νέα κυβέρνηση, νέος «λαός»

Hταν μια κίνηση, τη σημασία της οποίας είχαμε τελικά υποτιμήσει. Ο λόγος για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ιδρυμα Καραμανλή (6.3.2013), με την οποία ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρόσθεσε το δικό του λιθαράκι στην αγιογραφία του εκλιπόντος «εθνάρχη», αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του ιστορικού ηγέτη της ελληνικής Δεξιάς έναν «πολιτικό που αντιλαμβανόταν τις ανάγκες του καιρού του», «διέθετε πολιτικό τσαγανό» και μετά το 1974 «κατάφερε μια σπάνια πολιτική και προσωπική υπέρβαση».

Φωτογραφία (1) |      ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η αναπάντεχα συμφιλιωτική αυτή αποτίμηση είχε τότε ερμηνευτεί ως συγκυριακή «στρατηγική προσέλκυσης καραμανλικών ψηφοφόρων» και απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ «να γίνει αποδεκτός από αστικά κοινωνικά στρώματα». με την ύστερη γνώση που μας προσφέρουν οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, διαπιστώνουμε ωστόσο πως η επίμαχη ομιλία αποκάλυπτε στην πραγματικότητα πολύ περισσότερα για την προσωπική κοσμοθεωρία και στρατηγική του εκκολαπτόμενου πρωθυπουργού, απ’ ό,τι μπορούσε να φανταστεί κανείς εκείνη την εποχή.

  Φωτογραφία (2) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Αναλύοντας στην ΕΡΤ1 το σκεπτικό της αποδοχής του τρίτου Μνημονίου ο πρωθυπουργός φόρεσε έτσι τα παπούτσια όχι του «λαϊκιστή» Ανδρέα αλλά του ιδρυτή της Ν.Δ., αναβιώνοντας μια μορφή του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν» κι επισείοντας τη δική του εκδοχή του διλήμματος «Καραμανλής ή τανκς».

  Φωτογραφία (3) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Οι αυτοκριτικοί τόνοι του ήταν μάλλον ειλικρινείς. Ομολογία, κατ’ αρχήν, μιας ολοκληρωτικής αποτυχίας: των ιδεών και της στρατηγικής της ριζοσπαστικής πτέρυγας της ελληνικής ανανεωτικής Αριστεράς, με όλη τη δογματική εθελοτυφλία της απέναντι στην αντιδραστική μετάλλαξη της «ευρωπαϊκής ιδέας». Και παράλληλα ερμηνεία της δικής του προσωπικής μετάλλαξης σε ηγέτη όχι πλέον της τάξης (ή ενός κοινωνικού συνασπισμού λαϊκών τάξεων), αλλά του «έθνους».

  Φωτογραφία (4) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Μεταβολής που συνοδεύεται από τις έντυπες, ραδιοτηλεοπτικές και διαδικτυακές υμνωδίες επαγγελματιών «ξεσκονιστών» με μακρά παράδοση στο γλείψιμο του Σημίτη ή του Καραμανλή τζούνιορ, ακόμη και δεδηλωμένων θαυμαστών του «εθνάρχη» Ιωάννη Μεταξά.

  Φωτογραφία (5) |      ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Οπως κάθε εθνάρχης που σέβεται τον εαυτό του, ο Αλέξης μάς φλόμωσε φυσικά κατά την ίδια συνέντευξη στα ψέματα –ισχυριζόμενος λ.χ. ότι με το νέο Μνημόνιο «δεν κόβονται μισθοί και συντάξεις», τη στιγμή που η συμφωνία του με τους εταίρους προβλέπει ρητά «ημιαυτόματες περικοπές δαπανών σε περίπτωση απόκλισης από τους φιλόδοξους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος», ρήτρα αυτολεξεί ενσωματωμένη στο άρθρο 1§25 του Ν.4334 που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη. Τη σοβαρότητα των πρωθυπουργικών καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων εγγυάται άλλωστε ευκρινώς ο διορισμός ενός κωμικού ως υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

  Φωτογραφία (6) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Η σημαντικότερη τομή αφορά ωστόσο την αναδιάταξη του κοινωνικού ακροατηρίου της κυβέρνησης. «Δεν θα δραπετεύσω από τις ευθύνες μου», ξεκαθάρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, «διότι αυτό που προέχει τούτη την ώρα είναι να διασφαλίσω, τουλάχιστον, ότι η χώρα και τα λαϊκά στρώματα δεν θα διακινδυνεύσουν μια τεράστια οικονομική καταστροφή.

  Φωτογραφία (8) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Οτι δεν θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και δεν θα χαθούν οι καταθέσεις των πολιτών». Η σωτηρία του λαού ταυτίζεται με τη διάσωση των τραπεζικών λογαριασμών, σκιαγραφώντας με σαφήνεια το βασικό target group της σοσιαλφιλελεύθερης (πλέον) κυβερνώσας Αριστεράς – και, ταυτόχρονα, το διαζύγιο της τελευταίας με όσους πολίτες δεν διαθέτουν κάποιο κομπόδεμα προς υπεράσπιση, παρά μόνο την (εφεξής θεσμικά απροστάτευτη) εργατική τους δύναμη.

  Φωτογραφία (9) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Η διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αφήνει ήδη σε τοίχους και οδοστρώματα ίχνη υβριστικά (1-2) ή πικραμένα (3). Τα νωπά κατάλοιπα της καμπάνιας τού «Οχι» αποπνέουν πια μια πικρόχολη ειρωνεία (4-8), το ίδιο και οι αφίσες του διεθνούς συνεδρίου για την «άνοδο της Δημοκρατίας» που σχεδιάστηκε κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες (10).

  Φωτογραφία (12) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Καθώς έχουν έρθει τα πάνω-κάτω (9), η κληρονομιά τού «Οχι» διεκδικείται από τα καινούργια «άκρα»: από δυνάμεις σκοταδιστικές, όπως αυτές που ταυτίζουν την ΕΚΤ και τη «νέα τάξη πραγμάτων» με τον Αντίχριστο (11), αλλά κι από το ανταγωνιστικό κοινωνικό κίνημα που αρνείται να καταθέσει τα όπλα (12).

  Φωτογραφία (11) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  

Η έκβαση της διεκδίκησης θα κριθεί στους δρόμους, μόλις ο κουρνιαχτός από το αρχικό σοκ καταλαγιάσει.

  Φωτογραφία (10) | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