Ανάλυση | 23:22 | 14 Ιουν. 2015
Ο αρθρογράφος των Financial Times Βολφγκανγκ Μούνχαου βάζει κάτω τα οικονομικά δεδομένα που έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα σε περίπτωση που δεχτεί τις προτάσεις των θεσμών, αλλά και σε περίπτωση που επιμείνει στο «όχι» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμα και σε περίπτωση Grexit δεν έχει να χάσει τίποτα, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Όπως εκτιμά, Γερμανία και Γαλλία μόνο, θα χάσουν 160 δισ. ευρώ σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας.
Ολόκληρο το άρθρο:
Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα το περίφημο «take it or leave it». Τι θα έπρεπε να κάνει;
Πρώτον, θα πρέπει να συγκρίνουμε τα δυο ακραία σενάρια: Να αποδεχτεί την τελική προσφορά των δανειστών ή να φύγει από την Ευρωζώνη. Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξεως του 1,7% του ΑΕΠ εντός έξι μηνών.
Ο συνάδελφός μου, Martin Sandbu, υπολόγισε πώς θα επηρεάζει μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας το ρυθμό ανάπτυξης της Ελλάδας. Επέκτεινα τον υπολογισμό για να συμπεριλάβω ένα πρόγραμμα αναπροσαρμογής τεσσάρων ετών, όπως απαιτούν οι δανειστές. Με βάση αυτόν, φθάνω σε ένα νούμερο σωρευτικού πλήγματος της τάξης του 12,6% του ΑΕΠ στην τετραετία. Ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ θα πλησιάσει το 200%.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι η αποδοχή του προγράμματος θα αποτελέσει μια διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού.
Εχει καλύτερα αποτελέσματα το άλλο ακραίο σενάριο του Grexit: Σίγουρα, για τρεις λόγους.
Η πιο σημαντική επίπτωση είναι ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεφορτωθεί όλη αυτή την τρελή δημοσιονομική προσαρμογή. Η χώρα θα πρέπει και πάλι να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που θα απαιτήσει μια έκτακτη αναπροσαρμογή, αλλά αυτό είναι όλο.
Η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε έναντι όλων των πιστωτών του επίσημου τομέα –το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταερότητας (ESM), και στα διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης. Όμως θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια από τον ιδιωτικό τομέα, με το στρατηγικό στόχο να επανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές μετά από λίγα χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά το Grexit κανείς δεν θα χρειάζεται να φοβάται το ρίσκο νέας υποτίμησης. Επίσης η πιθανότητα ξεκάθαρης χρεοκοπίας θα μειωθεί κατά πολύ καθώς η Ελλάδα θα έχει κηρύξει ήδη στάση πληρωμών επί των χρεών προς τον επίσημο τομέα και θα έχει κάθε λόγο να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών.
Ο τρίτος λόγος είναι η επίπτωση στην εξωτερική θέση της οικονομίας. Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία. Σχεδόν τρία τέταρτα του ΑΕΠ βρίσκονται εντός της χώρας. Από το ¼ που δεν βρίσκεται εντός, τα περισσότερα κεφάλαια έρχονται από τον τουρισμό, που θα επωφεληθεί από μια υποτίμηση. Η συνολική επίπτωση της υποτίμησης δεν θα είναι τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοιχτή οικονομία όπως η Ιρλανδία αλλά θα είναι επωφελής σε κάθε περίπτωση.
Από τις τρεις επιπτώσεις, η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν σε πιο μακροχρόνια βάση.
Το Grexit βέβαια έχει παγίδες, κυρίως βραχυπρόθεσμα. Η απότομη εισαγωγή ενός νέου νομίσματος θα είναι χαοτική. Η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους και να κλείσει τα σύνορα.
Οι απώλειες την πρώτη χρονιά θα είναι μεγάλες, αλλά μόλις κοπάσει το χάος η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.
Η σύγκριση αυτών των δύο σεναρίων μου θυμίζει την παρατήρηση του Γούινστον Τσόρτσιλ ότι το να είναι κανείς μεθυσμένος περνάει σταδιακά, σε αντίθεση με το να είναι κανείς άσχημος. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο και θα παραμείνει έτσι. Το δεύτερο προκαλεί ένα δυνατό πονοκέφαλο που ακολουθείται από μια κάποια νηφαλιότητα.
Οπότε αν αυτή ήταν η επιλογή, οι Έλληνες θα είχαν ένα εύλογο λόγο να προτιμήσουν το Grexit. Αλλά αυτή δεν είναι η επιλογή που θα κάνουν αυτή την εβδομάδα. Η επιλογή είναι ανάμεσα στην αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης των δανειστών. Το Grexit είναι ένα πιθανό αλλά όχι και αναγκαίο συνεπακόλουθο της επιλογής αυτής.
