- Ευτυχώς που οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις στον ευρωπαϊκό Νότο ήταν και είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και αναπάντητες
Χρήστου Δημήτρης
Οι εκλογές στην Ισπανία έκλεισαν έναν κύκλο πολιτικών ανατροπών, κυρίως στον ευρωπαϊκό Νότο, που -σε πρώτη φάση- γκρέμισαν το φαύλο δικομματικό σύστημα όπως αυτό είχε εξελιχθεί και εδώ στην Ελλάδα. Ένα σύστημα που έπληξε πολιτικά κυρίως τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι υποτάχθηκαν στη Δεξιά και στις νεοφιλελεύθερες προσταγές. Ένας κύκλος που άνοιξε στην Ελλάδα με την τριπλή επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά τις εσωτερικές αναταράξεις, συνεχίζει να αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα των πολιτών για την έξοδο την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε το πρώτο στοίχημα και δημιούργησε τη δυναμική για τους Πορτογάλους και οι Πορτογάλοι με τη σειρά τους έδωσαν τη σκυτάλη στους γείτονες Ισπανούς. Οι ισορροπίες στην Ευρώπη αλλάζουν και δημιουργούν μια νέα κατάσταση, η οποία αμφισβητεί ευθέως και σαφώς το ηγεμονικό δόγμα, όπως το εκφράζει ο Σόιμπλε.
ΠΟΛΥ ωραία όλα αυτά, αλλά το Βερολίνο θα μείνει άπραγο; Κατά την ιταλική εφημερίδα “La Republica”, «το Βερολίνο θα χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα στη διάθεσή του για να υποχρεώσει την ελληνική κυβέρνηση να σεβαστεί μέχρι τέλους τις δεσμεύσεις της», αλλά η εφημερίδα θεωρεί, παράλληλα, ότι «ο Παρθενώνας κρύβει τουλάχιστον δυο άσους στο μανίκι: Ο ένας είναι η αντοχή της οικονομίας, με πρόβλεψη για επιστροφή στην ανάπτυξη στα μέσα του 2016″. Ο δεύτερος άσσος είναι «η μεταμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτικού πλαισίου», αφού «οι σοσιαλιστές βρίσκονται στην κυβέρνηση στην Πορτογαλία, ο Ματέο Ρέντζι ξεκίνησε μια ζωηρή διαλεκτική αντιπαράθεση με την Μέρκελ και στο Παρίσι είναι στην εξουσία ένας αριστερός πρόεδρος».
ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία ψήλωσαν τον Ρέντζι, που ξέσπασε κατά της γερμανικής κυβέρνησης την οποία κάλεσε να σταματήσει το δούλεμα! Όσο για την Ισπανία, ο Ρέντζι μιλώντας στους “FT” ήταν χιουμοριστικά καυστικός λέγοντας: “Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί στον φίλο μου τον Μαριάνο, γνωρίζω όμως ότι όλοι όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των πιστών συμμάχων στις πολιτικές της αυστηρότητας χωρίς ανάπτυξη έχασαν τις δουλειές τους…” Οι “FT” κλείνουν τη συνέντευξη με τον Iταλό πρωθυπουργό επισημαίνοντας πως μένει να αποδειχθεί εάν το αίτημα Ρέντζι για μια νέα οικονομική πολιτική -και για ένα τέλος στη γερμανική ηγεμονία- θα εισακουστεί. Ο ίδιος ο Ματέο Ρέντζι, σημειώνουν, πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Πως η σιδηροτροχιά που έστησαν οι Γερμανοί όταν βρήκαν τη Γαλλία του Σαρκοζί τόσο αδύναμη και δειλή δεν θεωρείται πλέον μονόδρομος. Αν μάλιστα το Βερολίνο, που θυμίζουμε πως έχει κυβέρνηση συνεργασίας των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλιστών, επιμείνει, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως ο εταίρος της Μέρκελ θα θελήσει να αυτοπυρποληθεί.
ΣΕ ΕΝΑ εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του στους “FT” ο Τόνι Μπάρμπερ σημειώνει: Στο ποίημα «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» του 1898, ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης περιγράφει μια πολιτεία που εφευρίσκει ή διογκώνει μυστηριώδεις απειλές από το εξωτερικό, για να ενισχύσει τις απαρχαιωμένες δομές εξουσίας της. Οι παθητικές κυβερνώσες ελίτ, οι ανούσιες δημόσιες εκδηλώσεις και το κυρίαρχο αίσθημα μιας επικείμενης καταστροφής που απεικονίζονται στο αριστούργημα του Καβάφη χρησιμεύουν το 2016 ως καμπανάκι για την Ευρώπη.
Είτε αφορά στην τρομοκρατία, στη μετανάστευση, στον εγχώριο πολιτικό εξτρεμισμό, στην ενότητα της Ευρωζώνης, στην ανεργία, στην ελλιπή οικονομική ανάπτυξη, ή ακόμα και στη στρατιωτική άμυνα της Ευρώπης, οι εθνικές κυβερνήσεις και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες φαίνεται πως δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των πολυάριθμων προκλήσεων που εμφανίζονται από κάθε κατεύθυνση. Αυτό πρέπει να ανησυχεί όχι μόνο τους Ευρωπαίους αλλά και τους φίλους τους στην Αμερική και την Ασία.
ΘΕΩΡΩ πως οι συγκεκριμένες αναφορές κυριαρχούν πλέον σε όλα τα διεθνή πολιτικά κέντρα. Καθώς η τεχνολογική πρόοδος είναι ιλιγγιώδης και δεν θα αργήσει η εποχή που οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κατασκευάσουν ολοκληρωμένα ρομπότ που να δουλεύουν για λογαριασμό τους, το ερώτημα που θα γεννηθεί, για την ακρίβεια ήδη έχει προκύψει, είναι με τι χρήματα οι άνθρωποι θα μπορούν να απολαύσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα παράγουν τα ρομπότ; Διότι διαφορετικά τι νόημα θα έχει η τεχνολογική επανάσταση όπου το 80% των ανθρώπων θα είναι άνεργοι; Αυτές οι υποθέσεις έκαναν τον Μπιλ Γκέιτς της Microsoft να δηλώσει πως μόνον ο σοσιαλισμός μπορεί να σώσει τον πλανήτη.
ΘΑ ΑΞΙΖΕ τον κόπο να αναφέρει κανείς τη μεγάλη διμερή συνεργασία όπου οι Κινέζοι κάλεσαν τη Γερμανία να δώσει τα φώτα της για την μετατροπή της κινέζικης οικονομίας, από εντάσεως εργασίας σε εντάσεως κεφαλαίου, δηλαδή στην παραγωγή όλων των κινεζικών προϊόντων με διακριτή προστιθέμενη αξία. Η αναφορά αυτή έρχεται να καταδείξει τη γερμανική αδιαφορία για την Ε.Ε. δίνοντας το δικαίωμα σε όλους να θεωρούν ότι το Βερολίνο σχεδιάζει την διά της υποταγής γερμανοποίηση της Ένωσης. Ευτυχώς που οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις στον ευρωπαϊκό Νότο ήταν και είναι τόσο μεγάλες, που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και αναπάντητες. Σε αυτές τις εξελίξεις, η Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας έγραψαν ιστορία, αλλά άντε εσύ να τα πεις αυτά στον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου και τον Λαπαβίτσα. Τέλος. Καλά Χριστούγεννα.
25.12.2015 | αυγή web
dchristou52@gmail.com
