19-10-2015 – 11:53πμ | altsantiri
Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Τα ερωτηματικά και οι απορίες είναι οδυνηρά και ψυχοφθόρα σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της μεταμνημονιακής μελαγχολίας…
Όπως και τα 154 «“ΝΑΙ», το βράδυ της Παρασκευής στη Βουλή…
Τέτοιο ιλιγγιώδες άλμα από τη συλλογική ανάταση στη μαζική απογοήτευση, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, δεν το αντέχει ούτε ο κοινωνικός ψυχισμός, ούτε η διαλεκτική της πολιτικής , ούτε η έννοια της ισορροπίας, ούτε η ιστορία…
Οι παρέες σκοτώνονται , φίλοι κολλητοί έχουν κόψει την καλημέρα μεταξύ τους, τα κουτάκια που έφτιαξε ο καθένας μας, συσσωμάτωσαν το μεγάλο κουτί της Πανδώρας, αυτό το μαύρο κουτί της προσωπικής μας μυθολογίας, που μας μάτωσε όλους όταν άνοιξε και άντε τώρα να ισορροπήσεις πάνω από το αδόκητο ρήγμα που καταπίνει εξοργιστικά φιλίες, σχέσεις, πρόσωπα, ιδέες και το χειρότερο, την προσδοκία της δικαίωσης και της λύτρωσης…
Ο κόσμος έχασε το ηχείο του και τρελαίνεται ανάμεσα σε μια αιφνιδιαστική αναγκαστική υποταγή και μιά άγουρη και άγονη ανταρσία…
Οι «επαναστατικές δυνάμεις» απέτυχαν στις 20 Σεπτέμβρη να πείσουν, επειδή ακριβώς δεν έχουν πειστεί οι ίδιες. Η ανεπάρκεια της Αριστεράς παγκοσμίως , να απαντήσει εδώ και 25 χρόνια στα αίτια της κατάρρευσης, προχωρώντας ταυτοχρόνως σε νέες επεξεργασίες που θα προτείνουν ένα νέο μοντέλο, ικανό να πείσει και να συνεγείρει, τη στιγμή που η ανθρωπότητα το χρειάζεται όσο ποτέ, πληρώνεται άσχημα για όλους…
Οι «αδιάλλακτοι» αντί να πιστωθούν τη δημιουργία της συνθήκης που θα επέτρεπε επιτάχυνση του ριζοσπαστισμού, χρεώθηκαν μόνον την αποστασία και την απαξίωση για καιρό της πιο «αριστερής Αριστεράς»…
Λες και η κίνηση της ιστορίας είναι ευθύγραμμη και όχι ελικοειδής, με μεταβατικά προγράμματα και αναγκαίους συμβιβασμούς, που παίρνουν υπόψη τους τις υπάρχουσες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, τους διεθνείς συσχετισμούς και το επίπεδο συνείδησης του λαού…
Ναι ο λαός ηθελε και θέλει να σκίσει τα μνημόνια, αλλά ας μη γελιόμαστε, δεν είναι και διατεθειμένος να ματώσει εδώ και τώρα, σ ένα τυφλό ραντεβού με την επανάσταση … Μπορεί να ένοιωσε ότι του πήραν τη μπουκιά μέσα από το στόμα, μπορεί να στέγνωσε απότομα μέσα του, αλλά ξέρει καλά ότι δεν έχει τελειώσει αυτό που ο ίδιος ξεκίνησε …
Μια μικροαστική κοινωνία , σε μια χώρα διαβρωμένη από την κλεπτοκρατία και το νεποτισμό, με μια Αστική Τάξη ασόβαρη και χωρίς εθνική συνείδηση, με την Επαναστατική Αριστερά να έχει τελειώσει στη Βάρκιζα και την αποπολιτικοποίηση της πολιτικής να καλπάζει απο την εποχή του Σημίτη μέχρι τον Γενάρη, ξεπέρασε τον εαυτό της …
Το 2009 έδινε στον ΓΑΠ 44% και δύο χρόνια μετά έκανε το πρώτο μεγάλο «μπράφ» στην πλατεία Συντάγματος, για να συνεχίσει έκτοτε να εκπλήσσει, με τρόπο τον οποίο δεν θα κατανοήσουν ποτέ οι μικρόνοοι φιλελέδες και οι πολιτικά αστοιχείωτοι όλων των αποχρώσεων, οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι ο Τσίπρας πήρε το όπλο του από τον ίδιο τον κόσμο, όταν του είπε για κυβερνώσα Αριστερά…
Το τρίτο μνημόνιο,αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα διαχείρισης που «τρέχει» από την Παρασκευή, μετά την ψήφιση των προαπαιτούμενων, είναι ένα πρόγραμμα δομημένο εξ ‘ αρχής να μην εφαρμοστεί, κάτι σε προαπαιτούμενο coins για την αγορά χρόνου από όλους, μέσα κι έξω …
Η επίσημη πολιτική αφήγηση δεν μπορεί να το παραδεχτεί αυτό δημοσίως, για λόγους ευνόητους και εύλογους …
Ήδη όμως η μεγάλη εικόνα στας Ευρώπας, την οποία η μικροπολιτική ματιά των εγχώριων μικρόνοων εμμονικών παραγόντων και παραγοντίσκων, αδυνατεί να συλλάβει λόγω πολιτικής μυωπίας , αλλάζει άρδην…
Οι σταθερές κλονίζονται σημαντικά, οι βεβαιότητες καταρρέουν και ο γερμανικός ηγεμονισμός εκπίπτει ραγδαίως…
Αυτά που θα επακολουθήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα, θα δώσουν στον πολιτικό χρόνο μια πυκνότητα σχεδόν σκανδαλώδη…
Στην πολιτική γραμματική του καιρού μας δεν ζούμε ούτε τον παρατατικό, ούτε τον αόριστο, αλλά τον εξακολουθητικό μέλλοντα…
