Είμαστε ανήμποροι μπροστά στη λαίλαπα μιας εξοντωτικής βίας
thegreekcloud | 15.11.2015 | 12:38
Ο κόσμος των σόσιαλ μίντια σχεδόν μαζικά δοκιμάζει – όπως του προτείνει το facebook – την τριχρωμία της γαλλικής σημαίας στην cover photo του. Νετάρει και ξεπροβάλλει το πρόσωπό του μέσα από το εθνικό σύμβολο, τη σημαία της Γαλλίας, σε μια εφαρμογή προς ένδειξη συμμετοχής σε ένα δραματικό γεγονός. Ο ένας σχολιάζει τον άλλον για την επιλογή του να συμπλεύσει με το ρεύμα. Ένα σωστό ανθρωποφαγικό πανηγύρι σχολιασμού. Και χάνουμε το νόημα και τους εαυτούς μας και γυρίζουμε γύρω από το φαύλο κύκλο με περιδίνηση ιλιγγιώδη… μα ξέρουμε να κρίνουμε μέχρι να ξεχαρβαλώσουμε το κάθε γράμμα του πληκτρολογίου μας. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα.
Τα εθνικά σύμβολα δε με συγκινούσαν ποτέ. Μα σέβομαι αυτούς που ριγούν μπροστά σε σημαίες και στέκονται ευθυτενείς ακούγοντας εθνικούς ύμνους. Επειδή ακριβώς σέβομαι το συναίσθημα αυτών των ανθρώπων, ποτέ δε θα εξίσωνα τη δική μου φθαρτή ύπαρξη, ανθρώπινη και θνητή, με ένα εθνικό σύμβολο. Δε βάζω τη φάτσα μου μέσα στη σημαία, γιατί έτσι χαράζω όρια στην τραγωδία. Οι νεκροί είναι όλων μας απώλειες. Και αισθητικά μου θυμίζει την τεχνική των φωτογράφων στο τέλος του ογδόντα… έχωναν τα παιδικά πρόσωπα αναμαλλιασμένα και φοβισμένα από το μαρτύριο της βάπτισης που είχε προηγηθεί και να αναδύονται μέσα από ταρτάκια και κολυμπήθρες εις τον αιώνα τον άπαντα ως ανάμνηση. Ένα πανηγυριώτικο εφέ στα όρια του αυτοσαρκασμοού, τι ρόλο παίζει σε ένα θανατικό τέτοιας σημασίας;
Για αυτούς τους βασικούς λόγους, μα και για άλλους δεν άλλαξα την φωτογραφία προφίλ μου στα σοσιαλ μίντια. Αλλά δεν κρίνω αρνητικά αυτούς που το έκαναν.
Τα σόσιαλ μίντια δημιουργούν μια κουλτούρα τόσο χαοτικά καθολική. Το ποτάμι αυτό μας συμπαρασύρει όλους, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι και πράγματα που τα θεωρούσαμε γελοία, τώρα μας φαίνονται συμπαθητικά -έστω. Τα κάνει αυτά το facebook και το twitter. Γλύφει την διαφορετικότητα, λειαίνει την προσωπική οπτική, το χάσταγκ κάνει εμπόρευμα το θάνατο, πιάνουμε τον κύκλο από την ουρίτσα για να μη μείνουμε πίσω τελευταίοι, κοντοί, ιδρωμένοι, απόκληροι. Αποκούμπι του χιπστερισμού, ανάγκη για ανήκειν σε μια πλευρά, επειδή είσαι μέρος της εποχής… καλά κάνει ο καθένας. Στη συγκεκριμένη θλιβερή περίπτωση, είναι ένα δείγμα σχολίου, μια εσωτερική επιθυμία συμμετοχής στο γεγονός.
Τα σόσιαλ μίντια, επίσης, φτιάχνουν φασισμό με το κιλό. Να μην το κάνουν, γιατί το κάνουν, τι γελοίοι που είναι που το κάνουν. Η ψυχραμία δεν είναι ένστικτο, άλλωστε! Ποιος της δίνει σημασία; Καλικάντζαροι τρίβουν τα χέρια τους από την κακιοσύνη μερικών. It’s showtime! Aς δείξουμε πόσο καλά μπορούμε να μισούμε και μάλιστα φιλοσοφικά θεμελιωμένα. Τι είμαστε εμείς να παρατηρούμε στωικά την ελευθεροστομία;!
Οι άνθρωποι κάνουμε για λόγους συμβολισμού πολλά πράγματα. Αρκετά από αυτά στερούνται λογικής σκέψης, μα θεμελιώνονται μέσα μας συναισθηματικά. Π.χ. το #PrayforParis αποδεικνύει αυτό ή η φωταγώγηση διάφορων μνημείων με την τριχρωμία. Να προσευχηθώ την ώρα που θεοί με την ανάστροφη της παλάμης τους μας χαστουκίζουν αλλεπάλληλα; Υπερβολικά σημαντικό για κάποιους για να το χλευάσω. Πρώτο χασταγκ στα τρεντικς όλου του κόσμου το #Prayers4Paris. Πιο πολύ και από το δραστικής χροιάς #PorteOuverte. Αν είναι να δημιουργήσουμε συλλογική μνήμη, αν είναι να βγει κάποιο καλό από αυτό, ίσως να το κάνω. Και νομίζω πως οι άνθρωποι που αλλάζουν τις φωτοραφίες των προφίλ του με αυτή της γαλλικής σημαίας, θέλουν να δείξουν μια ταύτιση, μια στήριξη.
Είμαστε ανήμποροι μπροστά στη λαίλαπα μιας εξοντωτικής βίας. Δε θα αλλάξει τίποτα από αυτά τα μικρο-συμβολικά που κάνουμε, αλλά ίσως μάθουμε να θυμόμαστε έτσι.
(φώτο από f/b, ευχαριστώ)
