Μπορεί να μη θυμάστε, αλλά αισθάνομαι πως ζούμε μέρες Κέρκυρας του 1965. Τότε, η Αυλή αλληλογραφούσε με τον Παπανδρέου. Δεν συμφωνούσε στην αλλαγή ενός υπουργού της κυβέρνησης. Και χρησιμοποιώντας μια «φλου» σιωπή του τότε πρωθυπουργού, θεώρησε πως είχε παραιτηθεί και υλοποίησε δυο πράγματα: την άγρια διάλυση της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την αναζήτηση νέου πρωθυπουργού.
Ακολούθησαν τα Ιουλιανά, που κατέληξαν, μετά από ένα τραγικό, οπερετικό και ματωμένο δίμηνο σε μια κυβέρνηση Στεφανόπουλου. Ο μοναδικός στόχος ήταν να μη γίνουν εκλογές. Και όντως, άργησαν οι εκλογές. Ακριβώς εννέα χρόνια και κάτι μήνες.
Τώρα, απ΄όσο βλέπω (διότι δεν παραιτούμαι από την άποψη πως έχω τελείως στραβωθεί, έτσι κουραστικά και παραποιητικά που μας βομβαρδίζουν διάφορες ομάδες επιρροής με ό,τι νά ναι ειδησεογραφία) οι εκλογές δεν βρίσκονται καν στο οπλοστάσιο του Τσίπρα. Μπορεί να τις ζητήσει,αλλά το Σύνταγμα γράφει άλλα.
Μπορεί απλώς να καταθέσει την εντολή του. Και ο Πρόεδρος, αναγκαστικά, να δώσει διερευνητική για σχηματισμό κυβέρνησης, στη Νέα Δημοκρατία.Η εντολή θα σταματήσει εκεί, επειδή τρίτο κόμμα στο Κοινοβούλιο είναι η Χρυσή Αυγή.
Γι αυτό δεν έφευγε τόσους μήνες ο Σαμαράς,παρά την δημοσκοπική του κατρακύλα!
Δεσμεύτηκε πως ευνοεί κυβέρνηση χωρίς την αφεντιά του και χωρίς τον Τσίπρα. Για μένα,αυτό σημαίνει πρωθυπουργός που να μοιάζει με τον Γιάννη Στουρνάρα. Θα τον υποστηρίξουν η Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ. Τα κουκιά δεν φτάνουν.
Παρεκτός και εξαερωθεί η κυβερνητική πλειοψηφία.
Πως είπατε; Αυτά δε γίνονται; Πως έγινε τότε και εξαερώθηκε η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ το 2011; Πως έγινε και εξαερώθηκε η πλειοψηφία του 1965;
Βάση αυτού του πιθανολογήματος, είναι η εκδοχή του διαμελισμού της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και η αποστολή με κούριερ κάθε πιθανότητας εκλογών, εκεί, εκεί, βαθιά στο 2019.
Φυσικά, θα υπάρξουν νέα Ιουλιανά. Ακόμη και το δημοψήφισμα είναι επισφαλής κίνηση. Δημοψήφισμα με κλειστές τράπεζες και απλήρωτο δημόσιο; Ονειρεύεστε.
Αν ο Τσίπρας δεν υπογράψει, όπως αφήνει να διαρρεύσει, και ζητήσει δημοψήφισμα, να περιμένετε να ξαναδουλέψει ο μηχανισμός που απαξίωσε τον Παπανδρέου-εγγονό. Όπως και να ξανασκεφτούν, διάφοροι μέσα στους ΑΝΕΛ , την πολιτική καταγωγή τους.
Αυτά είναι περίπου απραγματοποίητα, καθώς οι βουλευτές που θα συνταχθούν ομόθυμα με την υπογραφή συμφωνίας είναι προσώρας 106. Λείπουν 45. Εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, από την πλειοψηφία του 1965, έφυγαν ,σε δύο παρτίδες, 21 και 25 βουλευτές. Σύνολο 46.
Αν από το καλοκαίρι του 1965, έως την άνοιξη του 1967, τολμούσες να πεις ότι οι αποσχισθέντες θα είχαν το παραμικρό πολιτικό μέλλον στην χώρα ,θα εισέπραττες μούτζες και καταισχύνη. Αλλά είχαν και παραείχαν. Έγιναν αξιοσέβαστα κυβερνητικά στελέχη και έφτασαν να πρωθυπουργέψουν.
Συμπεραίνω πως άν οι δανειστές μας, μέσα στην τρικυμία του Σαββατοκύριακου, εξαφαλίσουν μιά καλή πιθανότητα να υπάρξει, ενάντια σε κάθε λαϊκή βούληση, κυβέρνηση προθύμων,δεν θα κάνουν πίσω σε τίποτε.
Αν δεν βρούνε τα κουκιά που ψάχνουν, χωρις να μαλακώσουν, θα βρούνε καμιά ψευτοπαράταση, και θα συνεχίσουν την πίεση. Ακόμη κι αν ο Τσίπρας υπογράψει και περάσει από τη Βουλή τη συμφωνία, τον έχουνε σταμπάρει και θα συνεχίσουν το τραλαλί τραλαλό.
Μη τολμήσετε ή μην ελπίσετε πως επιχειρώ κάτι παραπάνω από την έκφραση ενός φόβου στα όρια του παραληρήματος.
Δειτε επίσης: