Παρά τα πολλά αυταρέσκως θρυλούμενα, είμαστε ένας απελπιστικά άμουσος λαός. Δεν χρειάζεται να το ψάξεις ιδιαίτερα αυτό. Θυμηθείτε στο σχολείο πόσα παιδιά συμμαθητές σας έκαναν μουσική; Στο στρατό κρα κάναμε για να εμφανιστεί φαντάρος που-έστω!-να γρατσουνάει μια κιθάρα. Στις συναναστροφές μας σε πάρτι πότε κάποιος έπαιξε live μουσική; Πάρτε το αλλιώς-βοηθάει και η φωτογραφία για το επιχείρημα: πότε έχετε δει έλληνες-σαν συγκρότημα ή σαν άτομα- να σολάρουν στο δρόμο ακόμη και αυτή τη ζόρικη εποχή των μνημονίων που και οι πεντεροδεκάρες έχουν αντίκρυσμα στις ζωτικές μας ανάγκες; Δέστε τα παιδιά της φωτογραφίας! Σένια, καθαρά, πολιτισμένα, χαμογελαστά, καλοπροαίρετα. Με το τρόπο τους: χορτασμένα! Που σημαίνει ότι μπορούν να εξασφαλίζουν έναν επιούσιο στο δρόμο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι βόρειοι γείτονες μας-ας πούμε γιουγκοσλάβοι να καθαρίσουμε, γιατί αλλιώς είναι πολύ μπερδεμένα τα πράγματα για ξεχωρίσουμε την εθνικότητα τους. Από τη χώρα του Κουστουρίτσα και του Bregovic ας πούμε. Η χώρα του Μίκη δεν στέργει για τέτοιου είδους πολιτισμό.