discussion among moderates. Battle lines are drawn to corral thought influence within a very narrow range at either end of polar opposite opinion.
Posted by sarant στο 6 Νοεμβρίου, 2015
Τη Δευτέρα που μας πέρασε, στο τέλος μιας τρίωρης ενδιαφέρουσας συνέντευξής του στον Ενικό, στην οποία προσπάθησε να εκθέσει την πολιτική που θα ακολουθήσει το υπουργείο του και να δώσει απαντήσεις στα φλέγοντα προβλήματα της παιδείας μας που έχει καίρια πληγεί από τη μνημονιακή λαίλαπα, ο Υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης δέχτηκε μια ερώτηση για το αν επιμένει στην άποψή του σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων.
Θυμίζω ότι ο Νίκος Φίλης, πέρυσι τον Αύγουστο, τότε που συζητιόταν το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, είχε γράψει στην Αυγή ένα εξαιρετικά εύστοχο (κατά τη γνώμη μου, πάντοτε) άρθρο σχετικά με τις προσπάθειες βουλευτών της ΝΔ (προσπάθειες που τελικά τελεσφόρησαν) να ποινικοποιηθεί στο τότε υπό ψήφιση νομοσχέδιο η άρνηση της γενοκτονίας των Χριστιανών της Μικρασίας, άρθρο στο οποίο κατάγγελλε την πολιτικάντικη προσπάθεια καπηλείας της σφαγής των Ποντίων και εξέφραζε την άποψη ότι επιστημονικά δεν στοιχειοθετείται γενοκτονία αλλά εθνοκάθαρση, χωρίς φυσικά να αρνείται τον πολύ πόνο και το πολύ αίμα, τα θύματα και τον ξεριζωμό.
Η άποψη αυτή του Φίλη, την οποία άλλωστε δεν εξέφραζε για πρώτη φορά, δεν ήταν καινοφανής -οι περισσότεροι ιστορικοί το ίδιο πιστεύουν, καθώς και πολιτικοί από την Αριστερά και όχι μόνο. Με την ανάληψη του υπουργείου Παιδείας, το παλιό εκείνο άρθρο ήρθε στην επιφάνεια ξανά και ο Νίκος Φίλης δέχτηκε κριτική από ακροδεξιούς ως αρνητής της γενοκτονίας των Ποντίων ενώ από (οΘντκ) αριστερούς δεχόταν κριτική για τον σωματότυπό του.
Για να μη μακρηγορώ, στο τέλος της συνέντευξης εκείνης γίνεται η ερώτηση προς τον Φίλη, και εκείνος απαντάει σαφέστατα και καθαρότατα, δηλώνοντας ρητά ότι η προσωπική του άποψη δεν εκφράζει την κρατική πολιτική και δεχόμενος ότι υπάρχουν αντίθετες απόψεις:
Δυστυχώς, τα εκατόν πενήντα λεπτά της υπόλοιπης συνέντευξης επισκιάστηκαν από τη δίλεπτη αυτή απάντηση και από την άλλη μέρα έχει ξεσπάσει θόρυβος μεγάλος για την «δήλωση Φίλη».
Δεν θα σταθώ στην ουσία του θέματος, δηλαδή αν τα όσα υπέστησαν οι Πόντιοι συνιστούν γενοκτονία. Όχι από υπεκφυγή, αλλά επειδή κατά τη γνώμη μου η ουσία του θέματος δεν είναι αυτή. (Παραπέμπω πάντως σε παλιότερο άρθρο μου, όπου τοποθετούμαι και ως προς το αν κατά τη γνώμη μου συνέβη γενοκτονία στον Πόντο). Η ουσία του θέματος είναι όχι αν η σφαγή των Ποντίων στοιχειοθετεί ή όχι γενοκτονία, αλλά αν μπορούμε να συζητάμε για τη γενοκτονία των Ποντίων -είναι, δηλαδή, θα μπορούσα να πω με μια δόση υπερβολής, η γενοκτονία της αντίθετης άποψης -ακριβέστερα: η ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης και το καταθλιπτικό κλίμα αυτολογοκρισίας που δημιουργεί.
Κι έτσι, ενώ επαγγελματίες Πόντιοι έχουν επιδοθεί σε συναγωνισμό αμετροέπειας (προς το παρόν κερδίζει ο πρόεδρος των Ποντίων Ελλάδας που δήλωσε ότι ο υπουργός «Για μας είναι ένα νεκρό κρέας, ένα άχρηστο σάπιο κομμάτι στο αιματοβαμμένο κορμί του ελληνισμού»), το εθνικό τόξο ζητάει παρέμβαση της δικαιοσύνης.