Αν ο κ. Τσίπρας έλεγε όχι στην προσφορά και έχανε την τελευταία διορία – την συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 18 Ιουνίου – θα κατέληγε στην αθέτηση πληρωμών σε λήξεις χρέους τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Στο σημείο εκείνο η Ελλάδα θα ήταν ακόμα μέσα στην ευρωζώνη και θα αναγκαζόταν να φύγει αν η ΕΚΤ μείωνε την ροή της ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες κάτω από ένα ανεκτό όριο. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δεδομένο.
Οι πιστωτές της ευρωζώνης μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν στο σημείο εκείνο για μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Απλά αναλογιστείτε την θέση τους. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει σε όλο το χρέος του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα έχαναν περίπου 160 δισ. ευρώ. Οι Άγγελα Μέρκελ και Φρασνουά Ολάντ θα έμεναν στην ιστορία ως οι ηγέτες που υπέστησαν την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική ζημιά.
Οι πιστωτές απορρίπτουν οποιοδήποτε διάλογο για την ελάφρυνση χρέους τώρα, αλλά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν μόλις η Ελλάδα αρχίσει να αθετεί πληρωμές. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα επωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, από την στιγμή που η δημοσιονομική προσαρμογή για την εξυπηρέτηση ενός μικρότερου χρέους θα ήταν πιο ανεκτή. Οι πιστωτές θα είχαν την δυνατότητα να ανακτήσουν ορισμένες από τις βέβαιες, σε διαφορετική περίπτωση, ζημίες.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεν μπορεί να χάσει αν απορρίψει την προσφορά αυτής της εβδομάδας.
Μετάφραση: Euro2day.gr
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Δημοσκόπηση Marc: Ναι σε συμφωνία, ευρώ και ΣΥΡΙΖΑ
FT: Οι έξι ημερομηνίες που θα κρίνουν την συμφωνία
Σχολιασμός
Athanasios Papadopoulos · Εργάζεται στην εταιρεία Φιλόλογος καθηγητής Γερμανικών Μεταφραστής
Ένα ακόμη εξαιρετικό και άκρως κατατοπιστικό άρθρο του Wolfgang Muenchau, το οποίο άκρως τεκμηριωμένα καταρρίπτει την προπαγάνδα των εγχώριων συστημικών και διαπλεκόμενων ΜΜΕ για την “δήθεν αποκάλυψη” που θα προκαλέσει η έξοδος από το Ευρώ! Είναι πραγματικά θλιβερό που το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ τρέμει σαν το φύλλο στην προοπτική εξόδου από το Ευρώ και επιμένει σε μία καταστροφική γραμμή συχνών υποχωρήσεων που αποθρασύνει τους Ευρωκράτες και τους κάνει να προβάλουν όλο και πιο σκανδαλώδεις απαιτήσεις, που, αν γίνουν έστω και λίγο δεκτές, θα βυθίσουν την οικονομία σε ακόμη πιο μεγάλη ύφεση, θα οδηγήσουν την κοινωνία σε μαζική εξαθλίωση – και την Αριστερά σε πολιτικό χαρακίρι!
Σοφία Τζάνη · ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
γι αυτο “διαπραγματευονται”(λεμε τωρα)… γι αυτο εχουν αρχισει αδιακοπες “αναλυσεις” απο τον γκουρου μπαμπη και τα ποταμια στα καναλια… τρομοκρατουν τον κοσμο με αρμαγεδδωνες… ως και ελευθερη ωρα διαβαζουν που ειναι μανα στα σεναρια βιβλικης αποκαλυψης…
Αντε παλικαρι μου Τσιπρα, ποτε να καταλαβεις οτι αυτοι οι τοκογλυφοι δεν ενδιαφερονται για το καλο της χωρας παρα μονο για να μας εχουν για παντα μια αξιολυπητη αποικια εξαρτημενη απ τους τραπεζιτες?
Καθεσαι και διαπραγματευεσαι με ΔΝΤ, τα καθαρματα που λεηλατησαν τη Λατινικη Αμερικη? Τα καθαρματα των οικονομικων δολοφονων και του αποδεκατισμου της μεσαιας ταξης σε ολο τον κοσμο?
ΞΥΠΝΑ, επρεπε να παμε δραχμη ποσους μηνες πριν. Να τελειωνουμε επιτελους με αυτο το κωμικοτραγικο δραμα.
