Η μνήμη σαν παραγάδι στο μέλλον

nov/26/2015 · 4:57 pm | camerartstudio

Στο σινεμά, όταν θέλουν να δείξουν ότι κάτι σπρώχνεται χρονικά προς τα πίσω, μακριά απ’το παρόν, στην επικράτεια της μνήμης πια, έχουν το  ωραίο, απλό στη δομή του αλλά αποτελεσματικότατο εφέ του φλουταρίσματος.

Ο προνομιακός χώρος όπου γυροφέρνει η μνήμη είναι η νεότητα. Αυτή η κρίσιμη περίοδος-σχηματικά και ίσως κάπως αυθαίρετα από τα 5 μέχρι τα 25 μας το πολύ χρόνια-  όπου όλα τα ανθρώπινα ψυχικά φορτία διαμορφώνονται. Τα θετικά και τα αρνητικά.

Καμιά φορά τη διαχείριση της μνήμης την αναλαμβάνει όχι μόνο η συνειδητή ανάκληση της από τον σε εγρήγορση διάνοιας εαυτό μας αλλά και υποσυνείδητα ο εμβρυουλκός των ψυχικών οδυνών μας που λέγεται όνειρο. Καθόλου συμπτωματικά και το όνειρο παρουσιάζεται φλουταρισμένο στο σινεμά. Κάπου το όνειρο και η μνήμη μοιάζει να είναι ξαδέλφια μιάς κοινής ενορατικής δυναμικής που από τη θέση του παρόντος ρίχνουν παραγάδι στο μέλλον με δόλωμα στοιχεία του παρελθόντος. Για ποιο λόγο να έχουμε μνήμη και όνειρα αν όχι γιατί είμαστε πάντα ετοιμοπόλεμοι για το άδηλο μέλλον μας;