TVXS Βιβλίο | 09:49 | 14 Φεβ. 2016
Φωτεινή Λαμπρίδη
Δώδεκα κλασικοί Γάλλοι συγγραφείς του 18ου και 19ου αιώνα ανθολογούνται και μιλούν για τον έρωτα μέσα από κορυφαία έργα τους.
Από την πένα του Τζάκομο Καζανόβα, του Mαρκήσιου ντε Σαντ, του Ντενί Ντιντερό, αλλά και του Ζεράρ ντε Νερβάλ, του Γκυστάβ Φλωμπέρ, του Σταντάλ και άλλων ακόμα, ο έρωτας αναδύεται άλλοτε παιγνιώδης, εφήμερος, ματαιόδοξος, δαιμονικός, κυνικός, άλλοτε παράφορος και καταστροφικός και άλλοτε ανιδιοτελής, αγγελικός, ρομαντικός. Και πάντα ανεξάντλητος, παλλόμενος και ζωντανός.
Μέσα από αυτά τα κείμενα του Amour που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αιώρα» ο έρωτας ψιθυρίζει, χαϊδεύει, σαρκάζει, περιπαίζει αλλά και συγκλονίζει. Αλλάζει πρόσωπα και μορφές πότε για να εκπληρώσει και πότε για να γκρεμίσει τα όνειρα των «θυμάτων» του.
Αυτό το βιβλίο δεν είναι μια πραγματεία για τον έρωτα. Τα κείμενα που περιλαμβάνει αναδεικνύουν όλες τις μορφές του έρωτα: άλλοτε μοιραίος και τραγικός, άλλοτε παιγνιώδης, άλλοτε διασκεδαστικός, άλλοτε ρομαντικός, άλλοτε πεζός, άλλοτε άγουρος και άλλοτε δοκιμιακός, αλλά και διαχρονικά συναρπαστικός.
Η έκδοση συμπεριλαμβάνει σύντομα αλλά ουσιώδη και περιεκτικά βιογραφικά των συγγραφέων καθώς και σαφείς αναφορές για το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο των έργων τους που περιέχονται στο παρόν βιβλίο.
Ο έρωτας δεν είναι μόνο αίσθημα, «είναι και τέχνη», λέει ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και ευχόμαστε αυτή η έκδοση να αποτελέσει έναυσμα για να ανακαλύψουμε ή και να ξαναγαπήσουμε τους δημιουργούς που ανθολογούνται εδώ.
Την επιλογή των αποσπασμάτων και την επιμέλεια της έκδοσης έκανε η Έφη Κορομηλά, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Από το 1983, άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση. Από το 2000 διδάσκει λογοτεχνική μετάφραση στα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Αποσπάσματα που επιλέξαμε από το βιβλίο
Εμίλ Ζολά – Παραμύθια για τη Νινόν (1864)
Εσύ γλύκανες ψυχή μου , τη θλίψη των μελαγχολικών βραδιών. Είχες την απέριττη ομορφιά εκείνων των λόφων, τη μαρμάρινη χλωμάδα τους, που τη ρόδιζαν τα τελευταία φιλιά του ήλιου. Δεν ξέρω ποιες αιώνιες σκέψεις έκαναν τα μάτια σου να φαντάζουν πιο μεγάλα, το μέτωπό σου πιο ψηλό.
Υπήρχαν μυστικές αρμονίες ανάμεσα στους ορίζοντες κι εσένα που μ’έκαναν ν’αγαπώ τις πέτρες των μονοπατιών.
Καζανόβα – Αναμνήσεις από τη Βενετία (1792)
Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος, που ξέρει να εξασφαλίζει για τον εαυτό του τη μέγιστη ποσότητα ευτυχίας, ποτέ όμως εις βάρος των καθηκόντων του και δυστυχής αυτός που έχει αποδεχτεί να βρίσκεται σε μία κατάσταση στην οποία έχει διαρκώς τη θλιβερή υποχρέωση να προνοεί.
Σίγουρος ότι η Μ.Μ. δεν θα αθετούσε την υπόσχεσή της , πήγα στο εντευκτήριο κατά τις δέκα η ώρα το πρωί και μόλις με ανήγγειλαν , την είδα να εμφανίζεται εμπρός μου.
«Θεέ μου, φίλε μου, είστε άρρωστος;»
«Όχι θεϊκή φίλη μου, αλλά ίσως φαίνομαι άρρωστος, επειδή η αγωνιώδης προσμονή της ευτυχίας με εξουθενώνει».
Γκυ Ντε Μωπασσάν – Το φιλί (1822)
Χρυσή μου, έχουμε στα χέρια μας την πιο φοβερή εξουσία που υπάρχει: τον έρωτα.
Όποιος διηγείται την ιστορία του έρωτα, είναι σαν να διηγείται τον ίδιο τον άνθρωπο.
Ο έρωτας είναι ντελικάτος μικρή μου:ένα τίποτα τον προσβάλλει. Όλα εξαρτώνται , να το ξέρεις, από τη λεπτότητα των διαχύσεών μας. Ένα αδέξιο φιλί , μπορεί να κάνει μεγάλο κακό.
* Κεντρική Φωτογραφία: Γκράφιτι με «Το φιλί» του Γκούσταφ Κλιμτ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Διαβάστε ένα βιβλίο, συντροφιά με την αγαπημένη σας μουσική
«Το Βλέμμα και το Είναι στην Ψύχωση»
