοπτική, έναν ρόλο Κιγκινάτου. Τον ίδιο που ασκεί ο Καραμανλής με άκρα επιτυχία.
Συνέταξα την παρούσα επιθεώρηση, που αφορά ένα δευτερεύον μέτωπο αναμέτρησης. Παρακαλώ να μη σας διαφεύγει πως δεν πρόκειται για προσιούσες εκτιμήσεις, και πως η διαπραγμάτευση που συνεχίζεται με τους παλαιούς εταίρους μας, δεν μπορεί να αποκρύψει πως επί μεγάλο διάστημα, η Κυβέρνηση θα κατέχει τα γένια και τα χτένια.
