the greek cloud | 10.05.2015 | 03:47
Πάνος Θεοδωρίδης
Οκτώ μαζεμένοι σε μια τυφλή γωνιά της Στοάς Σπυρομήλιου. Στην καλύτερη θέση για παρατήρηση διερχομένων.
Το σέρβις της καφετέριας ήταν το μόνο σοβιετικό επιφαινόμενο.Ο λογαριασμός ήταν φρενήρης- εξήντα ευρώ για δώδεκα καφέδες.Αλλά η περατζάδα άξιζε τον κόπο.
Πέρασαν ο παρ΄ολίγον πρόεδρος δημοκρατίας, ένας πράσινος συγκεντρωσιάρχης, τρεις αντιπρόσωποι του Γένους στη Βουλή, ο ένας μάλιστα έμεινε με τους οκτώ μισή ωρίτσα.
Δεν την έλεγαν καν όλοι στοά Σπυρομήλιου. Για μερικούς ήταν η στοά του Σάλλα, για άλλους η τρύπα της Πειραιώς.Έργα τέχνης ίπταντο ασαφώς συρματωμένα από τον αιθέρα της τζαμωτής στέγασης.
Εκατό άνθρωποι καθισμένοι στο μακρυνάρι, μερικοί προφανώς εισοδηματίες, άλλοι σε διάλειμμα από τα γύρω γραφεία.Άλλοι εκατό αναλώσιμοι του βλέμματος, ανανεώσιμοι ανά δέκα λεπτά.
Ένας σεκιουριτάς σε μονοπερίπολο, ανηφόρα, κατηφόρα. Ψόφια πράγματα.Στους Οκτώ,μήτε ένας Συριζαίος, μήτε ένας μνημονιακός. Παρτάλια του Συστήματος.Με την απόλυτη πεποίθηση πως υπήρξαν ξεχωριστοί .
Όποιος ήταν παρατηρητικός, μπορούσε να ξεπεράσει το συμβατικό της φορεσιάς τους και να μετρήσει ωσάν τον χασάπη, τα μέλη ενός μεγάλου ζώου,που είχε ετοιμαστεί για πώληση. Να επισημάνει το κιλότο, το νουά, τον σβέρκο και τα αμελέτητα, τα μάγουλα και τα κότσια.
Αντί να διαχωρίζονται με τα βαπτιστικά αυτών ονόματα, είχαν παρατσούκλια και ενίοτε άλλου φύλου.Όλοι ήταν ζωντανοί με διάφορες μορφές το 1965,κι έτσι ήταν δικαιολογημένο που τους έλειπαν 160 δόντια, από τα νενομισμένα 256. Τα υπόλοιπα χαμόγελα ήταν σχηματισμένα από γέφυρες, βιτάλια, εμφυτεύσεις και απονευρωμένα στηρίγματα.
Στο facebook ήταν τέσσερις. Με κακοήθεις όγκους η σοβαρά της υγείας αμπλακήματα είχαν ασχοληθεί οι έξι.
Όλοι απαντούσαν διαρκώς σε μια απορία που αιωρείτο και κανένας δεν είχε θέσει. Πόσο και ποίας ποιότητας ήταν το εύρος της μαλακίας που τους είχε αλώσει. Όλοι υποψιάζονταν πως η παραμονή τους στην στοά Σπυρομήλιου αποτελούσε ένα είδος κολοφώνα σε βιβλίο-κανένας δεν πίστευε πως θα ήταν θαμώνας της το 2016, στην καλύτερη περίπτωση.
Οι περισσότεροι ήταν γνωστοί από τριάντα και σαράντα χρόνια πίσω, οι δύο ήταν νέες γνωριμίες, των αρχών του τρέχοντος αιώνος, αμήν.
Όλοι πέρασαν από υπηρεσίες, γραφεία, γιάφκες, διαδηλώσεις, καβγάδες,διαζύγια και πόθους. Μόνον δύο είχαν εγγόνια.
Τέσσερις έγραφαν άρθρα ,οι τρεις καθημερινά. Ομονόησαν ανά τριάδες με το ζόρι,προσωρινά, σε διάφορες περιπέτειες της χώρας ή μερικών πόλεων.
Οι οκτώ, αναμίχθηκαν σε προζέ και ομάδες εργασίας ή δουλειές για την ζωάρκεια, τουλάχιστον τετρακόσιες στον βίο τους.Και ποτέ δεν συμφώνησαν, αρραγώς και με εμπιστοσύνη ο ένας προς τον άλλον.
Ποτέ δεν ψήφισαν το ίδιο κόμμα.
Άρχοντες του δηκτικού χιούμορ, δεινοί αναλυτές και νεκροθάφτες όποιας γνώμης έμοιαζε πραγματοποιήσιμη.Ήταν αντίφες, αριστεροί κατά δήλωση και λάτρεις της κριτικής.
Μπορεί να συνέβη κατά τύχη, αλλά οι θαμώνες αυτής της Στοάς ήταν άπαντες Στωικοί.
Η ζωή ήρθε και πέρασε ανεξάρτητα από τους Ποσειδώνιους, τους Σενέκες και τους Επίκτητους που αντάμωσαν.
Η στοά ήταν Ποικίλη, τα αποφθέγματά τους αναμενόμενα και η προσποίηση πως είχαν, ως όντα, συνέχεια και αγάπη στη Λογική,τόσο επινοημένη, ώστε την αντιμετώπιζαν ως ντροπή.
