tvxs | 11:20 | 08 Μάιος. 2015
Γιώργος Παπασπυρόπουλος
Στο άρθρο «Ο χρόνος τελειώνει για τους εταίρους μας» (10 Απριλίου, εδώ στο tvxs) γράφαμε: «Στις 24 Απριλίου το αργότερο οι εταίροι θα αρνηθούν το γερμανικό διάβημα – έδωσαν όλο τον χρόνο σε Σόιμπλε και Ντράγκι να δοκιμάσουν όλα τα μέσα συνεπικουρούμενοι από τα διαπλεκόμενα γερμανικά κυρίως ΜΜΕ – αλλά δεν μπορούν πλέον να ρισκάρουν ένα ατύχημα, μια κόντρα με αμερικάνους, ρώσους και κινέζους που δεν έχουν καμιά όρεξη να ρισκάρουν νέα και μεγαλύτερη ύφεση παγκοσμίως. Αν η Γερμανία δεν μπορεί να διαχειριστεί το 2% της ευρωζώνης, δεν κάνει για παγκόσμιος παίκτης. Γι αυτό και η Μέρκελ μένει στο παρασκήνιο και στρογγυλεύει τον προκλητικό λόγο των συνεργατών της – αυτή θα εμφανιστεί ως υπεράνω και ως ηγέτης στο παρά πέντε».
Πέσαμε έξω; Και ναι και όχι – μα επί της ουσίας όχι: με μια μικρή μετατόπιση, στις 11 Μαΐου η αντίστροφη μέτρηση θα έχει τελειώσει – η χώρα μας δεν θα πληρώσει την επόμενη δόση στο ΔΝΤ και όλα τα σενάρια θα απελευθερωθούν.
Με ευθύνη εκείνων που έχουν στερήσει – παρανόμως, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση που θα κάνουμε μετά για την «ενωμένη Ευρώπη» – την ρευστότητα σε μια χώρα που τηρεί τις υποχρεώσεις της, πληρώνει τις δόσεις της – αν και διαφωνεί με το μνημόνιο – αλλά δεν εισπράττει τίποτα από την δανειακή σύμβαση που είναι σε ισχύ – ούτε καν τα υπεσχημένα: τους τόκους 1.9 από την ΕΚΤ και την επιστροφή του 1.2 δις από το «λάθος» του ΤΧΣ. Και ταυτοχρόνως δεν μπορεί να εκδώσει έντοκα γραμμάτια ως εγγυήσεις δανείων από τις τράπεζες που το κράτος δανείστηκε για να διασώσει…
Στις 11 Μαΐου το παιχνιδάκι του Σόιμπλε τελειώνει. Μπορεί να το έφτασε πεισματικά στις καθυστερήσεις μα τώρα πραγματικά τελειώνει. Θα συνεχίσει να μας βρίζει ανόητους που ζητάμε το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις – αλλά δεν είναι εκείνος, ανεύθυνος ως ευρωπαίος και αμετανόητος ως γερμανός, που θα αποφασίσει αλλαγή πλεύσης – είναι οι εταίροι μας. Εκείνοι οι υπόλοιποι, οι υποταγμένοι στα γερμανικά πλεονάσματα που διαταράσσουν την δημοσιονομική ισορροπία και το μέλλον της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και του ίδιου του ευρώ, χειρότερα από την κρίση στην μικρή Ελλάδα. Που το βουλώνουν για να παρατείνουν τα ελλείμματά τους αγοράζοντας έτσι την σιωπή των γερμανών. Που δεν τολμούν να εφαρμόσουν τους κανόνες της ΕΕ και να πάρουν μέτρα εναντίον της Γερμανίας που παραβιάζει για 5η συνεχή χρονιά το όριο του 6% στο πλεόνασμα, αλλά συναινούν στην ασφυξία της Ελλάδας που έχει με αίμα περιορίσει στο ελάχιστο το έλλειμμά της…
Είναι η ώρα που ο χρόνος τελειώνει για τους δειλούς, τους διαπλεκόμενους, τους μοιρολάτρες. Είναι η ώρα των αποφάσεων πριν γαία πυρί μιχθήτω από την ψυχολογία των αγορών. Και οδηγηθούν στα αχαρτογράφητα νερά που κανείς τους δεν θέλει να επισκεφθεί. Έτσι, όχι μόνο θα πάρουν αποφάσεις αλλά θα τις πάρουν και γρήγορα. Πριν αλλάξουν πλευρό στον ευρωπαϊκό τους ύπνο…
Μέχρι την Δευτέρα τα γιουσουφάκια του Σόιμπλε θα «δουν» πρόοδο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και κοντά στην Δευτέρα ή στο παραπέντε θα βγει και ο απομηχανής θεός της παράστασης: είτε θα δεχθούν την νέα συμφωνία, είτε θα πληρώσουν εκείνοι το ΔΝΤ, είτε θα κλείσει η αυλαία με μια εμφάνιση της αυτοκράτειρας Άνγκελας (Γοδ σειβ δε κουιν). Εκείνη θα σώσει την παρτίδα και την… Γερμανία ακόμη μια φορά.
