thegreekcloud |10.06.2015 | 04:50
Ο Μαιτρ είναι το πιο αγαπητό γρανάζι της Ομάδας. Χαλαρός, κεφάτος, γουστόζος. Λίγοι τον είδαν όρθιο. Η προεικόνα του έδειχνε έναν καφεπότη θυμόσοφο, που απέφευγε να κοιτάζει ντεκλαρέ τον συνομιλητή του. Από τον Ηγέτη, που τον συμβουλεύονταν τακτικά, έως τον Αντ΄αυτού, που τον σιχαινόταν συστημικά, αλλά ως Ανταυτός σπανίως βρισκόταν σε λειτουργική κατάσταση, κανένας δεν έδειχνε δημόσια απαξίωση στον Μαιτρ.
Η Ομάδα κυβερνούσε κανονικά, αλλά ο τρόπος που δούλευε, έφερνε περιφρόνηση ή απόγνωση στους Εναντίους. Γι΄αυτό και χρησιμοποιούσαν τον ελάχιστο χρήσιμο χρόνο που τους απόμενε, ψάχνοντας αντιφάσεις ή ίχνη βλακείας στην διακυβέρνηση της Ομάδας, ιδιότητες που περίσσευαν εξάλλου και στους δικούς τους χώρους.
Φαίνεται πάντως πως ήταν σε πλήρη μεσάνυχτα για την Ομάδα. Ήταν επικεντρωμένοι στην δράση της Γκρούπας των Εμμονικών. Οι Εμμονικοί φαινόταν γκρινιάρηδες και υπέρμαχοι των Αρχών τους, οι περισσότεροι σεχταριστές τους ανέβαζαν, σουσλωφικούς τους κατέβαζαν, επειδή ενίοτε αποκαλούσαν Λένινγκραντ την Αγία Πετρούπολη.
Αλλά μέσα στα φύλλα της καρδιάς, αυτοί είχαν μαρτυρήσει. Ασκούσαν ΕΑΠΟΤ (Εσωτερική Αντιπολίτευση Παρρησίας Ου Τυχούσης) γράφοντας τις απόψεις τους στην ιδιόχειρη Γαζέττα τους, αλλά στη Βουλή και Δημοσίως πειθαρχούσαν στην πλειοψηφία.
Ο Ηγέτης κυβερνούσε by the book. Σε πρώτη φάση, άφηνε τις λεγεώνες του να χαίρονται άδειες από τη Σημαία. Τι να τον κάμεις τον στρατό, όταν απέναντι έχεις ποδηλάτες.
Λειτουργούσε με αγγλομαθείς που γνώρισε στις σπάνιες στιγμές όπου ταβέρνεψε σε λησμονητέα νησιά του Αργοσαρωνικού, ειδικά με τον γωνιώδη, θαρρείς βγαλμένον από πίνακες του Μπέκμαν, που διέθετε εγωτισμό ικανόν να διαθρέψει δέκα ομόλογους χαρακτήρες, ονόματι Βαρούφ-Αλ-Ρασίδ και τον ασκητικής εμφάνισης απόγονο του Κάσσιου, στριγγόφωνον, πλην επιμελή, τον φίνο Ζακαλότ.
Χρησιμοποιούσε επίσης αφοσιωμένες γυναίκες, που έδειχναν μορφές αφέλειας και ενός ιδιότυπου ιδεολογικού χύμα, με ικανό και αναγκαίο κριτήριο να ξέρουν να ξεχωρίζουν τον ζωχό από το μυρώνι.Ό,τι έπρεπε ,έχοντας απέναντι τον Κυριάκο, τον Άδωνι και τον Κομισκόρτη Βορίδη.
Η επιλογή Αιχμής της Ομάδας, ήταν η Αμαλασούνθα.΄Ηταν επιμελής, αμείλικτη και το μόνο της μειονέκτημα ήταν πως πίστευε κατά γράμμα τις γενικές οδηγίες. Γι΄αυτό και άρχισαν να αναφύονται προβληματάκια.
Οπότε, την ασιγκουτού και την σχετική κοπτάτσια, ανέλαβε ο Μαιτρ-σαν, ο Ιάπων.Σε κάτι τέτοια, ήταν ακαταμάχητος.
Ήταν ικανός, φλυαρώντας με την παρέα του,χρησιμοποιώντας αυτί-παντόφλα, να παρακολουθήσει δυό τραπέζια παραδίπλα, την συζήτηση μνημονιακών χαρτογιακάδων και λαμβάνοντας το απόσταγμα των αναλύσεών τους, να παρουσιάσει στην έκθαμβη ομήγυρή του, την νεοπαγή θεωρία του γιά τον «βολιβιανό παμπλοαλγερινισμό» ή το σύνδρομο «του κομπραδόρικου γκαρικουπερισμού».
Από την συνάντηση του Μαιτρ με την Αμαλασούνθα ελάχιστα διασώθηκαν, διότι ο ρουφιάνος μου ,ένα γκαρσόνι , ιδεολογικά στραμμένο στο κόμμα του ποταμού Ιαξάρτη, δυσκολευόταν στην απομνημόνευση πολυσύλλαβων λέξεων.Κατάφερα πάντως να συνθέσω μιά αξιόπιστη σύνοψη:
«Κοπέλα μου, σε κατηγορούν επειδή παράγεις έργο. Και τον Στουρνάρα θα προσκομίσεις στην Εξεταστική, και ξεμπροστιάζεις τους μπάτσους και κατάφερες να βρεις συμμάχους εναντίον του άδικου υπερδανεισμού μας. Και τα αντίμετρα που σπέρνεις στο ραντάρ των Εναντίων, καλά είναι. Αλλά δεν κρύβεις τον στρατό σου! Και ο Ενάντιοι φυλάγονται. Μη μου είσαι τόσο εύθικτη. Ρίχνε καπνογόνα. Να αλλάξεις το σλόγκαν σου, από το «τι γυρεύει τέτοιαν ώρα, ο ψαράς μέσα στη χώρα» στο πιό απειλητικό «όταν με βλέπεις να περνώ από τη γειτονιά σου,πρέπει να το σακουλευτείς πως θα ΄βρεις τον μπελά σου».Διότι έχουμε πληροφορίες ότι οι Ενάντιοι θα φέρουν άλλον μουστερή να σε πολεμάει στη Βουλή»
Μετά, έμαθα πως ένα περίπολο θαυμαστών της Αμαλασούνθας τριγύρισε το τραπέζι που εκάθητο με τον Μαιτρ και ως παιγνιώτες και ανακαριστές, της φώναζαν «σπολλάτη».
άσχετο:
Αμαλασούνθα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Αμαλασούνθα (Amalasunta, 495 – 30 Απριλίου 535) ήταν βασίλισσα των Οστρογότθων (526-534) Ήταν κόρη του Θεοδώριχου του Μεγάλου.
Παντρεύτηκε το 515 τον Ευθάριχο (περ. 480-522), ένας ευγενής Οστρογότθος της δυναστείας των Αμαλ, ο οποίος είχε προηγουμένως ζήσει στην Ισπανία των Βησιγοτθων, γιος του Βιδεριχου (γ. 450), εγγονός του Berismund (γ. 410), και δισέγγονος του Thorismund (πέθανε μετά το 400), βασιλιάς των Οστρογότθων περ. 400.
Όταν ο σύζυγός της πέθανε, προφανώς στα πρώτα χρόνια του γάμου της, την αφησε με δύο παιδιά, τον Αταλάριχο και την Ματασούνθα (περ. 517 – μετά το 550) Η σύζυγός περ. 550 του Γερμανού. Μετά το θάνατο του πατέρα της το 526, ο γιος της Αταλάριχος, τον διαδέχτηκε, αλλά η Αμαλασούνθα κράτησε την εξουσία ως αντιβασιλισσα για τον 10χρονο γιο της. Βαθιά διαποτισμένη με το παλιό ρωμαϊκό πολιτισμό, έδωσε και στον γιο της την ρωμαϊκή παιδεία άλλα ήταν κάθετη με της ιδέες των Γοτθων ευγενών που θέλανε να ακολουθήσει της δίκες τους φιλοδοξίες. Ως αποτέλεσμα, ο Αταλάριχος έπινε υπερβολικά και επιδόθηκε σε άσωτη ζωή που κατέστρεψε τις προοπτικές του και, τελικά, τον οδήγησε στο θάνατο. Ο θάνατος του γιου της το 534 σημειώσει μεγάλη αλλαγή στη στάση των υποθέσεων. Έχοντας χάσει εν μέρη την επιρροή της η Αμαλασούνθα προσπάθησε να ξαναπάρει την εξουσία των Οστρογότθων. Μετά την επιτυχή καταστολή μιας συνωμοσίας εναντίον της το 533, διέταξε τον θάνατο τρεις Οστρογότθους ευγενείς που ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στην συνωμοσία. Και ταυτόχρονα άρχισε διαπραγματεύσεις με τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α’, με στόχο να δώσει συμβουλές στα σημεία που θα μπορεί να εισβάλει στον επερχόμενο πόλεμο, από την βόρεια Αφρική στην Σικελία με στόλο, και από την Δαλματία κατευθείαν στην Ραβένα με στρατό, και για την απόδραση της με όλο το Γοτθικό θησαυροφυλάκιο στην Κωνσταντινούπολη.
Τώρα η βασίλισσα, Αμαλασούνθα έκανε τον ξάδελφό της, Θεόδατο συνεργάτη του θρόνου της με σκοπό την ενίσχυση της θέσης της. Η επιλογή ήταν ατυχής, γιατί ο Θεόδατος σφετεριστικέ τον θρόνο της και προώθησε την αποστροφή των Γότθων, από το Βυζάντιο. Και με εντολή του η Αμαλασούνθα φυλακίστηκε σε ένα νησί στη λίμνη της Τοσκάνης Μπολσένα. Ο Θεόδατος καθώς σφετερίστηκε το θρόνο και την φυλάκισε, ζήτησε από τον Ιουστινιανό να τον αναγνωρίσει. Ο διπλωμάτης Πέτρος Πατρίκιος συνάντησε τους πρεσβευτές του Γότθου βασιλιά καθ/οδόν προς την Ιταλία, στον Αυλώνα, και ενημέρωσε την Κωνσταντινούπολη ζητώντας οδηγίες. Ο Ιουστινιανός διεμήνυσε στο Θεόδατο ότι η Αμαλασούνθα ήταν υπό την προστασία του και ότι δεν θα έπρεπε να την πειράξει. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Πέτρος κατέφθασε στην Ιταλία η Αμαλασούνθα ήταν ήδη νεκρή, γιατί στις 30 Απριλίου, την άνοιξη του 535, είχε στραγγαλιστεί στο μπάνιο της από συγγενείς των ευγενών που σκοτώθηκαν μετά την πλοκή του 533.
Η εξιστόρηση του Προκόπιου στους «Γοτθικούς Πολέμους» του είναι ασαφής για το περιστατικό αυτό, αλλά στην «Απόκρυφη Ιστορία» λέει ξεκάθαρα πως ο Πέτρος επέτρεψε να σκοτώσουν την Αμαλασούνθα κατ’ εντολή της Θεοδώρας που την θεώρησε πιθανή απειλή για την εξουσία της. Παρά τις όποιες κρυφές διαβεβαιώσεις της Θεοδώρας στο Θεόδατο, ο Πέτρος καταδίκασε το γεγονός και ξεκαθάρισε ότι, ως αποτέλεσμα, θα ακολουθούσε πόλεμος χωρίς καμία ανακωχή μεταξύ Βυζαντίου και Γότθων. Ο Ιουστινιανός χρησιμοποίησε τον θάνατό της ως αφορμή πολέμου εναντίον των Γότθων, αποστέλλοντας τον Μούνδο στη Δαλματία και τον Βελισάριο στην Ιταλία.
Οι επιστολές του Κασσιόδωρου, που ήταν επικεφαλής υπουργός και λογοτεχνικό σύμβουλος της Αμαλασούνθα, και οι ιστορίες του Προκοπίου και του Ιορδάνη, μας δίνουν πληροφορίες μας για τον χαρακτήρα της Amalasuntha.
Η ζωή της Αμαλασούνθα έγινε το αντικείμενο μιας τραγωδίας, το πρώτο έργο που γράφτηκε από τον νεαρό Κάρλο Γκολντόνι (Carlo Goldoni) και παρουσιάστηκε στο Μιλάνο το (1733).
Ο αστεροειδής 650 Αμαλασούνθα πήρε το όνομα της προς τιμήν της.
