Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή…
Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή…
Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
σε κάθε τραγούδι λένε ότι κρύβεται και μία ιστορία. Άλλοτε λένε είναι από μια προσωπική εμπειρία του στιχουργού, άλλοτε από την ανάγνωση ή το άκουσμα μιας ιστορίας που ο συνθέτης έγινε και στιχουργός, άλλοτε εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, άλλοτε και ίσως – ίσως για όλους εμάς να διαβλέπουμε μέσα από αυτά τα ακούσματα και τις δικές μας ιστορίες να έχουν γραφτεί σαν υπέροχες μελωδίες και στίχοι μόνο για εμάς και να μας συντρόφεψαν στις χαρές, στις λύπες, στη διασκέδαση, στους έρωτες, στους χωρισμούς μας.
το παραπάνω τραγούδι ίσως – ίσως να ανήκει στο πολιτικό – δικαστικό – διαπλεκόμενο ρεπορτάζ, ακούστε με προσοχή και ίσως – ίσως ή κατά το μάλλον ή ήττον… εσείς θα το αποφασίσετε!
){kind=link}