Το θέμα είναι ότι οι εταίροι δυσκολεύονται να ξυπνήσουν από τον λήθαργο – να καθαρίσουν τα βλέφαρά τους από τα όνειρα της δήθεν ενωμένης Ευρώπης και να αντικρίσουν την πραγματικότητα της Γερμανικής Ευρώπης.
Παθητικοί όπως πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπνωτισμένοι από την γερμανική «επιτυχία» και «δύναμη», παραλυμένοι από την προσωπική τους πολιτική μετριότητα και ανυποληψία, χρειάστηκαν την ελληνική «ανταρσία» για να αρχίσουν να συνειδητοποιούν τι τρέχει γύρω τους.
Χρειάστηκε να δουν τα βασανιστήρια του αγίου Σεβαστιανού πάνω στο σώμα της άμοιρης χώρας μας από την γερμανική προπαγανδιστική μηχανή και την υποταγμένη ΕΚΤ για να αρχίσουν να αντιδρούν.
Χρειάστηκε να δουν τις ελεεινότητες του Νερομπλούμ και του σλοβένου υποταχτικού στην Ρίγα κατά του έλληνα ΥΠΟΙΚ για να καταλάβουν ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει.
Χρειάστηκε να ξανακούσουν την απαίτηση του ΔΝΤ για κούρεμα του μη βιώσιμου ελληνικού χρέους, για να ξυπνήσουν από την μαγεία του γερμανικού – σαμαροβενιζελικού παραμυθιού του δήθεν ελληνικού success story.
Χρειάστηκε να δουν με τα μάτια τους που έχει φτάσει η ανθρωπιστική κρίση στην χώρα των χωρίς αποτέλεσμα πιο σκληρά εργαζόμενων της Ευρώπης και μια αριστερή κυβέρνηση να βγάζει το φίδι της φοροδιαφυγής των εχόντων από την τρύπα.
Η ελληνική κυβέρνηση ευφυώς πίστεψε στα όπλα της και τον εαυτό της. Και τίμησε την εντολή και την σθεναρή στήριξη του λαού της παρά το βασανιστικό καθημερινό μαρτύριο της ασφυξίας και των διαπραγματεύσεων χωρίς τέλος. Και τα κατάφερε.
Έχουμε ξαναπεί ότι δεν έχει σημασία πως θα παρουσιαστεί η αναπόφευκτη συμφωνία. Ούτως ή άλλως θα είναι σε κομμάτια και το μαρτύριο θα συνεχιστεί στον δρόμο προς την μεγάλη νέα συμφωνία που ακολουθεί το τέλος του μνημονιακού προγράμματος. Σημασία έχει ότι η Ευρώπη κοιτάζει ξανά τις εναλλακτικές της πέραν του γερμανικού μονόδρομου της λιτότητας όλων για τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Και η Ελλάδα διασώζει στρατηγικές επιβίωσης και ανάταξης και ξαναδιαγράφει ορίζοντα ανασυγκρότησης.
Όλα αυτά φαινόντουσαν πριν τρεις μήνες όνειρο απατηλό – και μόνη ελπίδα επιβίωσης η νέα μετανάστευση και το brain drain για την χώρα που ξεπουλούσε ότι είχε χτίσει μετά τον πόλεμο για να γεμίζει ένα πηγάδι δίχως πάτο – ως οριστική αποικία χρέους.
Τώρα η ελπίδα μένει ζωντανή, οι εταίροι αναγκαστικά ξυπνούν και η παραγωγική ανασυγκρότηση αχνοφέγγει ξανά σαν πιθανότητα και προοπτική – κάτι δλδ για να ονειρευτεί και να δουλέψει κανείς. Δεν είναι και λίγο…
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Γεωπολιτικές ανακατατάξεις φέρνει η συμφωνία για το…
Γιατί κινδυνεύει να αποτύχει η ρύθμιση των 100 δόσεων στον…
){kind=link}