Το κοινωνικό και οικονομικό κατεστημένο μισεί θανασίμως τον ΣΥΡΙΖΑ
εν συνόλω. Είτε την «πλειοψηφική» είτε τη «μειοψηφική»
του τάση. | EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ19.08.2015, 15:20 | efsyn
Κώστας Ζώρας *
«Από αυτό τον τόπο και από αυτή την ημέρα, αρχίζει καινούργια εποχή της παγκόσμιας ιστορίας», Γκέτε
1792, μετά την ήττα των μοναρχικών Πρώσων και Αυστριακών από τους δημοκρατικούς Γάλλους στο Βαλμί.
Ο ιστορικός Αλμπέρ Ματιέ συνέγραψε τη μνημειώδη Ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία εκδόθηκε στην Αθήνα το 1946, από τις εκδόσεις Γκοβόστη και σε μετάφραση Κώστα Μεραναίου.
Ας μου επιτραπεί η σταχυολόγηση κάποιων αποσπασμάτων:
•«Το ότι δεν απελπίστηκε, το ότι δέχτηκε την εξουσία σε τέτοια στιγμή, το ότι σήκωσε αλύγιστα ένα τόσο συντριπτικό βάρος και πέτυχε να βγάλει τη Δημοκρατία από την άβυσσο, αυτό θα ‘ταν αρκετό για να τον κάνει ονομαστό» (σελ. 359).
Για τον Ροβεσπιέρο, εμπνευστή της δημιουργίας κοινωνικών θεσμών ανατροπής της κυριαρχίας του πλούτου:
•«Ο Ροβεσπιέρος υπήρξε ο ζωντανός σύνδεσμος μεταξύ της Κομμούνας και της Συμβατικής, μεταξύ της Συμβατικής και των Λεσχών, μεταξύ του Παρισιού και της Γαλλίας. Μόνον αυτός, με το άφθαρτο γόητρό του, μπορούσε να ματαιώσει τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων στοιχείων του επαναστατικού κόμματος και να επιβάλει συμφιλιωτικές λύσεις. Τον Αύγουστο αυτόν του 1793 κατέβαλε μια θαυμάσια προσπάθεια» (σελ. 364).
«Ο Πας εξήγησε, εξ ονόματος της Κομμούνας και των Διαμερισμάτων, πως ο λαός έχει αποκάμει από τη σιτοδεία που οφειλόταν στον εγωισμό των πλουτοκρατών και στις μανούβρες των προαγοραστών» (σελ. 378).
«Πάρτε μια μανιβέλλα, προσαρμόστε τη στο μεγάλο τροχό, και δώστε έτσι μια γερή ώθηση στην πολιτική μηχανή. Μεταχειριστείτε για το σκοπό αυτό τα μεγάλα μέσα που υπαγορεύει η αγάπη προς την πατρίδα, ειδεμή θα φανείτε ανάξιοι των λειτουργημάτων που σας έχουν εμπιστευτεί», Δαντών (σελ. 379).
«Οι νόμοι πρέπει να είναι επαναστατικοί. Τότε μόνον θα εδραιωθεί η Δημοκρατία, όταν η θέληση του κυρίαρχου λαού καταπνίξει την ολιγαρχική μειοψηφία και επικρατήσει “κατακτητικώ δικαιώματι”. Δεν πρέπει πια να λυπάστε τους εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων. Η λευτεριά πρέπει να νικήσει με κάθε θυσία», Σεν-Ζιστ (σελ. 379).
«Ζητώ από σας να ψηφίσετε: 1) Πως όλοι οι Γάλλοι που θα τοποθετήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες του Λονδίνου θα καταδικαστούν σε πρόστιμο ίσο με το ποσό που κατέθεσαν εκεί, και το μισό από το πρόστιμο αυτό θα το εισπράττει εκείνος που θα τους καταγγείλει. 2) Πως όλοι όσοι έχουν καταθέσει χρήματα στο Λονδίνο πριν από τη δημοσίευση αυτού του νόμου, υποχρεώνονται να το δηλώσουν εντός μηνός, αλλιώς θα πληρώσουν κι αυτοί το πιο πάνω πρόστιμο. Εκτός από αυτό οι τελευταίοι θα θεωρηθούν ύποπτοι και σαν τέτοιοι θα συλληφθούν», Κουτόν (σελ. 415).
«Οι πιο αυστηροί νόμοι είναι ανίκανοι να αλλάξουν μονομιάς την ανθρώπινη φύση και την κοινωνική τάξη» (σελ. 520).
Και τώρα επί των ημετέρων καταστάσεων. Οι συνειρμικές σχέσεις με τα προγραφόμενα επαφίενται στον αναγνώστη.
Στη χώρα διεξάγεται αδυσώπητος ταξικός πόλεμος. Ειρηνικός, θεσμικός και οικονομικός μεν, πόλεμος δε.
Η κοινωνική και οικονομική ολιγαρχία με αρχηγέτες τα ΜΜΕ και το μεταπρατικό κεφάλαιο επιχειρούν να εγκαταστήσουν, βοηθούντων και των μνημονίων διά του ξένου παράγοντα, αυταρχικό και ολιγαρχικό πολιτικό καθεστώς.
Ο εκλεκτός συνάδελφος Κύρκος Δοξιάδης σε άρθρο του στην «ΑΥΓΗ της Κυριακής» της 09/08/2015 («Πόλεμο έχουμε, σύντροφοι») περιέγραψε αναλυτικά και ανάγλυφα τα αίτια και τις αντιμαχόμενες πλευρές αυτού του πολέμου.
Η απόπειρα εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου αυταρχισμού με «κοινοβουλευτικό» μανδύα ναυάγησε με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 25/01/2015.
Το κοινωνικό και οικονομικό κατεστημένο μισεί θανασίμως τον ΣΥΡΙΖΑ εν συνόλω. Είτε την «πλειοψηφική» είτε τη «μειοψηφική» του τάση.
Επιθυμεί διακαώς την πολιτική εξόντωση και εξαφάνιση αμφοτέρων. Η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια.
Απορώ πώς αυτό δεν το αντιλαμβάνονται έμπειρα πολιτικά στελέχη, κυρίως από τη «μειοψηφική» τάση, με ιστορικό παρελθόν ηρωικών πολιτικών αγώνων.
Της κοινωνικής συμμαχίας των καθημαγμένων και μη προνομιούχων, στην «περιγραφείσα» σύγκρουση, μπορεί να ηγηθεί μόνο ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτό αποτελεί απαίτηση όχι τόσο του κόμματος όσο πρωτίστως της κοινωνίας. Και επειδή η οικονομική πολιτική προσδιορίζεται αναγκαστικά και εκβιαστικά από τα μνημόνια, έστω και προσωρινά, ας σαλπίσει την έναρξη του κοινωνικοπολιτικού αγώνα στη βάση επαναστατικής, με ειρηνικά μέσα, και ριζοσπαστικής δημοκρατικής θεσμικής μεταρρύθμισης του πολιτικού συστήματος και του Συντάγματός του.
Για να μετουσιωθεί η «τυπική» κοινοβουλευτική δημοκρατία σε δημοκρατία του λαού, στην οποία όλες οι εξουσίες θα πηγάζουν πραγματικά, άμεσα ή έμμεσα, από τον λαό και η λαϊκή κυριαρχία θα αποκτήσει το ουσιαστικό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό της περιεχόμενο.
* καθηγητής της Πολιτικής Κοινωνιολογίας, πρώην αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αιγαίου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
ΣΥΡΙΖΑ στην «κατάψυξη», νέο κόμμα στο… ψήσιμο
Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι το σενάριο «αριστερής παρένθεσης»
