the greekcloud | 08.05.2015 | 12:20
Ψιλικατζού
Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν περίμενα ότι θα έγραφα για τα δέκα χρόνια του blog μου. Πέρασαν τόσο γρήγορα αλλά απ΄την άλλη με πιάνει ίλιγγος με όλα αυτά που συνέβησαν μετά από εκείνο το απόγευμα στο ψιλικατζίδικο που μου τη βάρεσε και την είδα blogger. 🙂
Εκεί που βρίσκεσαι πίσω από έναν ψηλό πάγκο κάθε μέρα για ατέλειωτες ώρες, χωρίς διακοπές, διαλείματα και ρεπό, μια τόση δα οθόνη και μια σύνδεση που επιτρέπεται να χρησιμοποιείς για λίγα μόλις λεπτά, μεταμορφώνουν τη ζωή σου, της δίνουν νόημα, διέξοδο, χαρά και κυρίως σε μαθαίνεις. Ναι, επικοινωνείς αλλά κυρίως εκφράζεσαι και πειραματίζεσαι, παίζεις και ψάχνεσαι. Και με όλα αυτά, διαβάζεις πολύ, σκέφτεσαι αλλιώς, ξεβαλτώνεις, ξαναθυμάσαι τα βασικά, τα γραπώνεις και περιέργως, ανακαλύπτεις πως μπορούν να σε πάνε όπου θες.
Το μπλογκάκι μου έγινε η αφορμή για τόσα γαμάτα πράγματα και ανθρώπους στη ζωή μου, που παρόλο που το έχω παρατημένο (γαμώ την κρίση σας γαμώ – μην ξεχνάμε γαλλικά και πιάνο παιδιά) χωρίς αυτό δεν μπορώ. Είναι το σημείο αναφοράς για τα σημαντικά μου, για τις μνήμες και τα συναισθήματά μου, τους θυμούς και τις μεγάλες χαρές μου. Κι ας μην τα δημοσιεύω όλα.
Κάνω ένα σεργιάνι στις σελίδες δέκα χρόνων και συνειδητοποιώ πόσο άλλαξα εγώ και η καθημερινότητά μου, η δουλειά, η προσωπική μου ζωή, οι γνώσεις, οι συναναστροφές και η σκέψη μου. Θα πλήρωνα για να δώσω στα παιδιά μου την εμπειρία της τότε ελληνικής μπλογκόσφαιρας με τις συζητήσεις, τους καυγάδες, τους δύο παγκόσμιους μπλογκοπολέμους 😛 και τους ανθρώπους της. Κυρίως, με τα πρώτα ηλεκτρονικά κείμενα, τα εκπληκτικά και πρωτόγνωρα για όλους εκείνα κείμενα που είχαν εκτός από εικόνες και βάθος με ήχους και links. Που είχαν λόγο διαφορετικό από ό,τι είχαμε συνηθίσει, γλώσσα που έρεε απλά και άλλοτε σου μίλαγε, άλλοτε σου τραγούδαγε, συχνά σου φώναζε και όταν υπήρχε λόγος, ούρλιαζε. Όχι για να κερδίσει, να πουλήσει μαγκιά ή να διδάξει αλλά επειδή το καλά κρυμμένο αυτό στέκι, σου επέτρεπε να ανοιχτείς. Ούτε που το διανοούμασταν πως κάποια μέρα όλα αυτά θα διαβάζονταν από τους άλλους.
Όταν το εδώ_μέσα έγινε η συνέχεια του έξω, ήρθε η αυτολογοκρισία, οι τυπικούρες, οι “επώνυμοι”, η φιλοδοξία και το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, ο αφανισμός. Δεν θα δεις ξανά πραγματικά ελεύθερα κείμενα γιατί τα ημερολόγιά μας δεν έχουν πια κλειδί. Όμως η μπλογκόσφαιρα παρέμεινε ενεργή εδώ τριγύρω και τους καμαρώνω.
Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν όλη η παρέα έκανε όμορφα πράγματα με ότι καταπιάστηκε ο καθένας. Κάνεις μια βόλτα στα social media και σκοντάφτεις συνεχώς σε αγαπημένα ονόματα της τότε παρέας, που σκίζουν σε ένα κάρο ομορφιές. Από την συγγραφή και τις τέχνες μέχρι την τεχνολογία, τις επιστήμες και τις πιο διάσημες εφαρμογές. Χοροπηδάω στην καρέκλα μου, θέλω να βουτήξω κάποιον και να του πω ρε συ, τον ξέρω αυτόν, αλλά όχι όπως εσύ τους “φίλους” σου στα Facebook και τα τέτοια, τον ξέρω καλά, πιο καλά απ΄ότι νομίζεις αλλά μετά λέω δε βαριέσαι, δε θα καταλάβει και που να εξηγώ.
Κι επειδή αρχίζω και μου ακούγομαι σαν εκείνες τις μπαμπόγριες που όλα στην εποχή τους ήταν καλύτερα και για να μην το πάω άλλο μελό, να πω ότι νιώθω απίστευτα τυχερή για την μαγική αυτή μεταβατική εποχή της επικοινωνίας, της έκφρασης, της γραφής και της δημιουργίας μέσω των πρώτων ελληνικών blogs που έζησα τόσο γερά.
Ως άλλη Σταχτομπούτα λοιπόν ή μάλλον ως άλλη Ψιλομπούτα, ας λινκολογήσω λίγο για τις μεγάλες εποχές της Ψιλικατζούς και πώς από το βούρκο των τυρογαριδακίων και των άφιλτρων βρέθηκα στα σαλόνια…. εεε στην Κύπρο μετανάστρια, μαμά, σύζυγος, νοικοκυρά, διαφημίστρια, κειμενογράφος και που και πού, παρτ τάιμ συγγραφίτσα*. Βασικά για μένα και την παρέα μόνο είναι η βολτίτσα αυτή αλλά έχει πλάκα να δεις διαγωνίως την τρικυμία εν κρανίω ή μάλλον, εν μπλογκίω.
*ιδέα μου ή πιάστηκα λίγο κορόιδο τελικά; 😛
Δέκα Χρόνια Επιτυχίαι
(δυστυχώς το φωτογραφικό μου αρχείο είναι μοιρασμένο σε ένα κάρο δίσκους που μακάρι να είχα χρόνο να ψάξω, γι’ αυτό είναι τόσο τσουρούτικο)
Μια φορά κι έναν καιρό…
Μάιος 2005
Το πρώτο μου post: Ναι, είμαι ρατσίστρια με τους Ηλίθιους
Μάιος 2005
Τα πελατάκια μου είναι πονηρά: Διάπλασις Των Παίδων
Ιούνιος 2005
Εκτός από ψιλικατζού γίνομαι και “Κυρά Ντίνα“!
Ιούνιος 2005
Οι πρώτες μου σκέψεις για τα blogs: Δούναι και λαβείν
Ιούλιος 2005
Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ… Ε ψιτ, Πάολο!
Αύγουστος 2005
Ο Τάσος με διάβαζε καιρό χωρίς να το ξέρω. Σύντομα προδόθηκα και εθίστηκε. Αποφασίζει να μπει στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Και το όνομα αυτού; Katsovrako!
Αύγουστος 2005
Κύκνειο άσμα για το ψιλικατζίδικο, λέω να το πουλήσω: Ξεκινάω τη ζωή μου απ΄την αρχή
Σεπτέμβριος 2005
Μαθαίνω ότι το Μαράκι έρχεται στη ζωή μου, θα γίνω θεία. Ο πλανήτης “Κώτσος” :’)
Σεπτέμβριος 2005
Live ανταπόκριση από το ψιλικατζίδικο. Αλήθεια: A Real Time Post
Νοέμβριος 2005
Δύσκολος ο χειμώνας στο ψιλικατζίδικο: Οι Άθλιοι
Ιανουάριος 2006
Δημοσίευση στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ: Για το νέο έτος ρε γαμώτο
Ιανουάριος 2006
Σκατοχαρακτήρες ή γιατί ένα μπλογκ είναι εθιστικό
Απρίλιος 2006
Τα κωδικά ονόματα που δίνω στους πελάτες του ψιλικατζίδικου: Code Names
Απρίλιος 2006
Το μπλογκ μου Υιοθεσίες για τον νόμο υιοθεσιών πάει Βουλή από τη Δαμανάκη: Ερώτηση στη Βουλή!
Απρίλιος 2006
Είναι επίσημο, το ψιλικατζίδικο πουλήθηκε κι εγώ δεν ξέρω πως νιώθω: Here I go again
Απρίλιος 2006
Άρθρο με επιλογή των αγαπημένων μου bloggers δημοσιεύεται στο Marie Claire: Γυναίκες Bloggers
Ιούνιος 2006
Όλα γίνονται ανθρώπινα ξανά: Τα σταθμά της ευτυχίας μου
Ιούνιος 2006
Το μαγαζάκι μου και ο νέος ιδιοκτήτης… ο γκιουράπας: Ψιλικατζήδες
Σεπτέμβριος 2006
Εγώ και τα επιστημονικοτέτοια μου. Το έλεγες και μανία: Εξελικτικός Δημιουργισμός
Σεπτέμβριος 2006
Η γειτονιά μου, στο γκέτο της Αγίας Βαρβάρας: Δήμαρχε τα σέβη μου
Σεπτέμβριος 2006
Πρόταση για δουλειά, τέρμα η νοικοκυρά: Κόκκινο!
Σεπτέμβριος 2006
Οι πρώτες μου μέρες στη διαφήμιση. Πρότζεκτ “καπιτάλα του κερατά”: Been there 🙂
Ιανουάριος 2007
Δημοσιεύω την πρώτη μου φωτογραφία και την ιστορία της: Τζιν
Φεβρουάριος 2007
Οι πρώτες εντυπώσεις από τη νέα μου δουλειά στη διαφήμιση: Messed Up
Μάρτιος 2007
Αποσπάσματα από το πρώτο μου βιβλίο και η πρώτη φορά δημόσια αναφορά στην υπογονιμότητα: “Η Ψιλικατζού”
Απρίλιος 2007
Οι τηλεοπτικές μου εμφανίσεις, οι φωτογραφίσεις και… η απομυθοποίηση: Κουλουβάχατα 😀
Σχεδόν τρέμοντας από φόβο δημοσιεύω την πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου μου: Περάστε κόσμε! 3 κρίκοι ένα τάληρο!
…ενώ στη λίστα έχει αρχίσει και γίνεται λίγο τσι πουτάνας από παρουσιάσεις και κριτικές.
Μάϊος 2007
Η παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου, οι φίλοι που ήρθαν από όλη την Ελλάδα και η ζωγραφιά της Μάρως από τη Μύκονο: A Beautiful Day
Ιούνιος 2007
Μια πολύ άδικα χαμένη ψυχούλα και ο αγώνας της για τα φακελάκια: Για την Αμαλία
Ιούνιος 2007
Ταξίδι στην Ίο για το πρώτο GBC: Greek Bloggers Camp ’07
Οκτώβριος 2007
Παρουσίαση του βιβλίου μου από την εκπομπή Άξιον Εστί και οι εντυπώσεις μου από τον τρομερό Βασίλη Βασιλικό: Άξιον Εστί
Φεβρουάριος 2008
O υπέροχος δήμαρχος Antanas Mockus σε ένα viral post που βλέπω μέχρι σήμερα: Thumbs Up!
Φεβρουάριος 2008
Η επώνυμη γραφή, μου προκαλεί στομαχόπονο και μιζέρια. Το μπλογκάκι μου κλείνει: That’s All Folks!
Ιούνιος 2009
Αρκετά με τη μουγκαμάρα, το μπλογκάκι ανοίγει πάλι 😛 : Κβαντελλάδα. Σας βλέπω!
Ιούνιος 2010
Εννιά μυστικοί μήνες στο κρεβάτι τελειώνουν. Η Αγγελική μου έρχεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στον κόσμο και ποζάρει στο μπλογκάκι μου: Να πούμε κι ένα τσα από ‘δω! :’)
Αύγουστος 2010
Το πρώτο post της νέας μου ζωής με το νιάνιαρο: Μαμά λοιπόν!
Σεπτέμβριος 2010
Ο παιδίατρος στο μαιευτήριο μοίραζε προτυπωμένες συνταγές και νόμιζε θα γλίτωνε: Παιδίατρος παύλα πλασιέ. ΚΡΑ παρόλα τα σορόπια της μαμαδοσύνης και βουίζουν όλα τα σάιτς! 🙂
Οκτώβριος 2010
Οι 5 δεκάρες μου για την υπογονιμότητα: Το ζουμί
Φεβρουάριος 2011
Το κείμενο που χρώσταγα στον γιατρό που έκλεισε το κεφάλαιο Υπογονιμότητα και μου χάρισε την Αγγελική. Τάσος Συκουτρής
Φεβρουάριος 2011
Λαμβάνω την πρώτη μου πρόσκληση για συμμετοχή μου σε διάλεξη του Πανεπιστημίου Αθηνών: Προσκλησούλα;
Μάρτιος 2011
Η πρώτη ομιλία στη ζωή μου: Η εισήγησή μου στη διάλεξη του Πανεπιστημίου Αθηνών 🙂
Μάρτιος 2011
Δημοσιεύεται το δεύτερο βιβλίο μου σατιρικής φαντασίας περικαλώ: “Υπόκοσμοι” Δελημήτρου Κωνσταντίνα, Εκδόσεις Λιβάνη :’)
Απρίλιος 2011
Υπόκοσμοι ριβίζιτιντ και οι 5 δεκάρες μου για τη συγγραφή
Σεπτέμβριος 2011
Η Κρίση λυσομανάει: Where is my mind?
Νοέμβριος 2011
Ο Τάσος δέχεται πρόταση για δουλειά στην Κύπρο και φεύγει: Γράμμα στην ξενιτιά on steroids
Δεκέμβριος 2011
Ευχές λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα: Too many jokes 🙂
Ιανουάριος 2012
Μεταναστεύουμε οικογενειακώς στην Κύπρο: Crab Bucket
Μάϊος 2012
Γράφω παραγγελιά επιστημονικής φαντασίας: Τα 10 πράγματα στην πόλη που ξεπερνούν το Sci-Fi
Αύγουστος 2012
Στο φως ο μπήχτης υπουργός στην παρουσίαση του βιβλίου μου: Τύχες πεταμένες
Κράζω τις απεργίες των δημοσίων, το αναδημοσιεύει η Lifo και με κράζει το Πανελλήνιο. Ναι ρε, εμφύλιος! Κρα! 😀
Μάρτιος 2013
Οι τράπεζες κλείνουν και τα ράφια στην Κύπρο αδειάζουν: Στοκάρισμα
Ιούνιος 2013
Μια ακόμη μυστική εγκυμοσύνη τελειώνει και το δεύτερο θαύμα της ζωής μου, ο μικροσκοπικός σαρδελάκης, ο Γιώργος μου, ποζάρει στο μπλογκάκι μου: Συστάσεις. Ξανά. :’)
Μάρτιος 2014
Το διήγημά μου ‘’Ψυχικό” διακρίνεται στον 3ο διαγωνισμό διηγήματος ΛόγωΤέχνης της ArtSpot και συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή διηγημάτων ‘’11 Λέξεις’’ των Εκδόσεων Καλέντη: Ψυχικό
Απρίλιος 2014
Tα τσοντοτάκουνα στην Κύπρο που λιώσαν τα κοντέρια: Ξενιτιά ον στερόιντς. 😀
Σεπτέμβριος 2014
Το βιβλιάκι μου γίνεται επιτέλους καταδικό μου και διατίθεται δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή: “Κατεβάστε ηλεκτρονικά, δωρεάν το βιβλίο μου “Η Ψιλικατζού””
Σεπτέμβριος 2014
και αμέσως μετά και για android: “Κατεβάστε δωρεάν την ”Ψιλικατζού” και σε μορφή για android!”
Νοέμβριος 2014
Γιατί αποφάσισα να διαθέσω τα βιβλία μου δωρεάν: (εκ)δώσαμε (εκ)δώσαμε!
Ιανουάριος 2015
Οι Υπόκοσμοι γίνονται δικοί μου, κάνω ένα γερό κόψιμο 40 σελίδων και διατίθεται δωρεάν και αυτό: Κατέβασε δωρεάν το δεύτερο βιβλίο μου, Υπόκοσμοι!
Και μερικά ευτράπελα που δεν ξέρεις για τον “διάσημο” βίο μου:
τικ: Σούρθηκα για βραβείο σε εκδήλωση γιορτής γυναικών της Νίκαιας που αποζημιώθηκα γιατί μου το απένειμε η τρομερή Βάσια Τριφύλη
τικ: Δίδαξα στο Πανεπιστήμιο, σε τμήμα για τα νέα μέσα, για μία μέρα. Κα-τού-ρη-μα. Στην αρχή, στ’ αλήθεια απ΄την τρομάρα μου.
τικ: Στην παρουσίαση του βιβλίου μου ήρθε ο Παπασωτηρίου και μου είπε ότι δεν περίμενε τέτοιο χαμό ενώ η γυναίκα του μου έφερε νερό γιατί ήταν η μόνη που κατάλαβε ότι ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Σημείωσε ότι δεν έχω ντραπεί περισσότερο, αφού έγραφα ομιλία για μέρες και είπα τελικά μόνο ένα… ευχαριστώ.
τικ: Με κάλεσε ο Θεοδωράκης στην εκπομπή του αλλά λάκισε όταν αρνήθηκα πεισματικά να κάνει τη συνέντευξη σπίτι μου. ΛΟΛ.
τικ: Έγραφα τα ζώδια για το Surlulu για δύο χρόνια. Οι πιο μεγάλες καφρίλες που έχω γράψει ποτέ.-
τικ: Μίλησα στη στέγη γραμμάτων και τεχνών. Αυτοί βέβαια, δεν ξέρω τι καταλάβανε.
τικ: Έγραφα στο Cosmopolitan για δύο χρόνια. Μαζέψου, τις αληθινές ιστορίες εννοώ.
τικ: Με κάλεσαν να μιλήσω στην έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης, η Μανίνα Ζουμπουλάκη με ενημέρωσε πως δεν θα έρθει και αφού κόντευα να σκάσω για το τί θα έλεγα μία ολόκληρη ώρα, έχωσα με τα μύρια παρακάλια τον Πανούλη και μίλησε… κυρίως αυτός. Αιωνίως τουμπανίως, υπόχρεη φιλλλαράκι!
τικ: Μετά την τρομάρα της τηλεοπτικής εμφάνισης έριξα χυλόπιτα σε άπειρους αλλά ξεχωρίζω Χάρδα, Μενεγάκη και την άλλη την ανεκδιήγητη με τη φραπελιά, τη Δρούζα. Απόλαυση!
τικ: Φωτογραφήθηκα για το Εγώ με ειδικό ντύσιμο, μακιγιάζ, μαλλάκια, σε πάρκο με φωτογράφους, βοηθούς και ομπρελίτσες και πριν δημοσιευτούν το περιοδικό έκλεισε. Ανακούφιση. Δεν τις είδα ποτέ.
τικ: Τα μηνύματα που έχω συνολικά λάβει για το βιβλίο, κοντεύουν τις τρεις χιλιάδες και συνεχίζουν να έρχονται με κάθε πιθανό τρόπο, σχεδόν κάθε βδομάδα. Γράφεις δυό αράδες και σε αποζημιώνουν για μια ζωή… :’)
τικ: Ένα βράδι πριν δημοσιευτεί το αφιέρωμα στην Ελευθεροτυπία, ο Δημήτρης και η Φραντζέσκα βρίσκουν τις φωτογραφίες μου με τον Τάσο, φοράνε τα ίδια ρούχα (τα ίδια!), ποζάρουν όπως εμείς και μου τις στέλνουν. Τις ανοίγω και παθαίνω ΤΡΟΜΑΡΑ! Από τις πιο γαμάτες φάρσες έβερ! 😀
τικ: Από τα εξώφυλλα της ψιλικατζούς που πήγαν άκλαυτα το ένα ήταν σαν σακουλάκι πατατάκια τύπου Τσακίρης. Το λάτρεψα!
Ωραία η βόλτα! Άντε, πάμε γι’ άλλα! Φιλιάααα! 🙂
[ αναδημοσιεύεται από εδώ ]