πενηντάευρα untoldthe greekcloud | 16.07.2015 | Κυριακή 14:27
Τρα-γι-κή επιλογή. Ανώριμη. Ενδέκατος στη σειρά. Τι διάολο, κανείς δεν πήγε θάλασσα, κανείς δεν σέβεται τα κυριακάτικα οικογενειακά τραπεζώματα, κανείς δεν λυγίζει κάτω απ’ τους 34°C; Από πόσα ΟΧΙ είναι φτιαγμένη αυτή η ράτσα Ηρώων; Έφυγα νηστικός.
Δευτέρα 00:08
Πρώτη φορά μεταμεσονύχτια. Nosferatu σαν. Πέρασα πρώτα από δυο, στο ένα περίμεναν δώδεκα που μου φάνηκαν αγριεμένοι, στο άλλο κανείς γιατί είχε -όπως διαπίστωσα- αιματοκρίτη 0. Στο τρίτο ήμουν ο πέμπτος στη σειρά. Μόνο άντρες και όλοι ντυμένοι τραγικά. Ο ένας με βερμούδα παραλλαγής, μαύρο κασκορσέ, φαλάκρα/κοτσίδα, κοιλαράς. Κανένα ενδιαφέρον, ούτε καν στυλιστικά, την ώρα της αναμονής. Έβγαλα από ένα πενηντάρικο για κάθε κάρτα. Εικοσάρικα δεν είχε.
Τρίτη 00:19
Άργησα σήμερα γιατί ξέχασα να βάλω ξυπνητήρι 12 παρά τέταρτο. Πήγα πρώτα στο άρρωστο χτεσινοβραδινό, κανένα γαϊδούρι δεν σκέφτηκε να βάλει μισή φιάλη αίμα. Αν συνεχίσουν αυτό το βιολί αύριο θα είναι νεκρό. Κι εγώ μαζί. Μετά πήγα στο γνώριμο. Έκτος. Μπροστά μου η φαλάκρα/κοτσίδα και άλλος ένας με σκεμπέ, βερμούδα/φανελάκι Thassos. Μία παρά τέταρτο ξανακοιμόμουν, loaded. Εικοσάρικα δεν είχε.
Tετάρτη 00:02
Ημίθεος. Πάνω στην αλλαγή βάρδιας και πέμπτος στη σειρά, στο γνώριμο ξανά. Δεν δίνει εικοσάρικα αλλά δικαιολογημένα, μόλις τρίτο ραντεβού, έχει και αρχές και ηθική αυτό το ΑΤΜ. Πίσω από μένα περιμένει τριανταπεντάρα με curves και δεκάποντα. Σκέφτηκα να της παραχωρήσω τη σειρά μου -γιατί πόσες φορές να γυρίσεις προς τα πίσω να δεις πόσο έχει μεγαλώσει η ουρά πριν σε πάρει χαμπάρι; – αλλά φοβήθηκα μη με λυντσάρουν ως πλούσιο και έχοντα. Χώρια η πρόκληση με τις δυο κάρτες. Ελπίζω και αύριο βράδυ την ιδία ώρα να είναι εδώ η καλλίπυγος. Οι δυο κοιλαράδες με τις βερμούδες ήταν. Με χαιρέτησαν όταν μπήκα στη σειρά. Κολλητάρια.
Πέμπτη 00:04
Δεν είναι εδώ τα δεκάποντα. Ούτε καν η τριανταπεντάρα σκέτη. Οι κοιλαράδες είναι, ανταπόδωσα ανόρεχτα ένα «γειά», περίμενα τη σειρά μου διαβάζοντας στο κινητό παλιά sms, της εποχής που τα ATM βγάζαν και χιλιάρικα και λουκάνικα. Σε δέκα λεπτά τέλειωσα. Τέλειωσε και η μπαταρία. Τέλειωσαν και τα εικοσάρικα πριν φτάσω.
Παρασκευή 06:54
Δεν είχα ύπνο, αντί να κυλιέμαι στο κρεβάτι είπα να πιάσω στασίδι νωρίς. Πήγα στο γνωστό, ήδη περίμεναν δυο αχτένιστες κυρίες, η μια με φλεβίτιδα και πέδιλα Adams και ένας παπάς. Τι σκατά ράτσα είμαστε; Τόσο δούλοι του χρήματος πια… Ευτυχώς δεν ήταν οι κοιλαράδες, δεν μπορώ να υποκρίνομαι κοινωνικότητες. Σιγά μην είχε εικοσάρικα.
Σάββατο 00:34
Έβλεπα στο ντιβιντί το Van Helsing για να ξέρω να προφυλάγομαι και ξεχάστηκα. Πρώτα πήγα σε κείνο χωρίς αιματοκρίτη, τώρα είχε κοντά 40. Και είκοσι στην ουρά. Μη δουν οι καργιόληδες ATM να ξαναπαίρνει τα πάνω του, αρχίζουν τα επισκεπτήρια, ασιχτίρι πια. Μετά πήγα στο ΚΤΕΛ. Κανείς στην ουρά. Λογικό, αφού δεν υπήρχε ΑΤΜ. Ποιος μαλάκας μου ‘δωσε εμπιστευτική πληροφορία; Ξαναπήγα στο γνωστό, προσευχόμουν να μη ξαναβρώ τους κοιλαράδες. Με λυπήθηκε ο Θεός των ΑΤΜ. Σε είκοσι λεπτά ξεμπέρδεψα. Ευτυχώς αύριο Κυριακή, θα κοιμηθώ. Και θα ονειρεύομαι εικοσάρικα.
Κυριακή 00:12
O αδερφός μου είχε την φαεινή ιδέα να μου δώσει και την κάρτα του μπαμπά. Από σήμερα με τρεις κάρτες. Να βάλω κανένα φυλαχτό, δεν το γλιτώνω το κακό το μάτι. Ευτυχώς ήταν μόνο δυο νεαρές άχρωμες πίσω από μένα και πιάσαν κουβέντα μεταξύ τους για τη Μποφίλιου και κάτι γυναικολογικά και ξεχάστηκαν και γλίτωσα. Τρία πενηντάρικα. Καλή μπάζα. Αλλά μου λείπουν τα εικοσάρικα.
Δευτέρα 07:41
Μου είπε με την τσίμπλα στο μάτι «αφού πήρες και του μπαμπά σου, πάρε και της μάνας μου». Της μάνας σου. Την πήρα. Ήμουν έκτος στη σειρά, την ώρα που πατούσα το ένα pin πίσω από το άλλο ένιωθα τις μαχαιριές των πέντε που περιμέναν τη σειρά τους πίσω μου. Ίδρωσα από το άγχος παρότι ψύχρα είχε. Εικοσάρικα δεν είχε.
Τρίτη 00:08
Ξαναπήγα στο ΚΤΕΛ, τελικά είχε ATM από την πίσω πλευρά. Ντιπ μαλάκας. Δεν υπήρχε ψυχή, ούτε και πολύ φως. Φοβήθηκα. Κοιτούσα λοξά πίσω απ’τον ώμο μου όσο πληκτρολογούσα το πρώτο pin. Σε 4 λεπτά έφυγα με 200 ευρώ. Ένιωσα σαν να έκλεβα παρεκκλήσι. Εδώ κι αύριο, είναι να μη σπάσει η χολή σου, μετά ούτε φυτιλάκι αφήνεις.
Τετάρτη 01:21
Έβλεπα Countess Dracula’s Orgy of Blood και ξεπατίκωνα κόλπα μπας και καταφέρω να βγάλω εικοσάρικα και άργησα. Mόνο ένας. Ξίνισα λίγο, τι σκατά κάνει στο δικό μου ΑΤΜ. Τέλος πάντων, ευγενικός κύριος ήταν, με καληνύχτισε κιόλας φεύγοντας, άμα ήταν πίσω από μένα ήθελα να δω το σαβουάρ βιβρ του. Πάλι 200 ευρώ, δεν θα μείνει ζωντανό στο δάσος όπως πάω. Γενοκτονία. Έφυγα και γυάλιζε το μάτι μου απ την ηδονή.
Πέμπτη 00:05
Τρεις. Γαμώ το φελέκι μου, τίποτε δεν μένει κρυφό σ’ αυτή την κωλοπόλη. Ο μπροστά από μένα βάζει δυο κάρτες. Εντελώς γαϊδούρι. Μα εντελώς. Περιμένουν κι άλλοι ρε κύριος, αλτρουισμός my ass. Πήρα τα 4 πενηντάρικα και από τα νεύρα μου ξέχασα ποιο είναι ποιανού, θα τα χωρίσω μετά, στο σπίτι.
Παρασκευή 00:11
Kανείς. Υπάρχει Θεός. Δεν μπορούμε προσωρινά να σας εξυπηρετήσουμε. Σιγά μην υπάρχει. Πάω στο γνωστό. Έντεκα στη σειρά. Και το φανελάκι Thassos έβδομος. Καλά, δεν το πλένει ποτέ το ρημάδι; Νομίζω ότι γύρισε και με χαιρέτησε. Του ‘λειψα. Την ώρα που βάζω την πρώτη κάρτα έχει άλλους πέντε μετά από μένα. Όταν βάζω τη δεύτερη έξη. Όταν βγάζω το τρίτο πενηντάρικο οκτώ. Στο τέταρτο δεν τόλμησα να κοιτάξω. Ένιωθα την ένταση να βράζει, κάτι μουρμουρητά πήρε το αυτί μου αλλά έκανα τον κουφό. Απομακρύνθηκα με 200 ευρώ λάφυρο αλλά τοίχο τοίχο, you never know.
Σάββατο 08:16
Mετά τον φούρνο, πριν τη λαϊκή. Ούτε κατά διάνοια στο ΚΤΕΛ, έχει κόσμο, έρχονται όλα τα λεωφορεία απ΄τα χωριά, τι έρχονται να κάνουν εδώ και δεν κάθονται στα καφενεία τους δεν το καταλαβαίνω. Ούτε στο πρώην αναιμικό πάω, είναι πενήντα μέτρα μακριά απ΄το παζάρι, τέτοια μέρα πιο εύκολα βγάζεις λεφτά απ’ το θησαυροφυλάκιο του Μακ Ντακ. Πάω στο γνωστό, περιμένουν ήδη εφτά. Φακ. Οι κοιλαράδες λείπουν, always look at the bright side of life. Mέχρι να ΄ρθει η σειρά μου η ουρά μετράει δώδεκα. Θα με λυντσάρουν ρε πούστη μου, άμα συνεχιστεί αυτό το βιολί θα παίρνω ενάμισο zanax. Πήρα τέσσερα ολόκληρα πενηντάρικα και καμιά δεκαριά χαμηλόφωνες κατάρες. Άμα ήμουνα στην Αιτή ή βρισκόταν κανείς Van Helsing στην ουρά, θα την είχα γαμήσει.
Κυριακή 00:11
Στο ΚΤΕΛ. Ήδη τρίτος. Οι δυο μπροστά κουβαλάνε από τρεις κάρτες έκαστος. Δηλαδή θα είσαι τρίτος αλλά θα είναι σαν να είσαι έβδομος. Μετά ο Σόιμπλε μας φταίει. Πιο πολλές κάρτες από αμαρτίες έχουμε. Άλλα διακόσια ευρώ στο δισάκι. Ξεκλήρισμα. Φοβάμαι πως κάποια μέρα θα πάω και θα βρω κρεμασμένα σκόρδα στα ATM. Έπεσα στο κρεβάτι εξαντλημένος από τη σκέψη. Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ, εκείνο το χρώμα από ένα εικοσάρικο, αποκοιμήθηκα.
Δευτέρα 07:32
Πού πας ρε Καραμήτρο…..Δεκαπέντε στην ουρά. Άντε γεια. Ουπς! Τα δεκάποντα είναι προτελευταία όμως. Και μυρίζουν Escape. Δε γαμείς, ας πάμε στη δουλειά και μισή ώρα αργότερα. Άμα έχει και εικοσάρικα….
(θα συνεχίζεται)
