dion d manias
– γράφω για το νησί μου και τη κοινωνία που ζω, όχι λογοτεχνία.
– γράφω για να μη πείνω, να μην καπνίζω, να μη πηγαίνω καφενεία μια και δεν με θέλουνε και που πολύ καλά κάνουνε, να μη κουτσομπολεύω, να μη ασχολούμαι με τη γίδα του γείτονα, να μη ασχολούμαι με τα κοινά για ατομικά οφέλη, για να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα μου τώρα που γερνάω.
λυπάμαι όταν μου λένε διάφορα όπως μπράβο μη σταματάς, κλπ, το θεωρώ βλακεία.
– γράφω γιατί έχω και στηρίγματα τον υπολογιστή μου, το κινητό μου για φωτογραφίες, βίντεο, ηχογραφήσεις, το ιντερνετ, το μέιλ μου, τα γραπτά των άλλων, την ιστορία, τα σκίτσα, τα μάτια, το μυαλό, τα αφτία μου.
παρατήρησα ότι όσο περνάνε τα χρόνια, οι σκέψεις μου γίνονται πιο συγκεκριμένες, πιο στοχευμένες, πιο επικοδομητικές, πιο ουσιώδεις.
έχω την ελπίδα ότι ίσως καταφέρω να προσδιορίσω τελικά τον πραγματικό εχθρό της κοινωνίας μας, σε ανήσυχα νέα μυαλά και κρατήσουν αυτό το καταπιεσμένο, λίγο ανθρώπινο που έχουμε μέσα μας, διαφορετικά δεν έχει νόημα να γράφω και πρέπει να τ αφήσω.
γράφω για να κάνω ιερές τις λέξεις, δίνοντας τους πυρακτωμένη έκλαμψη όταν χρειάζεται λέγοντας “άε γαμήθείτε ρε μαλάκες”.
One Comment
aris
Φίλε Διονύση κάπου έχουμε, ή μάλλον κάνουμε τις ίδιες σκέψεις μα ο καθένας επέλεξε διαφορετικές αντιδράσεις, τώρα ποιος είναι σωστός ποιός λάθος είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, ή φιλοσοφίας ζωής.
Η διατήρηση ενός blog μέσα σε κάποια πλαίσια σοβαρότητας είναι ένα αγκάθινο στεφάνι από αυτό που καπελώσανε στο Χριστό.
Ο Χριστός κατά τη γνώμη μου δεν άντεξε ό,τι έβλεπε μπροστά του και ό,τι γνώριζε να συνοδεύει από πίσω αυτό που έβλεπε και είπε στον πατέρα του:
Άντε πατέρα να πιώ το ποτήρι τση σταύρωσης να φύω από εδώ κάτου γιατί δεν πάει άλλο, μας παράτησε και γλύτωσε και μη ξεχνάς ότι ήτανε και θεός!!
Αυτό είναι το χάλι μας!
Ούτε και εγώ φίλε το αντέχω γι΄ αυτό είμαι απλά σουλατσαδόρος στο διαδίκτυο και ευγένειά σας που μερικοί με δέχεστε γιατί κάποιοι μου ρίξανε πόρτα, δικαίωμά τους φυσικά, και για αυτό έφυγα ευγενικότατα.
Άρα μη φοβάσαι ό,τι και να γίνει φίλοι θα μείνουμε.
Τώρα όταν ανακατεύομαι με το διαδίκτυο καπνίζω περισσότερο γιατί τα παίρνω και πηγαίνω στα καφενεία για να διασκεδάζω με τη μακακία των περισσότερων. Ευτυχώς και διαθέτω την ευτυχία του αυτοσαρκασμού, χα χα χα, όχι θα κάτσω να πεθάνω!
Καλώς, ή κακώς προβλέπω πολλά πράγματα μόνο που λόγω της ιδιότητάς μου (γραφικός μαλάκας) δεν μπορώ να πείσω κανέναν, άρα ακούω, βλέπω, συνήθως σωπαίνω και μου απομένει ένα ηλίθιο μειδίαμα σαν κέρδος, κάτι είναι και αυτό.
Το καλό με μένα είναι ότι μπορώ να αλλάζω «περιβάλλον» κάτι που δε μπορείς να κάνεις όταν διατηρείς blog.
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα που έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου και άμα ξαναγεννιόμουν τα ίδια ακριβώς θα έκανα όπως δεν θα διατηρούσα και πάλε blog.
Φίλε Δουδουμανιά φαίνεσαι πιο αντοχής άνθρωπος γιατί αυτό το “άε γαμήθείτε ρε μαλάκες”, το έχω πεί από τα 33 μου όταν έπαιζα πολλά πράγματα από την προσωπική μου ζωή κορώνα – γράμματα και το συμπλήρωσα με ένα διπλό φάσκελο κοιτώντας τον καθρέφτη μου…
Χα χα χα.
Φιλοσόφησα λοιπόνε από τότε και κατά την μέχρι τώρα άποψή μου βγήκα αληθινός:
– Υπάρχει ένα 5% που λέει αυτό το “άε και γαμηθείτ…”, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του σαν άνθρωπος.
– Ένα άλλο που λέει “νά ΄ναι καλά οι μαλάκες” διατηρώντας την «αξιοπρέπειά» του σα ζώο.
– Και ένα 90% που είναι μαλάκες.
Αν καταφέρεις να μου αποδείξεις ότι δεν ισχύουν αυτά τα ποσοστά ιδίως το τρίτο, θα σου βγάλω την τραγιάσκα μου και μα τον Άγιο θα το φχαριστηθώ.
Αυτά φιλαράκο και καλή δύναμη.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.