thegreekcloud | 20.05.2015 | 04:39
Ξημερώματα Τρίτης, 28 Ιουλίου 2015, στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» που στόμωναν οι υπηρεσίες του από το τουριστομάνι των τσάρτερ, κι ενώ τα πρωτοσέλιδα της ημέρας ήταν όλα ντανιασμένα και βρεμένα από τα δάκρυα της αγωνίας για το ελληνικό μέλλον, ο πύργος ελέγχου δέχτηκε επείγουσα ειδοποίηση πως ένα Airbus με προορισμό το Ντουμπάι, ζητούσε επειγόντως προσγείωση στην Αθήνα και καλούσε τις υπηρεσίες του να στρώσουν αφρό σε έναν διάδρομο, επειδή οι 280 επιβάτες του δεν θα την έβγαζαν καθαρή.
Έγιναν όλα τα νενομισμένα, και το λευκό αεροπλάνο ,με το σήμα μιας λησμονητέας εταιρείας φτηνής διακίνησης, προσγειώθηκε χωρίς πρόβλημα, αφήνοντας ανάερες λευκές σαπουνάδες να πεταρίζουν ωσάν διαλυμένος πυροσβεστικός αφρός έως τις φυσούνες των αναχωρήσεων.
Πυροσβεστικά και λοιπά σωστικά μέσα είχαν κυκλώσει την περιοχή της προσγείωσης ,όταν οι δύο σκάλες που κόλλησαν στα πλευρά του σκάφους, επέτρεψαν στις πόρτες να ανοίξουν κανονικά.
Οι επιβάτες κατέβηκαν.
Οι άδειες του προσωπικού, κατακαλόκαιρο, είχαν φέρει μόνον δύο ρεπόρτερ στο αεροδρόμιο, κι αυτούς μαθητευόμενους. Ακόμη και αυτοί, κατάλαβαν ότι το Airbus έφερε στην Αθήνα ένα αλλιώτικο ανθρώπινο φορτίο.
Δύο βασιλείς, τρεις διάδοχοι, εικοσιεπτά πρωθυπουργοί, δεκάδες υπουργοί, καλλιτέχνες και η μισή Κομισιόν, ανάκατα με κλόουν, ανιματέρ, και ένα παρωχημένο χίππικο συγκρότημα, γελαστοί και φορώντας κοτιγιόν, προσπέρασαν τους κεχηνότες υπηρεσιακούς παράγοντες και μιλώντας τις νενομισμένες γλώσσες και διαλέκτους τους, πέρασαν χωρίς αποσκευές το τελωνείο και πήγαν στα ταξί, όπου και φορτώθηκαν σε 145 περίπου ταρίφες με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας.
Η μόνη διεύθυνση που έδιναν ελληνιστί ήταν οι φθόγγοι Mega Roma Ximou, σε παραλλαγές.
Καθώς οι πρεσβευτές των χωρών τους ήταν οι περισσότεροι σε διακοπές ή στα κρεβάτια τους, τα τηλέφωνα των πρεσβειών, σταθερά και κινητά, τα σήκωσαν φύλακες, βοηθοί γραμματέων και καθαρίστριες.
Σε όλα, διακινήθηκε το ίδιο περιεχόμενο: να ειδοποιηθούν οι ελληνικές αρχές για την ομαδική αυτή επίσκεψη. Ειδικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Προς αυτόν κατευθύνονταν το πίσημον ανθρωπομάνι.
28 Ιουλίου ήταν παραμονές του μακαριωτάτου μηνός Αυγούστου, όταν η Ατήνα έμοιαζε σκυθική ερημία ή περιεχόμενο εγκεφάλου υπουργικού συμβούλου.
Στην χώρα ,τέτοια ώρα και στιγμή, ήταν μάταιο να αναζητήσει κάποιος το απροσμάχητον Κράτος.
Ακόμη και το παρακράτος ήταν σπάνιο να το ανταμώσεις, καθώς έρριχναν σε τσιμέντο τους μαχαιρωμένους της νύχτας, ξεψείριζαν πρόσφυγες η έψαχναν με τρόπο καμιά μάρκα στις πασίγνωστες παράνομες μπαρμπουτιέρες.
Κάποιος υπαστυνόμος σκέφτηκε ευτυχώς να αναζητήσει τον πρωθυπουργό και τον έφεραν άρον άρον στο Μέγαρο.
Στάθηκε ο άνθρωπος στο κεφαλόσκαλο της διπλής σκάλας με το πόλο και τις σαγιονάρες, ώσπου κάποιος από επαρχιακή συνιστώσα που την έβγαζε στο Ζάππειο σε παγκάκι περιμένοντας την σύσκεψη των εννέα,με τις ίδιες αναλογίες έβγαλε από τον γυλιό του ένα κοντομάνικο πουκάμισο, ένα μπλε παντελόνι και σταράκια, οπότε του άλλαξαν βιαστικά τα ρούχα.
Το πλήθος των επισήμων, έφτανε σταδιακά.Μια σειρά ταξί από την πρωθυπουργική ντάτσα, που έφτανε έως το ασανσέρ του μετρό στον Ευαγγελισμό, όπως κίτρινες κάμπιες τυφλές, ξεφόρτωνε τον κόσμο και έφευγε.
Γέμωσε η γυμνή αυλή και το κεντρικό χωλ από γελαστούς επισκέπτες. Και ο δρόμος αντηχούσε , υπό παραλλαγές και ιδιόλεκτα με το άσμα Χα πημπέρ Θεοί τουγιού, Χα πημπέρ Θεοί τουγιού, Χα πημπέρ Θεοί Αλέκ σεις, χα πημπέρ Θεοί τουγιού.
Ήταν τα 41α γενέθλια του πρωθυπουργού μας. Και η Ευρώπη, από κεφαλής έως ονύχων, του εύχονταν μέσα στην καλή χαρά.
Ο πρώτος κλητήρας που έπιακε το υπονοούμενο, άρχισε να ψέλνει Ναζ Ίσις Αλέκ Σοι Καιχρώ Νιαπώλ, ά! ώσπου ο υπαστυνόμος τον έπιασε αβρά από τον σβέρκο και τον κατέστησε ακίνδυνον.
Όταν έφυγε και η τελευταία κάμπια της ακολουθίας, οι δυνάστες, οι ηγεμόνες, οι πρωταίτιοι και οι συνοδείες τους, προσεκόμισαν τω πρωθυπουργώ ένα τούμπο ,απ΄όπου και εξήλθε ένα ρολό μήκους μέτρων τριών και ύψους ένα είκοσι.
Ήτο η εορταστική μεγέθυνση μιας επιταγής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που επλήρωνεν εις διαταγήν αυτού του ιδίου πεντακόσια τριάντα τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ.
«Η απόφαση ήταν συλλογική, αλλά την επιταγή μόνος μου την σκέφτηκα» είπε ο Ντράγκης βουρκωμένος στον Αλέξη, που έμοιαζε εμβρόντητος.
Είτα, η μεγάλη παρέα της Ευρώπης, μέσα στην καλή χαρά, έσφιξε το χέρι του πρωθυπουργού, άλλος ζητώντας συγγνώμη για την πολύμηνη ταλαιπωρία και άλλος χτυπώντας του ταπτάπ τον βραχίονα, ένδειξη φιλίας και καταλλαγής.
Απο το Ζάππειο ανέβηκαν δέκα πολυτελέστατα λεωφορεία και πήραν το ανθρωπομάνι και το οδήγησαν στον Πειραιά, όπου τους περίμεναν κρουαζιερόπλοια, θαλαμηγοί , βαθυσκάφη και αερόστατα, ίνα ο καθείς κατευθυνθεί εις τας ελληνικάς νήσους και τα πελάγη, για να κάμουν τις θερινές των διακοπές. Η κάνουμε σουπράηζ, ή δεν κάνουμε.
Στην Αθήνα, έγινε το σύστριγγλο.
Ο πρωθυπουργός με το ρολό στο γραφείο του, ζήτησε τους πάντες της κυβέρνησης να εμφανισθούν, ακόμη κι αν έψαχναν λουκάνικα με πράσο στον Αη Στράτη.
Τα ΜΜΕ έπαιρναν μικρές φλουδίτσες από την επικαιρότητα, εξάπτοντας το γενικό κοινό.
Τα καρακόλια έκλεισαν έξι δρόμους και τριακόσια δέντρα σε περίμετρο ασφαλείας και από τες εννιά κατέφθαναν στρατιές οι κυβερνητικοί παράγοντες, και σύμπας ο κομματικός μηχανισμός .
Αντιπολίτευση δε φάνηκε καθόλου, καθώς οι πιο ξύπνιοι ,μαθαίνοντας την επίθεση φιλίας και σεισάχθειας, προσέτρεξαν στον Πειραιά για να προλάβουνε κανα δικό τους, να ζητήσουν οδηγίες ή απλώς να κλάψουν πικρά κουνώντας τα μαντίλια τους.
Οι δυόμιση χιλιάδες Συριζαίοι και παρατρεχάμενοι συνεδρίαζαν σε ομάδες, άλλοι στο Μαξίμου, αλλά και στο Ζάππειο, σε σταυροδρόμια και σε εισόδους πολυκατοικιών, ενώ ο στενός περί τον πρωθυπουργό κύκλος, μετά την πρώτη ενημέρωση, διέδιδε τις εξελίξεις από παρέα σε σύναξη, κι από κοπτάτσια σε γιάφκα.
Η Ελλάς ξεχρέωνε. Μηδένιζε το χρέος της και της περίσσευε μια κατοστάρα τουλάχιστον για να δανείζει στην Βενεζουέλα ή να φτιάξει σαράντα μετρό.
Οι δύσπιστες αγορές ειδοποίησαν πως την δανείζουν με αρνητικό επιτόκιο και το χρηματιστήριο ανέβηκε στο Έβερεστ.
Ενώ στην συζήτηση κατέφθασαν οι εκπρόσωποι του δημοσίου και των παραγωγικών τάξεων, ο καφές στο Κολωνάκι από επτά ευρώ (οι κανάγιες) έφτασε στα εβδομήντα και δεν ήταν καν μακιάτος.
Κατά τις τέσσερις το απόγευμα,οι συνιστώσες και ο Νταβανέλος είχαν, χάρη και στα τηλέφωνα του Λαπαβίτσα από τα στενά της Χάδοβας, ένα πρώτο σχέδιο μεταρρύθμισης, με αιχμή του δόρατος την δυναμική επιστροφή της Πειραϊκής Πατραϊκής και τα πρώτα πενήντα δις κρατικές παραγγελίες σε κρατικές βιομηχανίες. Που επειδή δεν υπήρχαν, θα τις έστηναν εξαρχής.
Η χώρα έβραζε από προσδοκία και τρέλα.
Οκτώ το βράδι, άπαντες ευχήθηκαν στον πρωθυπουργό μακροημέρευση και έτρεξαν για κοψίδια, ρακές και αντάρτικα τραγούδια.
Η μόνη αντιπολιτευση, έστελνε χαιρετίσματα από την Λιβύη και πέρα. Ήταν πιο ασφαλείς εκεί.
Ο Τσίπρας έμεινε μόνος με το ρολό στο γραφείο του.
Μετά, σχημάτισε έναν αριθμό και παράγγειλε να ετοιμάσουν το Εμπραέρ.
Για Φραγκφούρτη.
Έφτασε τοπική ώρα έντεκα νυχτερινή και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα βρήκε μόνον νυχτοφύλακες.
Δεν του άνοιξαν, αλλά άφησε το ρολό στην εξώπορτα με ένα σημείωμα προς τον Ντράγκι. Πάρε τον ρουλό και κάφτονε, πάτα τονε και άναφτονε, έγραφε σιβυλλικά.
Δειτε επίσης:
