thegreekcloud |11.08.2015 | 04:11
Πάνος Θεοδωρίδης
Οι πρόσφυγες από τη Συρία είναι πλέον, με στοιχεία του Μαρτίου 2015, η πολυπληθέστερη ομάδα ξεριζωμένων.
1.7 εκατομμύρια βρίσκονται στην Τουρκία, 1.8 στον Λίβανο, 0.63 στην Ιορδανία, 0.25 στο Κουρδικό Ιράκ, 0.13 στην Αίγυπτο.΄Ενα σχετικά μικρό μέρος τους κατοικούν σε καταυλισμούς και στρατόπεδα.
Επικαιροποιημένα στοιχεία, μπορεί κάποιος να βρει στις εκθέσεις της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, που συντονίζει (η νομίζει πως συντονίζει) διεθνείς, κρατικές, μη κυβερνητικές και τοπικές οργανώσεις, κυριολεκτικά εκατοντάδες, για την ασφάλεια, την εκπαίδευση, την ιατρική φροντίδα, τις απαραίτητες υποδομες, την υγιεινή και την διατροφή αυτού του κόσμου, με καθε δυνατό τρόπο.
Η Συριακή έκρηξη, έχει και παράπλευρα σοβαρά προβλήματα, συνδεδεμένα και με άλλες προσφυγιές.
Καθώς η Ισπανία φαίνεται να έχει σφραγίσει τις εξόδους από το Μαρόκο και η ευρωπαϊκή αρμάδα στην Μάλτα και στα πέριξ προσπαθεί να ελέγξει τις Λιβυκές εξόδους των εκατομμυρίων απελπισμένων της Αφρικής, οι αφρικανοί αγωνίζονται να βρουνε διέξοδο προς την Ευρώπη, μέσω της εγγύς Ανατολής, λέγε με Τουρκία.
Εκεί, μπερδεύονται με την σταθερή ροή της προσφυγιάς από το Αφγανιστάν και τα κράτη που βρίσκονται πιo ανατολικά, που μέσω Τουρκίας πάλι, διαρρέουν από Βουλγαρία και Ελλάδα πάλι προς Ευρώπη.
Η Ύπατη Αρμοστεία δεν μπορεί να βρει τα πέντε δις δολάρια που χρειάζονται για να ανακουφίσουν τόσο κόσμο. Μόνο για τη Συρία, διαβάστε τα επικαιροποιημένα στοιχεία, έως τέλος Ιουλίου, τόσο το γενικό στρατηγικό σχέδιο, όσο και τους φακέλους για τον Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο και το Κουρδικό Ιράκ.
Σε αυτά, προσθέστε τους «σκληρούς» της ISIS και τις γραμμές που ελέγχουν, καθώς και το κρίσιμο, επικίνδυνο και καθόλου ζυγισμένο παιχνίδι της Τουρκίας που μοιράζεται έναν ενεργητικό αντικουρδισμό, με την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που παλεύει να ξεπεράσει ,ξοδεύοντας άπειρα χρήματα και άλλους πόρους για τη Συρία.
Οι αναφορές της Υπάτης Αρμοστείας, έχουν εκείνο το αδιόρατο καλβινιστικό άρωμα που συνδυάζει το δράμα με την πρακτική εφαρμογή, τις επικοινωνιακά ουδέτερες εικονογραφήσεις με τα τραγικά στοιχεία των ελλείψεων και των προβλημάτων.
Υπάρχει μικρή περίπτωση, αυτές τις αναφορές να τις έχουν ξεφυλλίσει και μερικοί Έλληνες αρμόδιοι. Μερικές από τις δράσεις που εφαρμόζονται γίνονται, αραια και πού, στρατηγικές ελληνικών υφυπουργείων, χωρις καμία αναφορά στην πηγή.
Έτσι, παίρνουμε το κολάι με τα κουπόνια διατροφής, τον τρόπο που χαράζεται ο καταυλισμός στον Ελαιώνα, τη ρουμπατσίνα εναντίον της χώρας μας, του υπεύθυνου της Υπάτης Αρμοστείας για την Ευρώπη, η ανοησία του ανοίγματος του Πανεπιστημίου Αιγαίου γιά εκπαιδευτική διεύρυνση στους Σύριους (όταν το 70% των καταυλισμένων σε τουρκικά στρατόπεδα είναι ανήλικα άτομα!) και άλλα που συμπεριλαμβάνονται στο γνωμικό «ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή».
Ενα υπεσχημένο κονδύλι απο 320 έως 470 εκατομμύρια ευρώ σε διάστημα 7 ετών, κάνει τους Έλληνες αρμοδίους να βλεπουν στον ύπνο τους μυγάκια από πακέτα ζεστού χρήματος,καθώς αρνιόμαστε την εισαγωγή τεχνολογίας, δεν συμμετέχουμε παρά μόνον ιδιωτικώς στην παγκόσμια προσπάθεια για τους πρόσφυγες και έχουμε αποκαταστήσει έναν δρόμο της Σκλαβουνιάς σπρώχνοντας όποιον έχει γερά ποδαράκια να περπατήσει τα Βαλκάνια για να «γλυτώσει».
Υπάρχει γραφείο της Υπάτης Αρμοστείας στην Αθήνα. Να προσανατολίσουμε, με την επιτροπή που μας έχει ζητηθεί τους εθελοντές και τις σοβαρές ΜΚΟ (όσες και οίες υπάρχουν) στον γενικό στρατηγικό σχεδιασμό των Ηνωμένων Εθνών.
Να χωροθετήσουμε καταυλισμούς όπου χρειάζεται και όχι όπου αποφασίζουν οι συσκέψεις. Αντί να στέλνουμε το πρόβλημα στα θυμαράκια, να ζήσουμε με αυτό.
Η κατάσταση θα χειροτερέψει στα Βαλκάνια και στην Ανατολία και μόνον η αίσθηση ότι ανήκουμε σε αυτήν την γεωγραφική ενότητα θα μας γλυτώσει από την εξαπάτηση και το λίχνισμα των προθεσμιών.
Δεχόμαστε συνεχώς μετανάστες και πρόσφυγες και στέλνουμε μετανάστες εδώ και εκατό χρόνια.Τίποτε δε μάθαμε.
Το χειρότερο: πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες πολιτες ζουνε ως μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα. Θα μου πείτε πως επι αιώνες δεν έχουμε ενσωματώσει καμία ομάδα «ξένων», παρεκτός μερικούς Βαυαρούς που ξώμειναν και μερικούς τουρίστες που ρίζωσαν.
Το μυαλό μας έχει φραχτεί από προξενειοφοβία, τουρκοφοβία, δυσπιστία κατά δανειστών και πανικό εναντίον νενέκων, διαφορετικών, μνημονιακών (και πρόσφατα αντιμνημονιακών ) και γενικό φόβο απώλειας «ταυτότητας».
Να μη αναφέρω την σιχασιά για τον «γύφτο», τον «γυφτοσκοπιανό», τον «κομιτατζή», τον «αλβανό τουρίστα», το αράπη και τον εξαθλιωμένο που μας χαλάει τα μπάνια του τουρίστα.
Κι ένα 10% των Ελλήνων που βρίσκεται κόντρα σε όλα αυτά, και το εκμεταλλεύονται δεξιοί της εποχής του Κονδύλη και δήθεν αριστεροί της σαλοτραπεζαρίας.
Ανήκουμε σε μια χώρα που ξηλώνεται κυριολεκτικά, όχι επειδή την γδύνουν, αλλά επειδή σκάλωσε το πουλόβερ της σε ένα καρφί και ξαναγίνεται μια μπάλα από μαλλί.
Η Μεσόγειος φτιάχτηκε από πρόσφυγες και μετανάστες. Που έζησαν με τον τρόμο του δυνατού γείτονα, αλλά κατάφεραν, αρκετές φορές από την δεύτερη ήδη γενιά, να αγαπήσουν αυτό που θεώρησαν ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Και ενσωμάτωσαν τα συνήθειά τους στα εθιμικά βιώματα των «εντόπιων», όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τους πρόσφυγες που βρίσκονται πάνω από πέντε γενιές στην ίδια πόλη, στο ίδιο χωριό.
Οι Έλληνες είμαστε η ιθαγένεια, η ομογένεια και η διασπορά μας. Συνυπάρχουμε και με τα τρία αυτά συστατικά. Κανένα από τα τρία δεν συντελεί στο να γίνουμε κράτος.
Δειτε επίσης:
