Είναι συγκινητική η προσπάθεια των συστημικών μέσων ενημέρωσης να παρουσιάσουν με θερμά λόγια τις κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων εργαζομένων εναντίον του μνημονίου και του ασφαλιστικού.
Διαθέτουν άφθονο χώρο και χρόνο για να δώσουν την εικόνα από τις διαμαρτυρίες, ενώ οι κεντρικοί σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για τον αναβρασμό που επικρατεί στην κοινωνία.
Κι όμως δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια -ούτε δύο δηλαδή- που τα ίδια μέσα σε ανάλογες μαζικές κινητοποιήσεις έβγαζαν χολή για τις οχλοκρατικές εκδηλώσεις, που προκαλούν κομφούζιο στο κέντρο των πόλεων και πλήττουν τον εμπορικό κόσμο, για τις θλιβερές μειοψηφίες που κλείνουν τους δρόμους, για τις συντεχνίες που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια, ώστε να μην θιγούν τα κεκτημένα τους, για τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ που περνούν ζωή χαρισάμενη, ενώ οι συνάδελφοι τους στον ιδιωτικό τομέα βουλιάζουν στην ανεργία και την ανασφάλεια, για τους βολεμένους του δημόσιου τομέα που αν και μόνιμοι έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται και για τους φαύλους μεγαλοσυνδικαλιστές που εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό της χώρας και την πορεία της προς την έξοδο από την κρίση.
Χτες οι απεργίες και οι διαδηλώσεις ήταν η επιτομή του λαϊκισμού και έπρεπε να περιοριστούν με νόμο, σήμερα είναι η έκρηξη της αγωνίας της κοινωνίας και πρέπει να αναδειχτούν. Ο ορισμός της …ανιδιοτελούς ανάγνωσης της πραγματικότητας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: