«Άκου δημοσιογραφάκο»
(είσαι καννίβαλος)
Εσένα λέω.
Εσένα που πρωί-πρωί
απειλητικά το δάχτυλο κουνάς
εσένα που το φόβο επικαλείσαι
τείχος στη μαζεμένη μου οργή.
Εσένα λέω
αγράμματε κι αμόρφωτε!
Δέν υπάρχει τρόπος
να προβλεφθεί ισοροπία κατά Νάς,
άδικα γαβγίζεις·
ποτέ ο παίκτης δέ θά ‘ναι ένας και μοναδικός,
η ιστορία τους δικούς της νόμους έχει
μήν εκπλαγείς αν αύριο δείς
ίδια πολυτεχνεία
μ’ αυτό του εβδομήντα τρία.
Εσένα λέω·
εσένα που μας λες
πράττεις ελεύθερα και σκέφτεσαι
ενώ πράττεις αυτό
που κάποιοι άλλοι σκέφτονται «ελεύθερα» για σένα.
Ναί ρέ· εσένα λέω.
Όπου νά ‘ναι έρχεται η στιγμή
το φόβο να συντρίψει η οργή
κι εφόσον λείπει η μηχανή
από την έκρηξη να κινηθεί,
αυτή θα εκτονωθεί τα πάντα διαλύοντας
και πρώτα-πρώτα εσένα δύστυχε!
Ε. Κ. Γιαννελάκης.