aeisixtir | σάββατο, σεπ./26/2015
Με τρώει ο διαολος να γράψω ποστ για τα εσωκομματικά της ΝΔ. Θα μου πεις τι σε κόφτει; Μεταξύ μας δεν με πολυνοιάζει τι θα κάνουνε ετούτοι οι ψεκασμένοι, αλλά ένεκα που ως κόμμα εξουσίας η ΝΔ ενδέχεται (όλα γίνονται) να μας ξαναπέσει στο κεφάλι πολύ σύντομα, ε καλό θα ήταν να έχουμε και μια άποψη επί του θέματος. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος σε διαβάζει και ποιον μπορεί να επηρεάσεις θετικά. Λέμε τώρα.
Εισαγωγη
Μην σας μπερδεύει το σκορ των εκλογών, η ΝΔ έχει σοβαρό πρόβλημα και το ξέρει. Ήτοι:
* Η μνημονιακή στροφή (sic) του ΣΥΡΙΖΑ της έχει κόψει το μονοπώλιο της ντε φάκτο (ή αλλιως till death) “ευρωπαϊκότητας” και ο μέσος ψηφοφόρος του “μεσαίου χώρου” ο οποιος κατά κανόνα ψηφίζει συντηρητικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση (αρκεί να ψηφίζει …. “κυβερνητικα”) δεν είναι υποχρεωμένος πλέον να κοιτάζει κυρίως προς την μεριά της. Κοινώς η αποκοπή του πιο extreme κομματιού του σύριζα μπορεί να του κόστισε μεν (;) ιδεολογικά αλλά του απέφερε κέρδος όσον αφορά τα κουκιά. Το ότι στο παρελθόν η πολιτική της ήταν κάπως περίεργη ειναι ένα πρόβλημα, όπως έγραψε και ο techiechan το 2012:
“ Για όποιον ψήφισε νδ δεν υπάρχουν αυταπάτες. Θα γαμάνε, θα δέρνουν και θα διώχνουν με τις κλωτσιές, μαυριδερά παιδάκια από τους παιδικούς σταθμούς. Αν είσαι φιλελεύθερος με ευαισθησίες και συμμετοχή σε μκο που βοηθάει παιδάκια στην αφρική και ψήφισες νδ, ήξερες πολύ καλά τι ψήφιζες. Ψήφισες μια κυβέρνηση βαρβαρότητας που με το μακρύ χέρι των χρυσών αυγών και των επιρροών τους στην αστυνομία, θα χύνει αίμα στους δρόμους προκειμένου να μένουν τα μάτια μακριά από τη μπάλα των ίδιων γνωστών αποτυχημένων πολιτικών και της φαυλοκρατίας που ξέρουμε εδώ και τόσα χρόνια.“
Ενώ λοιπόν το 2012 η πολιτική πρόταση της ΝΔ είχε ως μοναδικό πλεονέκτημα πως δεν ήταν η κυβέρνηση του ΓΑΠ, πλέον αυτό έχει διαλυθεί και έχει μείνει μόνο η ενίοτε ανάλγητη συμπεριφορά που επέδειξε ως κυβέρνηση. Αυτο στην παρούσα φάση μπορούμε να το αποκαλέσουμε “ακροδεξιά στροφη Σαμαρα”. Μπορεί διάφοροι να διαφωνήσουν με τον ορισμό, αλλά είμαι σίγουρος πως όλοι θα καταλάβουν τι εννοώ.
* Παρόλο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΕΛ έχει τα αναμενόμενα προβλήματά της, με το σχέδιο της αριστερής παρένθεσης να έχει καταρρεύσει και την κατάσταση στην Ευρώπη αλλά και εσωτερικά να ειναι αυτή που είναι, να δεις που θα έχει ορίζοντα τετραετίας. Και αν γίνει καμιά μαλακία και βγούμε απο το Μνημόνιο το 2018 θα το χρεωθεί εξ’ ολοκλήρου. Μεταξύ μας χλωμό, αλλά όλα γίνονται, άσε που σαν να κοινωνείται σιγά σιγά και έξω και μέσα πως πολλά ζητήματα των Μνημονίων 1 & 2 προήλθαν από κακούς υπολογισμούς αυτών που τα (συν)υπέγραψαν. Τελος πάντων ειναι απόλυτα πιθανό η κυβέρνηση όχι μόνο να εξαντλήσει την τετραετία αλλά και να πάρει και άλλη μία αν καταφέρει να δώσει δείγματα αποδοτικότητας. Το σίγουρο, σίγουρο εντός ορίων μιας και ο πολιτικός χάρτης αλλάζει ραγδαία, ειναι όμως πως αν η ΝΔ επιζήσει 4 έως 8 χρόνια θα γίνει κυβέρνηση νομοτελειακά δια της μεθόδου του ώριμου φρούτου εκτός και αν διαλυθεί, κάτι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο.
* Από την ανάποδη ειναι επίσης απόλυτα πιθανό να τρέχουμε ξανά σε εκλογές μέσα σε ένα χρόνο, οπότε πρέπει η ΝΔ, ως μόνιμος διεκδικητής εξουσίας, να έχει έτοιμη και επεξεργασμένη πρόταση εξουσίας. Και επειδή μιλάμε για δεξιό κόμμα, την πρόταση εξουσίας να θυμόμαστε πως δεν την κάνουν τα συνέδρια και οι κομματικές διαδικασίες αλλά τα πρόσωπα. Και το πρόσωπο του ηγέτη προφανώς έχει τον πλέον σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η ίδια η εκλογή Σαμαρά πχ άλλαξε άρδην το ύφος και την πολιτική πρόταση της ΝΔ. Παρόλο που τα σαμαρικά και σαμαροειδή στοιχεία ενυπήρχαν στην ΝΔ, η εκλογή του Αντώνη στο τιμόνι τα έφερε στην επιφάνεια, τα ενίσχυσε και παράλληλα μείωσε την επιρροή των άλλων τάσεων.
* Η ΝΔ ειναι γερασμένο και παρακμιακό κόμμα, και δεν αναφέρομαι σε ιδεολογικά ζητήματα. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του κόμματος ειναι συνταξιούχοι ή “βολεμένοι”, οι υποψήφιοι του κατά κανόνα προέρχονται από την κομματική νομενκλατούρα και όχι από την κοινωνία, οι κομματικές διαδικασίες εκλογής προσώπων έχουν περισσότερο να κάνουν με συσχετισμους δυνάμεων εντός του κόμματος και της σχετικής καμαρίλας και λιγότερο με την ανάδειξη των πλέον ικανών και χρήσιμων. Ακόμα και οι τοπικές οργανώσεις όταν λειτουργούν, το κάνουν εκτός κοινωνίας ως παραμάγαζα κομματαρχών, κάτι που είναι μεν συνηθες στην ελληνική πολιτική πιάτσα, αλλά στην ΝΔ το φαινόμενο ενδημεί. Δεν ειναι τυχαίο που ενώ στα υπόλοιπα κόμματα γίνεται της καριόλας από άποψη ανακατατάξεων, στην ΝΔ ακόμα οι υποψήφιοι προκρίνονται εν πολλοίς λόγω επωνύμου, ενώ ο έχων το Μεγάλο Επώνυμο (Καραμανλής) απολαμβάνει το αλάθητο του Πάπα και την σοφία του Βούδα, καίτοι αχρηστότατος. Μένει όμως το ότι ο λόγος του αποτελεί νόμο, κάτι που μπορεί να θεωρείται αναμενόμενο μεν, αλλά δεν παύει να είναι σύμπτωμα παρακμής όπως και η ασυλία/ανευθυνότητα που απολαμβάνει.
* Στην παρούσα φάση το μόνο κομμα που αποδεδειγμένα μπορεί να λεηλατήσει η ΝΔ ειναι το Ποτάμι, όμως αν δει κάποιος το ποσοστό του θα καταλάβει πως αυτό δεν φτάνει για να γίνει το κόλπο γκρόσο, ακόμα και αν η ΝΔ το απορροφήσει όλο, πράγμα δύσκολο μιας και το Ποτάμι στην παρούσα φάση χάνει ψηφοφόρους προς όλους τους χώρους. Η προσπάθεια προσεταιρισμού των ψηφοφόρων της ΧΑ από την ομάδα Σαμαρά είχε περιορισμένη επιτυχία και μάλλον λειτούργησε ως μπούμερανγκ μιας και νομιμοποίησε το λόγο της ΧΑ και συνέβαλε στο μπετονάρισμα του (φθίνοντος πάντως σε επιπεδο πληθυσμού ψηφοφόρων) ποσοστού της. Εδώ η ΝΔ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα στρατηγικής. Αν μεταβάλει το πρόσωπο της και άλλο ώστε να εγκολπώσει περισσότερους ψηφοφόρους της ΧΑ ειναι πολύ πιθανό να της φύγουν όλοι οι νορμαλ δεξιοι-κεντροδεξιοι ψηφοφόροι και να πέσει στο 15-20% που ήταν το δημοσκοπικό της ποσοστό τον Ιούλιο, ειδικά με έναν ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ο οποίος λεηλατεί το κέντρο.
* Παρόλο που σε επίπεδο αυτοκαθορισμού η ΝΔ προσδιορίζει εαυτόν στην φιλελεύθερη πλευρά η κυριαρχη ρητορική της ειναι ένα μίγμα neocon παπαρολογίας και θρησκόληπτης μαλακίας. Τα λογάκια του αέρα για εικόνες, ελληνοχριστιανισμό και οι κατηγορίες στον ΣΥΡΙΖΑ για εθνοπροδοσία (!) μπορεί να πιάνουν στις γριες αλλά απωθούν τους νέους. Η ρατσιστική ρητορεία της εθνικής καθαρότητας ειναι πολύ δύσκολο να κοινωνηθεί σε μια νεολαία που πλέον συναγελάζεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια με πάρα πολλούς ανθρώπους που είτε αυτοί είτε οι γονείς τους δεν γεννήθηκαν εδώ και παρόλα αυτά έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία (πχ ειναι αστείο πλέον να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις “Αλβανούς” από Έλληνες μαθητές, με το αστείο του πράγματος να είναι πως πολλές τοπικές της ΧΑ είναι τίγκα στους Αλβανούς). Η ρητορεία υπερ αγοράς συνήθως επικεντρώνεται και γίνεται υπερ μεγάλου κεφαλαίου, κάτι που απωθεί τους μικροεπαγγελματίες που ήταν παλιά η ραχοκοκκαλιά της. Το κόψιμο αβέρτα διορισμών λόγω Μνημονίων ενοχλεί τον παλιό της κομματικό στρατό. Το να το παίζει κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα ενώ έχει μέσα φασίστες, θρησκομανείς και ρητά αντιευρωπαϊστές (πέρα από την επίσημη ρητορεία, υπάρχουν και τα αμιγώς πολιτικά ζητήματα στα οποία οι παλιοί κοτζαμπάσηδες δεν ειναι και τόσο…. ευρωπαίοι. Πχ ο χωρισμός εκκλησίας-κράτους. Η ανεξιθρησκεία. Ο γάμος μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών. Παλιότερα ο πολιτικός γάμος. Παλιότερα η έκτρωση. Κοινότυπες ευρωπαϊκές πρακτικές τις οποίες η ΝΔ αντιμάχεται διαχρονικά με πάθος)
* Πολλοί wannabe ηγέτες εχουν μεν την κυριαρχία στην πολιτική τους περιφέρεια μιας και για διάφορους λόγους παίρνουν σταυρούς, δεν μπορούν όμως σε καμία περίπτωση να δράσουν συσπειρωτικά και να εμπνεύσουν σε εθνικό επίπεδο. Αυτο δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί στην ΝΔ, πως δηλαδή η σταυροδοσία δεν ειναι αναγκαστικό προσόν για να γίνει ο άλλος ηγέτης πλειοψηφικού κόμματος που έχει αναφορές σε όλη την κοινωνία και όχι μόνο στον προσωπικό του στρατό. (εύκολο πχ από την αριστερα: οι προσωπικοί σταυροί της Ζωής, του Λαφαζάνου και του Στρατούλη δεν φτάσανε για να κάνουν την ΛΑΕ, όχι πλειοψηφικό κόμμα, αλλά ούτε καν κοινοβουλευτικό). Τα προσόντα ενός ηγέτη δεν ειναι ίδια ακριβώς με τα προσόντα ενός πετυχημένου βουλευτή μιας, έστω και μεγάλης, περιφέρειας+.
* Το εκλογικό σώμα έχει αλλάξει ριζικά. Δεν ισχυρίζομαι πως το έχω χαμπαριάσει το φαινόμενο στην ολότητά του (αν και εδώ πχ τα πήγα καλά) αλλά σίγουρα το τι ψηφίζει ο άλλος δεν σημαίνει πια πως μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε τι θα ψηφίσει. Πάντως το συμπέρασμα μένει πως χοντρό κομμάτι του λαού ειναι πλέον πιο μπροστά από τις ηγεσίες του – διακομματικά, και αυτό ερμηνεύστε το όπως θέλετε. Και για να το προχωρήσω θα ισχυριστώ πως πλέον το εκλογικό σώμα έχει ξεπεράσει και τους περισσότερους αναλυτες οι οποιοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την συμπεριφορά του.
πχ η (μόνιμη κατά τα φαινόμενα) συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπορεί να ξενίζει μερικούς αλλά ειναι απόλυτα εξηγήσιμη (παλι από τέκη, ποστ του Γενάρη):
“Ακούω πολλές γκρίνιες για τους ψεκασμένους αλλά ιστορικά, στην λαίλαπα των φιλελέ πάντα αντιστέκονταν δίπλα δίπλα οι πιο περίεργοι σύμμαχοι. Παπάδες με αριστερούς, άνθρωποι του κοινού νου, συντηρητικοί μαζί με ψεκασμένους. Όπως αντίστοιχα και η φιλελέ συμμαχία ήταν πάντα ένα συνοθύλευμα (αλλά αυτό το είχατεγνωρίσει ήδη).Η κυβέρνηση αυτή είναι ειδικού σκοπού κι αυτό ακριβώς ήθελε (και κατάφερε) ο αλεξικέραυνος κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο κυβερνητικό σχήμα. Ο αλεξικέραυνος την έχει δει administration, με λίγα λόγια μπάμιας ή ρουσβελτ ή όπως θέλετε πες τε το, έχει μαζέψει για υπουργούς διάφορους κυβερνήσιμους το κόμμα απέχει κάπου στο βάθος και πάμε να δούμε.Το ότι το κόμμα απέχει έχει και τα καλά του και τα κακά του. Καλό είναι στα πλαίσια που το κόμμα δεν είναι κανένα διαμάντι να το εμπιστεύεσαι (σ. του Ζ: εδώ ο προφήτης κερδίζει πολλούς πόντους). Κακό είναι φυσικά διότι όλες οι φιοριτούρες περί δημοκρατίας πάνε περίπατο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ο αλεξικέραυνος , οι φίλοι του και το χάος. Όποιος κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει…“
* Ένα άλλο παράδειγμα αλλαγής του εκλογικού σώματος είναι ότι παλαιότερα θεωρούνταν πολύ δύσκολο μια γυναίκα να ηγηθεί κεντροδεξιού κόμματος, αυτή ήταν και μια απο τις αιτίες που έχασε τότε η Ντόρα. Θεωρώ πως πλέον αυτό έχει ξεπεραστεί(;), ασχέτως αν έχει ξεπεραστεί και η ίδια η Ντόρα από τις καταστάσεις.
* Ο Τσίπρας. Ο Τσίπρας ειναι ένα ζήτημα που πρέπει να αρχίζει να ταλανίζει σοβαρά τα μεγάλα κεφάλια στην ΝΔ. Πέρα από το ότι ειναι νέος και αντέχει, ο Τσίπρας:
α) Ειναι φάτσα και συμπαθής στο πόπολο. Δεν εχει μπλέξει με σκάνδαλα, με σκυλάδικα, με Μυκόνους, με έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα. Ειναι ο ιδανικός γαμπρός για τη μεση νοικοκυρά που τον βλέπει, οικογενειαρχη, σοβαρο, μετρημένο και χωρίς παρεκτροπές και τον …. καμαρώνει. Εδώ κατάφερε να κάνει μόδα την μή γραβάτα, κάτι που παλιότερα θεωρούνταν περίπου αδιανόητο.
β) Δεν ειναι προϊον καμαρίλας και δεν βγήκε λόγω επωνύμου. Προέρχεται μεν από την κομματική διαδικασία, αλλά στην ουσία φτιάχτηκε μόνος του.
γ) Δεν χάνει εκλογές. Η συλλογή εσωρούχων του Αλέξη (Αλαβάνος, Κουβέλης, Βενιζέλος, Σαμαράς, Λαφαζάνος, Ζωή, Μεϊμαράκης, συγνώμη αν ξέχασα κανέναν) διευρύνεται και πιθανόν να αρχίσει σιγά σιγά να μαζεύει και ευρωπαϊκά σωβρακάκια.
δ) Όταν έχει όρεξη είναι τρομακτικά χαρισματικός, ιδίως στην τηλεόραση (βλ και α)
ε) Το βλέπεις ότι είναι global thinker. Άχρηστος, αποτυχημένος και μαλάκας για πολλούς αλλά global μολαταύτα. Με το καλημέρα σας άρχισε να λέει για ευρωπαϊκές πολιτικές και παγκόσμια οικονομική πολιτική και τέτοια, κόντρα στην ηθικολογία του ΓΑΠ (διεφθαρμενη χώρα κετς) και στην μαλακολογία Σαμαρά. Όταν τον quotaρουν θετικά προσωπικότητες διεθνούς κύρους, κάτι που κανένας δεν έκανε ποτέ για κανέναν Σαμαρά, ε πρέπει να του αναγνωρίσουμε πως κάτι κάνει. Όταν για πάρτη του (οκ και για πάρτη μας, αλλά εξαιτίας αυτου και του Βαρουφάκη) γίνονται διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, αυτό κάτι σημαίνει.
στ) Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Είναι τρομακτικά ρεαλιστής και ικανός πολιτικός παίκτης, σε βαθμό που θυμίζει προσωπικότητες από άλλες χωρες περισσότερο και όχι Έλληνα πολιτικό (τα πχ του Ντισραέλι και του Πιτ μου έρχονται προχειρα, σόρι για την “ιεροσυλία”)
Για να τον πιάσεις δεν αρκεί να βρεις κάποιον νέο υποψήφιο για να τον βάλεις δίπλα του στην τηλεόραση. Πρέπει να μπορείς να χτυπήσεις όλα τα παράπλευρα χαρακτηριστικά του, κάτι που είναι δύσκολο στην τωρινή ΝΔ της κομματικής νομενκλατούρας που ο προσωπικός στρατός δείχνει να μετράει περισσότερο από την ικανότητα και τις θέσεις.
Οι οδοί.
Μπροστά της η ΝΔ έχει ένα σταυροδρόμι το οποιο οχι μόνο θα κρίνει το μέλλον της αλλά θα επηρεάσει και το μέλλον της χώρας. Οι βασικές οδοί ειναι οι εξής:
* Η ΝΔ μπορεί να κάνει διαχείριση καταστάσεων και να μην αλλάξει σε τίποτα, μόνο να λειάνει τις άκρες και να ξαναποκτήσει λειτουργικό μηχανισμό. Ήτοι να κρατήσει το επαμφοτερίζον προφίλ της: μια φιλελεύθερη, μια κέντρο, μια ακροδεξιά, μια ψεκασμένη και ρατσιστική, μία ευρωπαϊκή πεφωτισμένη δεξιά και να παίξει κατενάτσιο περιμένοντας το ώριμο φρούτο να σαπίσει. Ο νέος ηγέτης θα κληθεί περισσότερο να ρυθμίσει τις εσωτερικές ισορροπίες της κομματικής καμαρίλας και λιγότερο να παράξει ιδεολογία και πολιτικές προτάσεις κάτι όμως που ειναι θεμιτό μιας και:
α) το Μνημόνιο δίνει ένα αρκετά σαφή μπούσουλα και έτσι και αλλιώς μετά πας βλέποντας και κάνοντας
β) θα το παίξει καλύτερη διαχείριση και ΑΝ ο ΣΥΡΙΖΑ τα κάνει σκατά θα επανέλθει στην εξουσία ως δικαιωμένη. Μέχρι τώρα την εξουσία την έπαιρναν οι καταλληλότεροι σε επίπεδο διαχείρισης, προφανώς καταλληλότεροι στο φαντασιακό επίπεδο.
Για μας ειναι η χειρότερη δυνατή επιλογή μιας και ούτε οι πολιτικές πρακτικές, ούτε η διαδικασία ανάδειξης στελεχών, ούτε ο τρόπος άσκησης εξουσίας θα αλλάξει. Τουτέστιν, όταν και αν ξανάρθουν στα πράγματα θα μας βγάλουν και πάλι την Παναγία. Δυστυχώς (;) φαίνεται να είναι ο πλέον πιθανός δρόμος μιας και μια από τη φύση της συντηρητική παράταξη δύσκολα θα κάνει σημαντικές μετατοπίσεις είτε πολιτικών θέσεων είτε στρατηγικής.
* Η ΝΔ μπορεί να κάνει στροφή προς το κέντρο, να θυμηθεί το ιδεολογημα Καραμανλή περί μεσαίου χώρου, να εκπαραθυρώσει μερικούς ακραίους και να το παίξει σύγχρονη δύναμη που θα φάει μελλοντικά το κέντρο και την νεολαία. Το βασικό πρόβλημα ειναι πως μπορεί να χάσει ψήφους στα ακροδεξιά της ενώ η αρπαγή κεντρώων ειναι ένα σενάριο γεμάτο αβεβαιότητες, παρόλο που η θεωρία του ωριμου φρούτου μοιραία κάποτε θα την δικαιώσει. Ένα άλλο πρόβλημα είναι πως ένεκα της περιόδου Σαμαρά πάρα πολλοί σοβαροί κεντροδεξιοι έχουν αποξενωθεί από το κομμα και έχουν χαθεί από τον κομματικό μηχανισμό και η επιστροφή τους ειναι επίσης αβέβαιη, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί απλούστατα κανείς δεν θα ειναι διατεθειμένος να τους δώσει την καρέκλα του. Ασε που η κεντρώα στροφή (σε πιο φιλελεύθερες προφανώς θέσεις) ενδέχεται, αν γίνει σωστά, να τους φέρει σε ….ψυχρασία με τους Ελληνοχριστιανούς, τους ταλιμπάν και τους συνταξιούχους που τώρα ειναι το προνομιακό της κοινό.
Μακροπρόθεσμα θα ειναι το πλέον ωφέλιμο σενάριο για την ΝΔ και τον τόπο, αλλά μεσοπρόθεσμα ο κίνδυνος διάλυσης και εσωκομματικής σφαγής ειναι παραπάνω από απλά πιθανός. Μια (σοβαρή και ειλικρινής) στροφή της ΝΔ σε πιο…..πολιτισμένες οδούς θα χρειαστεί ψυχοψάξιμο, πολιτικές ζυμώσεις και κυρίως υπομονή στον πάγκο και αποδοχή της τωρινής κυριαρχίας των ΣΥΡΙΖΕΛ, κάτι που δεν ειναι βέβαιο πως μπορεί να αντιληφθεί, πόσο μάλλον να υλοποιήσει, η τωρινή ΝΔ.
* Και τέλος, υπάρχει ο δρόμος της ακόμα πιο δεξιάς στροφής. Η προσπάθεια εναγκαλιασμού με την ΧΑ, βασικά με τους ψηφοφόρους της, ισχυροποιείται, το ευρώ και η Ευρώπη γίνονται και επίσημα σύνθημα μόνο για το πόπολο και όχι πολιτική, οι κομμουνισταί, οι αδερφές και οι ξένοι δαιμονοποιούνται και το κόμμα ετοιμάζεται να κάνει πορεία προς την Ρώμη όπως ο Μουσολίνι. Εικόνες, ψαλτάδες, θυμιατήρια. “κινηματικά χαρακτηριστικά” (sic) και τα λοιπά χρησιμοποιούνται κατά κόρον, η ΝΔ κερδίζει ακροδεξιές ψήφους, μπορεί να έρθει ίσως και στα πράγματα για λίγο, αν και το πιθανότερο σενάριο ειναι πως βουλιάζει βαθμιαία, οριστικά και αμετάκλητα. Όχι όμως ακαριαία, μιας και στην παρούσα φάση δεν υπάρχει αντίπαλο δεξιό δέος. Όταν και αν ομως υπάρξει πειστική πρόταση στο κεντροδεξιό κομμάτι του πολιτικού φάσματος (πχ μια μετεξέλιξη των ΑΝΕΛ ή μια αναζωπύρωση του Ποταμικου ρεύματος το οποίο σίγουρα θα ωφεληθεί από μια δεξιά Νεοδημοκρατική στροφή) η ΝΔ θα σβήσει με εξαίρεση κάτι γερόντια και “ακτιβιστές”.
Το σενάριο ειναι προβληματικό για την ΝΔ που θα δει μεν τα ποσοστά της να παγιώνονται (προσωρινά) αλλά θα ξεχάσει δια παντός τα 40αρια παλιών καιρών αλλά και τα τωρινά 30άρια. Πρόβλημα για την χώρα θα είναι μόνο αν ξανάρθει στην εξουσία, αλλά κατά τον γράφοντα κάτι τέτοιο φαντάζει χλωμό στην παρούσα φάση, μιας και από την μία το εκλογικό σώμα δεν ειναι πια αυτό που ήταν το 2012 και από την άλλη όταν υπάρχει ως γνήσια ακροδεξιά η ΧΑ, δεν βλέπω λόγο να πάει ο άλλος στην ντεμέκ.
Τα πρόσωπα:
Στην παρούσα φάση ο μονος επίσημα υποψήφιος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας δούμε όμως τους πλέον προβεβλημένους πιθανούς υποψήφιους:
* Μεϊμαράκης. Προφανώς η επιλογή Μεϊμαράκη θα είναι στα πλαίσια διαχείρισης και νοικοκύρευσης του κόμματος και δύσκολα θα δώσει ένα νέο ιδεολογικό στίγμα ή προοπτική αλλαγής. Μπορεί ως νεολαίος ο Μεϊμαράκης να είχε μείνει στην ιστορία με το “κόμμα αρχών” και τα τοιαύτα, αλλά από τότε έχει περάσει πολύς πολύς καιρός. Αν και δεν πρέπει να είμαστε άδικοι με τον Βαγγελα διότι:
α) Ως προσωρινός πρόεδρος είχε πολύ περιορισμένες εξουσίες, οπότε δεν μπορούσε να δώσει στιγμα
β) Ο Σαμαράς τα είχε κάνει τελείως σκατά, όχι μονο σε επίπεδο χώρας, αλλά και σε επίπεδο κόμματος. Χάος παραλάβαμεν.
Ο Βαγγέλας ειναι ικανός να διαχειριστεί το χάος της επόμενης μέρας στην ΝΔ, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και τέλος πάντων ειναι παλιός στο κουρμπέτι και έχει δώσει ηγετικά διαπιστευτήρια. Ίσως φτωχά, αλλά τα έχει δώσει. Δύσκολα θα δώσει νέα πνοή, εύκολα θα τους κάνει κάπως πιο ανθρώπους, ειδικά αν παρει την κρισάρα και διώξει τον ακροδεξιό κατιμά. Επίσης, θεωρητικά τουλάχιστον, ειναι κοντά στον Καραμανλισμό, κάτι που δίνει πόντους by default.
* Μητσοτάκης jr. Είναι αστείο, αλλά ο Κυριάκος κατεβαίνει με σημαία την αποκαθήλωση της οικογενειοκρατίας. Και μόνο το ότι η αδερφή του δεν φαίνεται να τον υποστηρίζει μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα υπέρ του, όχι γιατι η Ντόρα ειναι άσχημη, αλλά γιατί μοιάζει να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του. Μειονέκτημα πως ταυτίστηκε με τα Μνημόνια, πλεονέκτημα το ότι θεωρείται γενικά πετυχημένος ως υπουργός (απο τους δεξιοι ε;)
Σε επίπεδο πολιτικής ρητορείας δείχνει μια διάθεση στροφής προς τον φιλελεύθερο ρεαλισμό (όπως ειχε προτείνει και η Ντόρα κάποτες), ενώ οι ευλογίες του μπαμπά του μετράνε πιο πολύ από τις μή ευλογίες της αδερφής του, αν αυτές μείνουν ως τέτοιες. Αγνοείται τι θα κάνει με τα ακροδεξιά σταγονίδια της ΝΔ, μιας και τον Κυριάκο δεν δείχνουν να τον πολυνοιάζουν οι πολιτικές διαφορές. Το μνημόνιο να είναι καλά και τα άλλα θα τα βρούμε.
Μειονέκτημα όμως ότι τα ηγετικά του χαρακτηριστικά αγνοούνται και αυτό δεν ξέρω αν το ξέρει.
* Μπακογιάννη. Το 2009 ήταν καλή. Τώρα έχουν περάσει διασπάσεις και επαναπατρισμοί, κάτι τούμπες Σαμαρά και κυρίως κάποια χρόνια. Η Ντόρα το σκέφτεται, αλλά γνωρίζει πως πιθανόν η ΝΔ να χρειαστεί να μείνει στον πάγκο για χρόνια και έχει και έναν γιο που είναι νεος και φερελπις (βλ παρακάτω).
* Κεφαλογιάννη. Το ότι έχει πλεον δικαίωμα στην ελπίδα δείχνει και τις αλλαγές που έχουν γίνει στο φαντασιακο του πολιτικού της χώρου. Πέρα από το σωστό επωνυμο (και τα ωραία μεμέ) το μόνο που έχει να δείξει είναι κάποια τσιπροειδή χαρακτηριστικά ήτοι:
α) όχι εκτροπές, συμπαθής στους νοικοκυραίους
β) χαμηλών τόνων
γ) ωραία βυζιά
δ) θεωρείται επιτυχημένη υπουργός, αν και μεταξύ μας, όσο η υπόλοιπη Μεσόγειος φλέγεται όποιον και να βάλεις στο Τουρισμού καλά θα τα πάει (εδώ ανέβηκε ο τουρισμος με capital controls, τι να λέμε τώρα)
Τα ηγετικά της χαρακτηριστικά επίσης αγνοούνται, όπως και το πολιτικό της στίγμα στο χάρτη. Ίσως κεντροδεξια και γούτσου γούτσου, ίσως άκρως σαμαρική, κανεις δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα, ή αν το ‘βρε δεν μου το ΄πε εμένα 🙂
* Κεφαλογιάννης. Μπαίνει στην κουβέντα just for the sake of the argument-να χαμε να λέγαμε δηλαδής. Εμφανώς άχρηστος και πολιτικά λίγος, επιβιώνει πολιτικά λόγω επωνύμου και μόνο και μια ενδεχόμενη υποψηφιότητά του θα ήταν χρήσιμη μόνο για να μετρήσει τις δυνάμεις του για να εκβιάσει ένα πιο καλό πόστο αργότερα.
* Βορίδης – Γεωργιάδης. Λογικά ένας από τους δύο θα κατέβει με τις ευλογίες Σαμαρά/Λαζαρίδη. Πιθανότατα αυτός θα είναι ο Μάκης μιας και ο Άδωνης είναι μεν καλό τρολ, αλλά μέχρις εκεί. Οι αλεξιπτωτιστές και τα “άκρα” με τα οποια δεν ασχολούνταν ο Καραμανλής ετοιμάζονται να κάνουν το επόμενο κόλπο γκρόσο (μετά αυτό του Σαμαρά) και να φάνε την ….παραταξη δια της μεθόδου του εισοδισμού.
Πέρα όμως από δηλώσεις, εμφανίσεις στην τηλεόραση και ρητορείες καλό ειναι να θυμούνται στην ΝΔ πως:
α) ειναι ακροδεξιοι. Η περίπτωση Βορίδη με καριέρα στην ΕΠΕΝ, στο Εθνικό Μέτωπο και τις κουμπαριές με τον Λεπέν κάνουν ακόμα και τον Καμμένο (τον Πόρτα Πόρτα ε;) να φαντάζει ….κεντρώος μπροστά του. Και μην θυμηθούμε και τα τσεκούρια. Ο δε Άδωνης πλέον μοιάζει περισσότερο με attention whore του διαδικτύου και λιγότερο με πολιτικό.
β) τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά αγνοούνται. Πέραν της πλάκας το μόνο που έχουν ειναι ο προσωπικός τους στρατός και οι συχνές τηλεοπτικές τους εμφανίσεις
Τέλος πάντων, αν ο Βορίδης πάρει την ηγεσία της ΝΔ η στροφή Σαμαρά θα μας φαίνεται συγκριτικά ανέκδοτο και η ΝΔ μοιραία θα βουλιάξει σταδιακά στο 15% και θα ανταγωνίζεται την ΧΑ, εκτός και αν γίνει κάτι πολύ χοντρό ενδιάμεσα. Η δε πιθανή υποψηφιότητα Γεωργιάδη έχει και ….κινηματικά χαρακτηριστικά μιας και ενδέχεται να τον υποστηρίξει όλο το ελληνικό αριστερόστροφο twitter για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς.
Mεχρι και ο Τσιπρας θα πα να δωσει 2 ευρω να τον ψηφισει
Η υποψία μου ειναι πως καμια τετοια υποψηφιότητα δεν πρόκειται να περπατήσει αν δεν δώσει ο …Βούδας το ΟΚ, κάτι τρομακτικά δύσκολο. Οι Βοριδικοί, αν κατεβουν, στην ουσία θα κάνουν καταμέτρηση δυνάμεων είτε για να πάρουν περισσότερα οφίκια, είτε για να δουν αν τους παίρνει να αυτονομηθουν. Εκπρόσωποι παλαιότερων και πιο σκοτεινών εποχών, ήρθαν στον αφρό λόγω Σαμαρά, αλλα ο καταλληλότερος ρόλος τους παραμένει αυτός του σκοτεινού σκυλιού-φύλακα της εξουσίας και όχι η ανάληψη της εξουσίας της ίδιας, μιας και όποτε την πήρανε τα κάνανε μαντάρα.
* Νίκος Δένδιας. Το ότι θεωρείται και αυτός σοβαρός υποψήφιος δείχνει την ένδεια στελεχών στην ΝΔ αλλά και γενικότερα. Τέλος πάντων ο Δένδιας:
α) Θεωρείται κεντροδεξιός – μαμά μου!
β) Θεωρείται καραμανλικός (;), μέχρι αποδείξεως του αντιθετου
γ) Έχει φάτσα και καλή ηλικία. Η θητεία δε στο Υπροπο δίνει αναγκαστικά ηγετικό προφίλ λόγω του ιδιάζοντος του Υπουργείου.
* Θεωρώ φυσιολογικό κάποιος πιο νέος, πιο “αυτοδημιούργητος” και με πιο μετριοπαθές προφίλ να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, όπως πχ κάποιος της γενιάς/ομάδας Σπηλιωτόπουλου, αν και δεν ξέρω αν στην παρούσα φάση μπορεί να παίξει μπάλα μια τέτοια “αντιτσιπρική” υποψηφιότητα. Ισως να το δοκίμαζε αυτή την φορά ο Στυλιανίδης, αλλά η εκλογική αποτυχία του κόβει τα φτερά (είχα προβλέψει κάποιον εκ των Στυλιανίδη-Σπηλιωτόπουλου-Μεϊμαράκη το 2009, αλλα οι νεοδημοκράτες δεν ….με άκουσαν). Σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν απαγορευτικό, αλλά πλέον….(βλ παρακάτω)
* Χιουμοριστικές υποψηφιότητες. Μέχρις στιγμής υπάρχουν δύο τέτοιες, στο ανεπίσημο όμως. Ο Ψωμιάδης και ο Αϊβαλιώτης που αυτοπροτάθηκαν χωρίς (προς το παρόν) να διαθέτουν τις σχετικές υπογραφές.
Kostis Aivaliotis @K_Aivaliotis
Το συνθημα μου : ” ΝΔ-Αϊβαλιώτης , εξω ο Λαλιώτης, να έρθει η ποιότης” !
Δεν ξέρω αν έχουν τύχη, το twitter πάντως ψηφίζει Αϊβαλιώτη φανατικά και σουρεαλιστικά 🙂
* Οι Περιφερειάρχες. Στην παρούσα φάση αχνοφαίνονται και άγνωστο αν το επιχειρήσουν τελικά οι Τατούλης, Τζιτζικώστας, Μπακογιάννης. Μπορεί ο Χατζηνικολάου (στις ειδήσεις του Star χτες το βράδυ) να ισχυρίζεται πως ειναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον η κεντροδεξιά να βγάλει εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό αλλά:
α) Εχει εμπεδωθεί πως μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει καιρό στην εξουσία και “προέχει το κόμμα να βρει το στίγμα του”
β) αν το α) βγει λάθος και ξαναγίνουν σύντομα εκλογές το εμπόδιο αυτό θα αρθεί άμεσα
γ) Οι κοινοβουλευτικοί υποψήφιοι έχουν ζητήματα και ειδικά “ηγετικότητας” πλην Βαγγέλα και Ντόρας, τους οποιους όμως δεν λες και ακριβώς νέες ελπίδες.
δ) The times are a changin’, το παμε και μην το ξαναλέμε.
ε) Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανέκδοτο με εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό (εποχες Τσιπρα – Αλαβάνου και Κουβέλη) δεν σημαίνει πως αυτό θα ισχύσει και αλλου (πχ το ΚΚΕ δεν είχε-αναμενόμενα- κανένα πρόβλημα με Κουτσούμπα-Παπαρήγα) και τέλος πάντων δεν ειναι αξεπέραστο πρόβλημα για ένα κόμμα που λειτουργεί σε συντονισμό με τον εαυτό του και με την κοινωνία και δεν ειναι δέσμιο της εσωκομματικής καμαρίλας.
(εμβόλιμη απάντηση δια στόματος Τατούλη:
«Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να αντιμετωπίσεις αυτό το πρόβλημα. Εκείνο που νομίζω ότι αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη περισσότερο από καθετί η Νέα Δημοκρατία είναι ο επανακαθορισμός των ορίων και των απόψεών της πάνω σε κρίσιμα θέματα».
Το βασικά προσόντα που έχουν οι Περιφερειάρχες αυτοί ειναι πως:
α) Εχουν αποδείξει πως μπορούν να κερδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις περιπτώσεις Τατούλη και Τζιτζικώστα έχουν αποδείξει πως μπορούν να κερδίσουν και την ΝΔ αμα λάχει, κάτι που σημαίνει πως:
β) έχουν “πάτημα” στις τοπικές κοινωνίες και οι Περιφέρειες ειναι πολύ μεγάλες τοπικές κοινωνίες. Το ότι όλη η περιφέρεια Πελοποννήσου έμεινε μπλε και σε αυτές τις εκλογές και στις προηγούμενες, δεν το λες και μικρό πράγμα και πιθανότατα έβαλε και ο Τατούλης το χεράκι του σε αυτό.
γ) Αναγκαστικά έχουν εμπεδώσει ένα μίνιμουμ συνεργατικότητας και διαλλακτικότητας, δεν κουμαντάρεις περιφέρεια αλλιώς.
δ) Κανεις από τους τρεις δεν βαρύνεται με ατασθαλίες, σκάνδαλα, Μυκόνους και σκυλάδικα. Ειναι δηλαδή καλές αντιτσιπρικές υποψηφιότητες σε επίπεδα καλοπαιδισμού. Αν τέλος πάντων υπάρχουν τέτοια σημεία, δεν βοά για αυτά το σύμπαν.
ε) Αναγκαστικά έχουν ηγετικά προσόντα, ειδικά οι επανεκλεγέντες και ειδικότερα ο Τατούλης λόγω παλαιότητας.
στ) Στον πολιτικό χάρτη: Ο Τζιτζικώστας θεωρείται καραμανλικός, ο Μπακογιάννης…..ξέρετε και ο Τατούλης (με θητεία μικρός στο ΕΚΚΕ) περισσότερο κεντρωος από δεξιός, είναι όλοι κατάλληλοι δηλαδή για να διεκδικήσουν εκ νέου τον μεσαίο χώρο.
ζ) Οι Τζιτζικώστας και Μπακογιάννης είναι νέοι, ενώ και τον Τατούλη δεν τον πήραν τα χρόνια.
η) Με τις περιφέρειες να ειναι αυτές που είναι, είναι σίγουρα ψημένοι στην Διοικηση σε κεντρικό επίπεδο.
Κατ΄εμέ η επιλογή κάποιου εκ των τριών (1η επιλογή Τατούλης, 2η Τζιτζικώστας, 3η Μπακογιάννης, ο οποιος μπαίνει στον λογαριασμό κυρίως για λόγους πληρότητας. Προφανώς η ανάδειξη ενός ακόμα απόγονου σογιού όπως ο υιος Μπακογιάννης δεν ειναι βήμα μπροστά, αλλά αν τον συγκρίνεις με τον Βορίδη……) θα έδειχνε πως στην ΝΔ παίρνουν σιγά σιγά τα χαμπάρια τους, ξεφεύγουν από την ανάδειξη ηγεσίας από τον στενό κομματικό σωλήνα και πως επιστρέφουν σε κεντροδεξιά πολιτική και με ηγεσίες που έχουν πάτημα στην κοινωνία.
Να δεις όμως που δεν…..
+ Ακόμα χειρότερα: Η προσωπική εκλογή στην Περιφέρεια δεν σημαίνει πως δεν απωθεί ψηφοφόρους που ψηφίζουν κόμμα και ιδεολογία. Αυτό δεν το πήραν χαμπάρι ούτε και στο ΣΥΡΙΖΑ μιας και για κάθε Τζάκρη και κάθε Μπόλαρη που πήραν τους σταυρούς τους πολλαπλάσιοι ψήφοι χάθηκαν στην επικράτεια. Το “πάθημα” του καιροσκόπου και αντιπαθέστατου Μητρόπουλου δεν φαίνεται να τους έγινε μάθημα.