Ήδη, ο Κασιδιάρης δήλωσε ότι θα μηνύσει τον Νίκο Φίλη. Ήρθε όμως δεύτερος, διότι τον πρόλαβε ο Φαήλος Κρανιδιώτης που ήδη κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά του Υπουργού (ή τουλάχιστον έτσι λέει). Και η ΟΝΝΕΔ (η οργάνωση νέων της Νέας Δημοκρατίας) ζήτησε την ποινική δίωξη του υπουργού, ενώ σεγόντο στον Κασιδιάρη και τον Κρανιδιώτη ήρθε να κάνει ο θλιβερός Βαγγέλης Βενιζέλος, που δήλωσε ότι ο Ν. Φίλης «…κυρίως προσέβαλε τη νομοθεσία μας…».
Ποιαν νομοθεσία όμως επικαλούνται ο Κασιδιάρης, ο Βενιζέλος και οι λοιποί ποντιοκάπηλοι; Εννοούν το περυσινό αντιρατσιστικό νομοσχέδιο -το οποίο ποινικοποιεί την κακόβουλη άρνηση όχι μόνο του Ολοκαυτώματος αλλά και όσων εγκλημάτων γενοκτονίας έχουν αναγνωριστεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Η σχετική διάταξη ψηφίστηκε παρά τις αντιρρήσεις ιστορικών και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη δημοκρατία και την ιστορική έρευνα στη χώρα μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο μόνος που έχει διωχθεί με το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι ο Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ επειδή σε ιστορικό έργο του θεωρήθηκε ότι αρνείται τα εγκλήματα των ναζιστών κατά του κρητικού λαού -δηλαδή, ποινικοποιήθηκε η ιστορική έρευνα (δείτε παλιότερο άρθρο του ιστολογίου).
Η κυβερνητική εκπρόσωπος ευτυχώς κάλυψε το δικαίωμα κάθε υπουργού να έχει απόψεις αντίθετες με την κρατούσα. Ωστόσο, ταυτόχρονα δήλωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλήξει ότι υπήρξε γενοκτονία», μια δήλωση άστοχη και αστεία, που θυμίζει την περίφημη (αν και μάλλον μπεντροβάτη) απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής στη δεκαετία του 20, που πάρθηκε με 28 ψήφους υπέρ, 12 κατά και 5 λευκά, ότι «το υπέρτατο Ον, το κοινώς αποκαλούμενον Θεός, δεν υπάρχει».
Αλλά ποιος θα κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι στο κάτω κάτω της γραφής ένα μεγάλο, κυβερνητικό κόμμα και είναι αναπόφευκτο ή αναμενόμενο να μην θέλει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, τη στιγμή που οι αποσχισθέντες της ΛΑΕ, παρόλο που τοποθετούνται από την εξωκοινοβουλευτική ασφάλεια του 2,86%, όχι μόνο δεν υστέρησαν σε ποντιοκαπηλικές κορόνες, αλλά και πλειοδότησαν -μάλιστα στελέχη τους αναδημοσίευσαν στα κοινωνικά μέσα αναρτήσεις ακροδεξιών ιστοτόπων. Από κοντά και η τ. πρόεδρος της Βουλής, με ομοβροντία τιτιβισμάτων κατά του Νίκου Φίλη. Μοναχικός, σώζει την τιμή της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς (εξαιρώ το ΚΚΕ που έχει απαρεγκλίτως σωστή γραμμή για τα πάντα) ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, που πολύ σωστά θυμίζει ότι μπορεί κανείς να κάνει αμείλικτη κριτική με τον Νίκο Φίλη χωρίς να αφήνει ασχολίαστη (ή και να δέχεται) την εργαλειοποίηση του ποντιακού ζητήματος από κεκτημένη αντικυβερνητική ταχύτητα.
Μια κριτική που καλοπροαίρετα έγινε κατά του Ν. Φίλη ήταν ότι δεν είχε κανένα λόγο να ανακινήσει το ζήτημα, τη στιγμή μάλιστα που τα προβλήματα της παιδείας είναι πολλά και φλέγοντα και οι περισπασμοί δεν ωφελούν. Η κριτική αυτή θα ήταν σωστή αν ο Φίλης αυτόβουλα έκανε σχετικές δηλώσεις -ωστόσο, του έγινε συγκεκριμένη ερώτηση, και ασφαλώς δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε επειδή υπενθύμισε τις ήδη εκφρασμένες του απόψεις. Ακούστηκε επίσης ότι, εφόσον ο Ν. Φίλης είναι υπουργός, πρέπει να υποστηρίζει τις επίσημες κρατικές θέσεις στα εθνικά θέματα. Ωστόσο, μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα υπάρχει υποχρέωση των δημόσιων λειτουργών να υιοθετούν την επίσημη κρατική άποψη στα εθνικά θέματα.
(Υπάρχει και η άλλη άποψη, ότι ο Φίλης σκόπιμα έκανε προκλητικές δηλώσεις για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη ώστε να περάσει απαρατήρητη η πώληση των 14 αεροδρομίων. Ή, για να καλοπιάσει την Αγκυρα ενόψει της επίσκεψης Τσίπρα. Παραβλέπουν οι δυο αυτές απόψεις το οφθαλμοφανές ότι ο Φίλης δεν έκανε δηλώσεις αλλά απάντησε σε ερώτηση που του έγινε -εκτός αν θεωρήσουμε ότι ήταν υποβολιμαία, οπότε χωνόμαστε βαθιά στη συνωμοσιολογία. Κι αν ήθελε να καλοπιάσει κάποιος την Άγκυρα, θα ενέδιδε στις έντονες πιέσεις των εταίρων μας για κοινές περιπολίες στο Αιγαίο).
Παρά τους κρωγμούς του Κασιδιάρη και τις παραινέσεις του Βενιζέλου, ο Νίκος Φίλης μάλλον δεν θα διωχθεί ποινικά, και δυσκολεύομαι να δω ποιο δικαστήριο θα χαρακτηρίσει «κακόβουλη άρνηση» την τοποθέτησή του. Ωστόσο, και σε συνδυασμό με την ήδη ασκηθείσα δίωξη κατά του Γερμανού ιστορικού Χ. Ρίχτερ (βλ. παραπάνω), φαίνεται καθαρά ότι η διάταξη του νομοσχεδίου λειτουργεί λογοκριτικά. Ποιος πανεπιστημιακός θα θελήσει να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και τη σταδιοδρομία του στο ψυγείο και να συρθεί σε αλλεπάλληλες δικαστικές περιπέτειες; Αφήνω οτι δεν είναι απίθανο να δούμε συντεταγμένες επιθέσεις π.χ. κατά πανεπιστημιακών (ή και απλών εκπαιδευτικών) όπου θα καλούνται επίμονα να απαντήσουν αν ήταν γενοκτονία -και θα τους γίνεται μήνυση μόλις υποστηρίξουν την άποψή τους. Χώρια που, όπως είχα γράψει στο παλιότερο άρθρο μου, μια άλλη γενοκτονία που έχει αναγνωριστεί απο τη Βουλή των Ελλήνων ήταν το υποτιθέμενο παιδομάζωμα απο τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Ώρες είναι να αρχίσει βιομηχανία μηνύσεων σε όλους τους ιστορικούς που… αρνούνται τη «γενοκτονία» αυτή.
Οπότε, η ακαδημαϊκή κοινότητα και κάθε ενεργός πολίτης πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση να τροποποιήσει το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου απαλείφοντας τις αναφορές σε γενοκτονίες και εγκλήματα εκτός από το Ολοκαύτωμα. (Γιατί να εξαιρεθεί το Ολοκαύτωμα; Παραπέμπω στο παλιό μου άρθρο). Αλλιώς, πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε γενοκτονία της αντίθετης άποψης.
Υστερόγραφο: Αν και είναι άχαρη η λογιστική του θανάτου, έχω την απορία από πού προκύπτει ο αριθμός των 353.000 θυμάτων, που συχνά αναφέρεται ότι έχασαν τη ζωή τους από την πλευρά των Ελλήνων του Πόντου. Διαβάζω ότι σύμφωνα με την απογραφή του Σωτηριάδη το 1912, που έγινε κατ’ εντολήν της κυβέρνησης Βενιζέλου, όλος ο ελληνικός πληθυσμός του Πόντου ήταν περίπου 460.000 άνθρωποι. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των νεκρών και θα ήθελα να δω ποιος από τους δύο αριθμούς είναι λάθος.
Δεύτερο υστερόγραφο: Ενώ είχα γράψει το άρθρο, έμαθα ότι χτες το απόγευμα έγινε συλλαλητήριο ποντιακών οργανώσεων στο Σύνταγμα, στο οποίο συμμετείχε σύσσωμη η Χρυσή Αυγή. Οι Χρυσαβγίτες τραμπούκοι έδειραν τον βουλευτή της ΝΔ κ. Κουμουτσάκο, που θεωρείται μετριοπαθής. Ο παθών στις δηλώσεις του κατηγόρησε τον… υπουργό Ν. Φίλη διότι με τις δηλώσεις του δημιουργεί έδαφος για τέτοιες συμπεριφορές («τα χέρια της βίας τα οπλίζουν οι δηλώσεις του υπουργού»). Ελπίζω όταν ξεπεράσει το δικαιολογημένο σοκ από την τραμπούκικη επίθεση, να σκεφτεί ότι έτσι ξεπλένει τους τραμπούκους που τον χτύπησαν. Ωστόσο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, έκανε ακόμα χειρότερη δήλωση, χαρακτηρίζοντας τον Νίκο Φίλη «ηθικό αυτουργό της επίθεσης στον Γ. Κουμουτσάκο«. Τη δήλωση τη βρίσκω αχαρακτήριστη.
){kind=link}